Here comes forever

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 4- Είμαι μπερδεμένη

Ακούστε το τραγούδι είναι υπέροχο. Ένα από τα αγαπημένα μου.

Δεν ξέρω τι να της απαντήσω. Ούτε εγώ η ίδια δεν γνωρίζω τον λόγο που έφυγα. Μάλλον φοβάμαι την σχέση ή απλά δεν αντέχω στη σκέψη να τον χάσω...
Το πρώτο μου φιλί ήταν με τον κολλητό μου. Νόμιζα ότι με έβλεπε φιλικά, όπως εγώ, αλλά μάλλον έκανα λάθος.

《Αγάπη μου πες μου τι σκέφτεσαι. Μπορώ να σε βοηθήσω εγώ.》λέει βγάζοντάς με από τις σκέψεις μου, ενώ μου χαϊδεύει τα μαλλιά.
《Ο Justin με φίλησε και δε ξέρω πως μα αντιδράσω.》της λέω και πάμε να καθίσουμε σε ένα παγκάκι που ήταν έξω από το κλαμπ.

《Ένιωσες τίποτα στο φιλί;》
《Νομίζω... Με τον Justin, ήταν σαν να κοιμομουν στο φιλί του και ξαφνικά ξυπνούσα από έναν μαγικό ύπνο, όμως κάθε φορά που είμαστε κοντά δεν νιώθω αυτή τη φλόγα που διαβάζω στα βιβλία. Δε νιώθω πεταλούδες. Δε νιώθω τίποτα,παρόλο που κάθε φορά στην αγκαλιά του νιώθω ασφαλής και πως κάνεις και τίποτα δεν μπορεί να με πειράξει όσο είμαι μαζί του. Είμαι αγάπη αυτό;》

《Κοίτα με την Τάσο νιώθω τέλεια. Τον αγαπάω τόσο πολύ. Πάντα μαζί του είμαι στον παράδεισο και.... Συγγνώμη, τώρα μιλάμε για εσένα. Λοιπόν κοίτα δεν μπορείς να πιέσεις τον εαυτό σου να καταλάβει αν τον αγαπάς. Αυτό δεν θέλει σκέψη. Το καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή. Αν το σκέφτεσαι τότε δεεεεν...》

Μου λέει και χάνετε από το οπτικό μου πεδίο. Μετά από λίγο νιώθω κάποιον δίπλα μου. Γυρνάω και βλέπω την Ναταλία.

《Τι έχεις καρδιά μου;》λέει και με αγκαλιάζει
《Τίποτα απλά θέλω λίγο χρόνο μόνη μου.》
《Όπως θες.》λέει και σηκώνεται, όμως εγώ την τραβάω πίσω στην αγκαλιά μου
《Συγγνώμη, σου μίλησα λίγο απότομα απλά δεν είμαι στα καλύτερα μου τώρα.》
《Ναι βρε σε καταλαβαίνω. Σε αφήνω μόνη.》μου λέει ενώ μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και φεύγει.

Τώρα έμεινα μόνη με τις σκέψεις μου
Ει έχεις και εμένα
Πετάγεται τι υποσυνείδητο μου. Σωστά έχω και αυτό μην το ξεχνάμε... Κρίμα είναι μωρέ. Ο Justin είναι πάντα γλυκός μαζί μου, όμως εγώ.... Όχι, η φωτεινή είπε ότι πρέπει να μην το σκέφτομαι. Λέει πως αυτό θα είναι αυθόρμητο. Θα πάω μέσα στο κλαμπ και βλέπουμε. Μπαίνω μέσα και για άλλη μια φορά η δυνατή μουσική ηχεί στα αυτιά μου, όμως αυτή την φορά δεν είναι κοντά μου ο Justin για να με αγκαλιάσει. Τώρα νιώθω την απουσία του από κοντά μου, σαν κάτι να λείπει.  Πάω και κάθομαι στην μπάρα και ζητάω από τον μπάρμαν μια βότκα. Μετά από λίγο μου την φέρνει και εγώ την κοιτάω διστακτικά. Σηκώνω το ποτήρι, όμως μετά το αφήνω πάλι κάτω. Δεν υπάρχει λόγος να πιω. Όχι τώρα τουλάχιστον, αλλά θα το κάνω. Σηκώνω ξανά το ποτήρι και βρέχω ίσα ίσα τα χίλια μου. Νιώθω ήδη το κάψιμο και το παρατάω επιτόπου. Μα πως μπορούν να τα πίνουν αυτά τα πράγματα;