Gepest door liefde

Hoofdstuk 20

Die volgende weken waren vreselijk. Kate praatte niet meer met mij of met Eline. Tijdens biologie zat ik naast haar, ze heeft de hele les niks gezegd ze heeft me niet eens aan gekeken. Ik voelde me verdrietig, het werd erger toen Kate mee ging doen met het pesten. Ze begon me net als de anderen te duwen en uit te schelden.

Ook begon ik iets te merken aan Eline. Ze begon haar eten weg te gooien en elk snoepje dat haar aangeboden werd nam ze niet meer aan. Ik durfde er niet over te beginnen, waarschijnlijk beeldde ik me het gewoon in. Waarschijnlijk maakte ik me ergens druk om dat niet bestond.

"Zou je uit de kast willen komen?" Vroeg ik. "Uh nee niet nu." Zei Zoë zacht. "Wanneer wel dan?" "Ik weet het niet." Zei Zoë. We zaten samen op haar bed. Ik sloeg mijn ogen neer. "Sorry." Zei Zoë zacht. "Geeft niet." Zei ik terwijl ik Zoë een kus op haar wang gaf.

Ik hoorde een deur opengaan, en voelde dat Zoë meteen gespannen was. "Dat is Uh mijn moeder." Zei Zoë zacht. Toch liepen we samen naar beneden. "Hallo mevrouw." Zei ik beleefd. "Hallo ik ben Marja." Zei ze terwijl ze me Een hand gaf. Ze keek me vriendelijk aan. Zoë pakte drinken voor ons drieën en we gingen even zitten. Zoë had wel een keer verteld dat haar ouders veel werkte, het waren lieve mensen maar ze hadden het niet op homo's en lesbiennes.

Halverwege het gesprek kwam de buurvrouw binnen. Ze vroeg iets aan de moeder van Zoë en ging weer weg. "Sorry, ze moest iets weten ik vind het een raar meisje." Zei Marja. Ik zag de kleur op het gezicht van Zoë verschieten. Ik keek verbaasd. "Ze valt op meisjes, zei ze, waarschijnlijk is het gewoon een fase, zo heeft god dat toch niet bedoelt." Ik luisterde met open mond naar wat de moeder van Zoë allemaal zei over hoe slecht het wel niet was. Ik had ineens heel veel medelijden met Zoë. Voorzichtig legde ik mijn hand op haar knie, onder de tafel. Ik twijfelde even of ze het wel fijn vond maar ik voelde al snel haar hand op de mijne gelegd worden.

Nadat de moeder van Zoë klaar was met haar eindeloze preek over de buurvrouw ging ik maar huis. Toen ik thuis kwam was mijn zusje niet thuis, ze was aan het spelen bij een vriendinnetje. Ik liep de woonkamer in en ik zag een mandje in de woonkamer staan. Ik liep een stukje verder en zag een kleine kitten. Mijn moeder zat op de bank en ik keek haar aan. Mijn moeder gaf me een brede grijns. "Een klein cadeautje, omdat papa weg is." Zei ze. Ik liep naar de kitten toe.

"Hoe wil je hem noemen?" Vroeg mijn moeder. Ik wist het niet. Dus ik vroeg later toen Sara thuis was hoe ze de kitten wou noemen. Ze vond Felix een leuke naam, ook omdat hij leek op de kat uit de Felix reclame, dus nu hadden we een kleine Felix.

"Maar Fleur, ik wil het ergens met je over hebben." Zei mijn moeder. Ik werd er bang van waar wilt ze het over hebben?! "Ik vind dat het tijd word dat je een baantje gaat zoeken." De grond bewoog onder mijn voeten. Een baantje?! Ik werd al zenuwachtig van het idee. "Wat vind je ervan om te gaan werken in dat restaurant om de hoek?" Vroeg mijn moeder. De vader van Eline is daar de baas, dus dat zou het misschien wel iets minder eng maken dacht ik. Ik haalde mijn schouders op. "Oké" antwoordde ik kort. Morgen zou ik er heen lopen.

Hallo allemaal,
Ik wens jullie allemaal een fijne jaarwisseling en een gelukkig 2017🙈🤗