Distance (IDT4'S BOOK 2)

D6~

[ @Philippines 10:00 am]

Gab's P. O. V

"Ate ate! Sino po ito?"

"Sya ba? Suga ang name nya alyssa." sagot ni Jm habang kandong kandong ang bata.

"Ang puti nya!" naaamaze nyang sabi.

"Maputi ka rin naman ah?" ani jm na nakanguso.

"Ganon ba yun ate? Pag mapuputi may sakit? Pati din ba si kuya Suga may sakit?" inosente nyang tanong sa amin.

Umusog ako bago umiling "Wala..Walang sakit si Kuya Suga."

Yes ang kausap namin ay isang 8 years old, Alyssa ang pangalan nya.

At sa murang edad, nadiagnosed syang may Leukemia.

"Ako lang? Ako lang ang may sakit?" lumukot ang mukha nya

I held her hands, "Alyssa, magtiwala ka. Gagaling ka." nginitian ko sya

"ATEEEE!  ATEEE JE EM AND ATE GAB!! NAKALIGO NA AKO!" tumakbo sya papunta sa amin na may malapad na ngiti sa mga labi. Nakikita ko palang syang masaya, feeling ko gumagaan na ang pakiramdam ko.

"Kamusta ka na Kylie?" bati namin ni Jm sa kanya.

Muli nanaman syang ngumiti. Pinapakita nanaman nya ang ngipin nya sa amin.

"Sabi ko ayaw kong maligo kasi nandito na daw kayo. Gusto ko ng mapanood yung sayaw nila kuya jungkook eh tapos pinaligo naman nila ako" sumbong nya sa amin.

"Hahaha ano ka ba Kylie, hindi kami mawawala ni ate Gab sa tabi nyo. Remember? Saturday ngayon!inyong inyo ang oras namin!" -jm

Sa totoo lang andito kami ngayon sa Child Care Center. Eto yung center para sa mga batang may sakit katulad ng Cancer, Leukemia at kung ano ano pa. Honestly, naassign lang kami dito as part of our finals in social studies. Kailangan naming makihalubilo sa ibang tao like mag serve for a maximum of 7 days. Kaya eto kami ni Jm, pinili itong Child Care Center at pinili rin naming 7 Saturdays ang meeting namin with the children para hindi hassle.

Nakaka 4 days nanga pala kami. Pang 4th ito kaya sobrang napamahal na kami sa mga bata dito. Lalo na kay Alyssa at Kylie. Ang babait nila. Sobra

Nakita kong sinenyasan ako ng nagpaligo kay Kylie at pinalapit ako saglit.

"Ingatan nyo sya ha? Si Kylie" sumeryoso ang mukha nya.

"Ha?" I know talagang kailangan syang ingatan pero ngayon kasi parang may kakaiba sa expression ng mukha at tono ng boses nya.

Nakaramdam tuloy ako ng kaba

"K-agagaling nya lang sa ospital. Two days ago, inatake nanaman sya. Dapat nakaconfine pa sya ngayon pero nagpumilit sya. Sabi nya, magsasabado na at gusto nya kayong makita" napapunas sya ng luha na di nya inaasahan.

"Gab! bakit ka umiiyak!?" nagulat ako ng biglang sumulpot si Jm sa likod ko. Agad akong umiling at nagpunas ng luha.

Kami? Gusto nya pala kaming makita.

"Gab, Jm, sinasabi ko ito sa inyo hindi para takutin kayo. Sinasabi ko ito para maihanda nyo ang mga sarili nyo sa mga pwedeng m-angyari." napakapit ako sa kamay ni Jm. Sumikip yung dibdib ko.