Gepest door liefde

Hoofdstuk 12

Ik werd met de auto naar school gebracht. Ik stapte zuchtend de auto uit en liep naar Eline, Kate en Zoë en ontving onderweg nog een aantal blikken, ze zagen er geschrokken uit. Mooi het lachen is voorbij....dacht ik. Het duurde ongeveer twee lessen tot ze van de schrik bekomen waren, en ik werd weer belachelijk gemaakt.

Bij Duits kwam ik erachter, toneel begon weer vandaag! Een vlaag van enthousiasme ging door mijn lijf.

Die avond stond ik te springen om weer naar toneel te gaan. Ik liep het lokaal in. Alle hoofden draaiden en iedereen viel stil. Ohja ik was even vergeten dat ik verminkt uit zag. "wat is er gebeurd?" vroeg Yara. "ik ben in elkaar getimmerd." Zei ik droogjes. "W..Waarom?" vroeg Fiona geschrokken. "omdat...omdat ik lesbisch ben." Zei ik zacht. "waar slaat dat dan weer op!" zei Maddie. Ik haalde mijn schouders op. We deden een groepsknuffel en begonnen met de les.

Fiona en Job zijn onze begeleiders we hebben vijf jongens: Mats, Bas, Mark en Jesse. En zes meisjes: Ik, Maddie, Yara, Eva, Tara en Ineke. We zijn een hechte groep.

"oke jullie krijgen van mij en Job een scene om voor te bereiden en in die scene krijg je een emotie die je moet uitspelen." Legde Fiona uit. "je doet de scene met z'n tweeën en je speelt de scene twee keer, dus je moet allebei de rollen voorbereiden." Vulde Job aan.  Ik ging samen met Eva. Ik las onze scene door.

Dit kan niet waar zijn. De emotie was verdriet en de scene ging over een moeder die haar dochter moet vertellen dat haar opa dood is. Ik zuchtte en hoopte dat wij als laatste moesten dat er misschien geen tijd meer was als wij moesten.

Maar Eva en ik moesten als eerste. Eva begon als dochter en ik als moeder. Aan het eind van de scene was het de bedoeling dat de dochter dan zou huilen. Eva kon het fantastisch, het leek net echt. Toen we klaar waren lachte ze weer alsof ze nooit zo was ingestort.

Toen was ik aan de beurt als dochter. "lieverd ga even zitten, ik moet je iets vertellen..opa is dood." Zei Eva voorzichtig. Ik zag ineens de dag voor me dat ik er achter kwam dat Maaike dood was. Er rolde een traan over mijn wang. De beelden van de crematie kwamen terug. De tranen werden dikker. Ik stortte in. Ik liet me op mijn knieën vallen en legde mijn gezicht in mijn handen nouja hand door die stomme gipsarm.

"wauw mooi hoor dames!" zei Fiona. Maar in tegenstelling van Eva stopte ik niet met huilen. "Fleur gaat het?" vroeg Ineke. Ik schudde mijn hoofd "nee." Snikte ik. Ik voelde de armen van Eva om me heen. "wat is er gebeurd?" vroeg Eva. Mijn beste vriendin is overleden." Snikte ik. Ik voelde nog wat armen om me heen, het waren Yara en Maddie. Langzaam voegde iedereen zich erbij.

Na groepsknuffel twee gingen we door met de scènes. 

Toen ik terug kwam van toneel zei mijn moeder dat ik weer is met Iris moest praten. Ik had haar sinds de eerste keer niet meer gezien. Ik had ook er totaal geen zin.