Gepest door liefde

Hoofdstuk 22

Nog een maand tot aan de zomervakantie. Het was 9 mei een dag na de meivakantie. Nog een maand klonk geweldig. Mijn cijfers deden het nog steeds goed, maar na dit jaar zou er weer een volgende komen. Hoe lang ging ik dit volhouden?

Ik besloot het gesprek aan te gaan met Eline wat ik tot nu toe nog steeds niet had gedurfd. Maar Eline had hulp nodig en wel nu. Die zaterdag nodigde ik haar uit bij Zoë. Zoe zou helpen en we wilde niet dat mijn moeder het gelijk zou horen.

Eline kwam binnen ze bleef meteen staan toen ze zag dat we haar bezorgd aankeken. "Wat is er?" Vroeg Eline bang. "Eline we willen je wat vragen ga even zitten." Langzaam ging Eline zitten. "We hebben wat gemerkt aan je." Begon Zoë. Eline keek ons vragend aan. "Eline, spuug jij je eten uit?" Vroeg ik zacht. Eline sprong van de stoel. "NEE!" Zei Eline boos. Ik keek haar doordringend aan. "Eline vertel de waarheid!" Zei ik nu ook boos. "En wat gaat jou dat aan?!" Riep Eline boos terwijl ze het huis uitrende. Ik rende achter haar aan, maar ze sprong op d'r fiets en reed weg. Huilend zakte ik op m'n knieën, nog een vriendschap aan diggelen.

Die maandag liep ik de school binnen. Ik zag Eline samen met Kate bij de kluisjes staan. Ze hadden het goed gemaakt, en ze keken allebei boos mijn kant op. Ik keek weg en liep naar mijn lokaal. Die weken kwam ik nauwelijks door.

Het was 2 juli 2016. Ik was aan het werk. Ik sneed de aardappels in partjes. De volgende week was de toetsweek en daarna alleen nog boeken inleveren. "Fleur jij mag stoppen hoor."  Hoorde ik Marco zeggen. "Okee." Riep ik terug terwijl ik het urenboek ophaalde. Ik schreef mijn uren op en ging me omkleden, daarna zei ik iedereen gedag en liep naar huis.

Donderdag begon ik met een Engels toets en een geschiedenis toets. Vrijdag had ik Nederlands en scheikunde. Daarna kwam weer een weekend. Het voelde alsof ik elke dag op de automatische piloot leefde. Woensdag had ik mijn laatste toetsen, aardrijkskunde en biologie. Die woensdag stond ik op en ik wou mijn fiets uit de schuur pakken. Mijn band was helemaal plat. De moed zonk me in de schoenen. Ik Appte Zoë:
Fleur🙈: godver, band lek
Zoë 🦄: shit, wacht thuis!
Waar moet ik heen dan? Dacht ik.
Een paar minuten later hoorde ik een fietsbel en ik liep met m'n spullen maar buiten. "Taxi, voor Fleur?" Zei Zoë met brede glimlach. Ik lachte naar haar en stapte achterop.

Ik sloeg m'n armen om haar middel. En legde mijn hoofd tegen haar rug aan. De frisse wind gleed langs mijn warme wangen. Toen we op school kwamen zag ik dat er mensen naar ons keken. Net voor dat we het lokaal in gingen liep er een meisje tegen Zoë aan. "Kijk uit waar je loopt pot!" Riep ze. Zoë keek haar verward aan. "Doe nou niet alsof dat niet je vriendinnetje is, iedereen heeft jullie gezien vanochtend." Mijn ogen werden groot en ik keek naar Zoë. "We zijn gewoon vrienden ik ben niet lesbisch!" Zei Zoë snel. Het meisje haalde haar schouders op en liep weg. "Gaat het?" Vroeg ik. Zoë knikte en liep snel het lokaal in.

Aan het einde van de dag wachtte ik op het schoolplein op Zoë. Ik zag haar fiets niet meer staan, ik vroeg me af waar ze was.
Fleur🙈: hee, waar ben je?
Na enkele minuten kreeg ik een appje terug.
Zoë 🦄: dit was een grote fout. Het is uit.