ΚΕΦΆΛΑΙΟ 14 - Ναρκωτικά

367 49 62
                                        

Διαβάστε αυτό που θα πω κάτω παρακαλώ!!

《Justin;》τον ρωτάω απαλά και φεύγω από την αγκαλιά του.
《Τι έγινε;》 με ρωτάει με ίδιο γλυκό και ήρεμο τόνο.
《Ποιος άλλος ξέρει για τα ναρκωτικά;》
《Εσύ και μόνο εσύ. Μην το πεις σε κανέναν. Ακόμα και εσύ που ξέρεις είναι επικίνδυνο. Απλά σε παρακαλώ θα το ξέρουμε μόνη εσύ και εγώ. Είναι πολύ λεπτό θέμα.》 μου λέει σχεδόν σαν να  με παρακαλάει.
《Φυσικά.》 λέω χαμογελαστά και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.
《Θα είναι το μυστικό μας.》του χαμογελάω.

《Αρε Στέλλα.》 ψιθυρίζει.
《Τι έκανα;》 ψιθυρίζω για να τον κοροϊδέψω. 
《Σε αγαπώ το ξέρεις έτσι;》 με ρωτάει σαν να θέλει επιβαιβεωση. Τον κοιτάω στα μάτια και βάζω το πρόσωπο του ανάμεσα στις παλάμες μου
《Jus σε αγαπώ πολύ και κανένας και τίποτα δεν θα το αλλάξει. Σε αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε.》 του απαντάω και μου χαμογελάει ενώ τα μελί ματιά του φωτίζουν προσφέροντας μου ένα υπέροχο συναίσθημα.
《Σηκώ.》 μου λέει και εγώ τον υπακούω. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και μετά κάνει και αυτός το ίδιο.
《Λοιπ-》πάω να μιλήσω, αλλά με κόβει βάζοντας τον δείκτη του στα χείλη μου 《Σσς μην μιλάς.》 λέει και κάνει ένα βήμα προς το μέρος μου. Βάζει το χέρι του στο μάγουλο μου και αρχίζει να το χαϊδεύει ελαφρά.

《Είσαι τόσο όμορφη.》μου λέει και γλειφει το χείλος του
《Jus.》του λέω και βγάζω το χέρι του από το μάγουλο μου.
《Όχι Jus. Συγνώμη. Σταμάτα.》λέω κατεβάζοντας το κεφάλι μου.
《Έι μην ζητάς συγνώμη.》 λέει και μου σηκώνει το πηγούνι μου ώστε να τον βλέπω
《Justin εσύ προσπαθείς συνέχεια και εγώ σε διώχνω. Δεν θέλω να το κάνω αυτό απλά.... Δεν ξέρω συγνώμη. Είμαι τόσο χαζή.》

And it you fell you're sinking
I will jump right over
Into cold cold water for you

Χτυπάει το κινητό μου.
《Ναι;》 ρωτάω
《Γεια Στέλλα ο Σταύρος είμαι. Εμ, συγνώμη αλλά δεν θα μπορέσω τελικά να βρεθούμε θα μετακομίσω στην Ιταλία απόψε. Βρήκα ένα καλό πανεπιστήμιο και θα φοιτησω εκεί. Ελπίζω να μην σε πειράζει.》 μου λέει καπβς αγχωμένα.
《Όχι φυσικά και όχι. Εύχομαι να περάσεις τέλεια και να κατακτήσεις το όνειρο σου. Καληνύχτα και καλό ταξίδι.》 απαντάω και χαμογελάω στη σκέψη ότι θα κάνει αυτό που αγαπά. Μπορεί να μην το ξέρω καλά, αλλά αυτό δεν με σταματά από το μα νιώθω περήφανη για εκείνον.
《Ευχαριστώ καληνύχτα.》 λέει και κλείνει το τηλέφωνο.

《Λοιπόν ποιος ήταν;》λέει και έρχεται κοντά μου.
《Ο Σταύρος δε θα συναντηθούμε. Θα μετακομίσει στην Ιταλία για σπουδές.》 του λέω και πάω προς το παράθυρο του δωματίου μου.

Here comes forever Donde viven las historias. Descúbrelo ahora