Gepest door liefde

Hoofdstuk 9

                 

Die maandag kwam ik bijna niet mijn bed uit. Ik had zo geen zin. Toen ik eindelijk mijn bed uit was gekomen, en me had klaar gemaakt. Fietste ik samen met Eline naar school. Op school had ik het gevoel alsof iedereen naar me keek. Ik dacht dat het kwam omdat ik de vriendin van Maaike was. Maar iemand achter me riep ineens "Ha! Gayy!" met een ruk draaide ik me om maar ik kon niet zien wie het was. Vlaag van angst ging door mijn lichaam.

Ik zag Kate en Zoë mijn kant op lopen, de gezichten stonden onwijs bezorgd. "iedereen weet het." Zei Kate met neergeslagen ogen. "Wat?! Hoe?!, Hebben jullie wat gezegd?!" zei ik paniekerig. "nee echt niet." Antwoordde Kate en Eline tegelijk. "Lieve Maaike ik herinner me nog.." Shit! De brief schoot er door mijn hoofd. Nee dit kan niet! Ik draaide om om te kijken wie de brief had maar ik kon diegene niet zien. Iedereen stond om me heen en ik kreeg het steeds benauwder.

Ik begon een beetje sterretjes te zien, ze werden steeds groter tot alles zwart was en ik op de grond zakte. Het laatste wat ik hoorde was een bel. "Fleur?" hoorde ik wazig. Langzaam deed ik mijn ogen open. Het was dus allemaal echt. Ik zag de hoofden van Zoë, Eline, Kate, meneer van de Berg en mijn moeder. Ze hielpen me op een stoel.

"wat is er in hemelsnaam gebeurd?" vroeg mijn moeder bezorgd. Ik keek naar beneden. "alsjeblieft Fleur, vertel het." Klonk mijn moeder weer. Langzaam begon ik te vertellen van de brief en wat er in stond. "waarom heb je dat niet gezegd?" vroeg mijn moeder. Ik haalde mijn schouders op en er liep een traan langs mijn wang. Mijn moeder omhelsde me. Ik wou niet loslaten.

Thuis vertelde ik het ook aan mijn vader. En toen moest ik het proberen uit te leggen aan een meisje van 6. "saartje kom is." Zei ik. Sara kwam naast me zitten. "ik moet je iets vertellen..Fleur is niet..zal nooit verliefd worden op een jongen.... maar op een meisje. Snap je dat?" zei ik. "ja." Antwoordde Sara. "alleen Fleur wordt daarmee een beetje gepest." Zei ik zacht. "dat is niet lief." Zei Sara droevig en gaf me een knuffel. "nee helemaal niet." Zuchtte ik.

Het was achteraf toch makkelijker om het aan een kind uit te leggen bedacht ik me. Kinderen zullen daar nooit over oordelen.

"Fleurtje wil je een spelletje doen met mij?" vroeg Sara lief. "tuurlijk welk spel wil je doen?" vroeg ik. "Memory!" zei ze enthousiast.

Girlzzz:

Zoë 🦄: hee Fleur hoe ist met je?

Fleur 🙈: wel goed hoor

Eline 😝: mooi

Kate 👽: gelukkig.

Ik kon die nacht bijna niet slapen. Ik dacht alleen nog maar aan die brief. Waarom had ik hem daar neer gelegd? Ik was bang dat die opmerkingen niet meer zouden stoppen. Met een onrustig gevoel viel ik langzaam in slaap.