Here comes forever

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 29 - Φύγε από το σπίτι μου

Στην φώτο ο Dave ❤. Ακούστε και το τραγούδι ταυτόχρονα με την ανάγνωση σας!! Καλή ανάγνωση!! 💕💕

Κοίταξα με ένα δολοφονικο βλέμμα τον Justin και εκείνος με κοιτάξε ερωτηματικά. "Εμ ναι" λέω πολύ αμηχανα και κατεβάζω το κεφάλι μου. "Έξω!!" φωνάζει η μητέρα μου ξανφνιάζοντας με. "Τι;" φωνάζουμε ταυτόχρονα με τον Justin. "Εξω από το σπίτι μου. Αυτό το κάθαρμα δεν θα είναι στην οικογένεια μου και αν θες να έχεις ακόμα σχέσεις μαζί του, μετά από όλα αυτά που σου είπα, τότε δεν είσαι ευπρόσδεκτη εδώ" λέει έντονα η μαμά μου. "Μαμά είναι το σπίτι μου!!" φωνάζω. "Αλλά πάνω από όλα το δικό μου για αυτό έξω" λέει και εγώ τρέχω στο δωμάτιο μου, χωρίς να της αφήνω περιθώριο να μιλήσει. Μόλις μπαίνω μέσα παίρνω την βαλίτσα μου από την ντουλάπα. Αν θέλει να φύγω θα φύγω. Δεν θα κάτσω να κλαφτω.

Έχω όμως ένα μικρόβιο που με αρρωσταίνει όλο και περισσότερο μέρα με την μέρα και το όνομα του είναι Justin. Εκείνος και μόνο εκείνος φταίει για όλα αυτά που μου συμβαίνουν τελευταία. Εκείνος φταίει που η σχέση μου με την μητέρα μου καταστράφηκε. Εκείνος φταίει που χώρισα με το αγόρι που αγάπησα αληθινά, τον Harry. Εκείνος φταίει που πέθανε η καλύτερη μου φίλη και φυσικά εκείνος φταίει που με απήγαγαν, όμως και ας φταίει εκείνος για όλα εγώ είμαι ακόμα στο πλευρό του, η χαζή. Δεν μπορώ να φύγω μακριά του, όσο και αν προσπαθώ. Είναι σαν να φεύγει ένα κομμάτι του εαυτού μου μαζί του. Τους τελευταίους τέσσερις μήνες έζησα την χειρότερη περίοδο της ζωής μου. Δεν είχα κανέναν και τίποτα να στυριχτώ, εκτός την πολύτιμη αδελφή μου. Ότι και αν γίνει ξέρω πως εκείνη θα είναι πάντα στο πλευρό μου και αυτό μου έδινε λίγη δύναμη.

Ακούω βήματα από πίσω μου καθώς μαζεύω τα ρούχα μου και δυσανασχετώ. "Μαζεύω ρε μαμά έλεος" φωνάζω "Γιατί ρε Στέλλα;" ακούω την φωνή που τόσο μου είχε λείψει όλο αυτό τον καιρό. Σηκώνομαι γρήγορα και πηγαίνω απέναντι του, αλλά όταν πάω να μιλήσω με κόβει. "Τόσο καιρό έλειπες για αυτόν; Ήσουν μαζί του. Στο σπίτι του!! Περνούσες την ζωούλα χωρίς να νιαστείς αν εμείς φοβόμαστε για την υγεία σου. Ενώ λοιπόν εμείς ήμασταν σε αναμενα κάρβουνα εσύ τι έκανες; Σωστά ήσουν με τον αγαπημε-" τον κόβω αμέσως "Harry δεν εκα-" με κόβει ξανά και σφιγκω τις γροθιες μου "Άκουσε με γαμωτο!!" φωνάζω από πάνω από την φωνή του και εκείνος προσπαθεί να ηρεμήσει. "Είπες ότι με αγαπάς Στέλλα" λέει πληγωμενος "Ναι το είπα και το εννοούσα Harry. Ακόμα το πιστεύω. Σε αγαπώ Harry στο είπα και το εννοώ" λέω ήρεμα "Και εσύ τα έφτιαξες με αυτόν που μας χώρισε Στέλλα. Τα έφτιαξες με τον Justin. Πως γίνεται να με αγαπάς;" φωνάζει δυνατά, ενω τον σπρωχνω μακριά μου την ώρα που πάω να βγάλω την ζακέτα μου και του δείξω την πληγή στο χέρι μου, η μητέρα μου μπαίνει στο δωμάτιο. Αυτήν την τύχη μόνο εγώ την έχω ρε παιδί μου.