Gepest door liefde

Hoofdstuk 16

                  

Ik liep samen met Kate in de stad want we moesten nog kerst cadeautjes kopen. Na een aantal winkels liepen we de Starbucks in. We gingen zitten. "Fleur?" vroeg Kate voorzichtig. "ja?" zei ik. "bestelling voor Kate." Riep iemand aan de balie. Kate stond op en liep naar de balie om haar drinken te halen. "wat wou je zeggen?" vroeg ik toen ze weer zat. "bestelling voor Fleur." Grinnikend keek ik naar Kate. Kate glimlachte terug. Ik haalde mijn koffie. "oke wat wou je zeggen?" vroeg ik terwijl ik een slok van mijn koffie nam.

"mis je Maaike nog?" vroeg Kate zacht. Ik verslikte me in mijn koffie en ik keek haar verbaasd aan. "waar komt dat vandaan?" vroeg ik hoestend. "nou..uh omdat je nu met Zoë hebt enzo. Ben je verliefd op Maaike?" vroeg Kate voorzichtig. "Tuurlijk wel, ik mis haar nog iedere minuut als er iets leuks gebeurd denk ik nog steeds was Maaike hier nog maar." Zei ik zacht. "hoe ben je eigenlijk over haar heen gekomen?" vroeg Kate. "niet." Was mijn korte antwoord. Kate keek me vragend  aan. "ik denk dat ik nooit over haar heen kom." Ik pauzeerde even. " ze was..is mijn eerste liefde." We zaten een tijdje zwijgend naast elkaar.

"Fleur?" vroeg Kate na een tijdje. "ja?" antwoordde ik terwijl ik voor me uit keek. "mijn ouders gaan scheiden." Ik draaide met een ruk mijn hoofd om. "Wat?!" een aantal hoofden draaide onze kant op omdat ik het zowat schreeuwde. Er liep een traan over de wang van Kate. Ik pakte haar hand. "als er iets is wat ik voor je kan doen, dan zeg je het maar." Zei ik en ik kneep zacht in haar hand.

Ik herinnerde me nog een avond dat ik bij Kate logeerde. Haar ouders zagen eruit als het perfecte gezin. Het broertje van Kate, Julian, was echt een schat. Ze waren een twee-eiige tweeling, Kate was drie minuten eerder geboren. Familie de Groot was een warm en welkomend gezin. En nu gingen ze gewoon uit elkaar! Ik kon het niet geloven.

"mijn ouders maken alleen nog maar ruzie." Zei Kate zacht. "Ik weet niet hoe je je voelt maar weet dat je altijd bij me terecht kan als je dat wilt." Zei ik voorzichtig. Kate keek me aan. Ik zag dat ze haar tranen weg probeerde weg te houden. Ik omhelsde haar. Ik voelde mijn nek nat worden door de tranen van Kate. Ik aaide met mijn hand over haar rug. Haar schouders begonnen te schokken. Ze liet de knuffel los en veegde haar tranen weg. "kom we moeten nog wat cadeautjes halen." Zei Kate terwijl ze op stond. Ik ving de hint dat ze het er niet meer over wou hebben op. En stond ook op.

Na een dag lang shoppen stapte we allebei een andere bus op, want onze huizen lagen een stuk uit elkaar. Where's the good in goodbye. Hoorde ik toen ik mijn oortjes in mijn oren deed. Ik moest automatisch aan Maaike denken. Ik had nooit afscheid van haar kunnen nemen.

De film speelde zich weer af in mijn hoofd. Het begon bij het moment dat we tegen elkaar zeiden tot morgen, maar voor Maaike is die morgen nooit gekomen. Af en toe dacht ik: "waarom ben ik niet onder die stomme auto terecht gekomen." De pijn die ik nu had leek erger dan de pijn die ik dan zou hebben. Ondanks dat Zoë de pijn verzachte. 

Ik stapte de bus uit. De koude wind schuurde langs mijn wangen. Ik deed mijn handen in mijn zakken en stopt mijn hoofd iets verder in mijn kraag. Langzaam liep ik voetje voor voetje naar huis. Opeens zag ik er tegen op om mijn huis binnen te lopen, dus ik maakte zomaar een afslag naar links. Ik liep een bos in.

Vroeger speelde ik hier altijd met Eline. We gingen er altijd na school heen om te doen alsof we moesten overleven. Ineens hoorde ik een voetstap achter me. Meteen had ik spijt dat ik het bos was ingeslagen. Een onrustig gevoel kroop in me omhoog. 'Fleur maak je niet zo druk, het was vast een konijn ofzo.' Dacht ik in mezelf. Ik hoorde weer een voetstap. Ik begon sneller t lopen. Mijn hart bonkte tegen mijn ribben.  Ik rende zo hard dat ik mijn benen niet meer voelde.