Here comes forever

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 32 - Δεν τον σκότωσα εγω

*Πλευρά Justin*
Γαμωτο τι εννοείς σας έχουν περικυκλώσει;" φωνάζω στην Στέλλα από το ακουστικό και τραβάω τα μαλλιά μου "Justin μην φωνάζεις και απλά έλα εδώ. " λέει κλαψουρίζοντας. "Πες μου που εισ-" μου το κλείνει πριν προλάβω να τελειώσω αυτό που ήθελα να πω.. Παίρνω το όπλο μου και πηγαίνω προς την πλατεία που είχε ραντεβού με τον Harry ελπίζοντας πως θα είναι εκεί. Μόλις φτάνω στην πλατεία βλέπω εκεί την Στέλλα μαζί με τον Harry να είναι πεσμένοι στο πάτωμα. Του Harry του έχει ματώσει η μύτη και η Στέλλα έχει ματωμένο χείλος. Αναπνέουν και πι δύο τους βαριά, οπότε σίγουρα τους έχουν χτυπήσει πολύ. Είναι πέντε άτομα γύρω του αλλά δε νομίζω να είναι πρόβλημα. Τρέχω γρήγορα προς το μέρος του, όμως όταν βλέπω καλύτερα τα χαρακτηριστικά των δύο από τους άντρες σταματάω απότομα. Είναι ο πατέρα μου με τον Dave. Παίρνω μια βαθιά ανάσα για να ηρεμίσω και κρύβομαι πίσω από έναν θαμνο στην πλατεία. Πυροβολάω μια φορά προς την κατεύθυνση τους και κόσμος σε όλη την πλατεία τρέχει πανικόβλητος. Για να επιτεθώ πρέπει να έχω καλύψει το πρόσωπό μου, καθώς αν δουν πως είμαι εγώ. Πυροβολάω μία ακόμα φορά και ακούω τον πατέρα μου να φωνάζει "Να είστε σε ευρήγορση". Πήρα μια βαθιά ανάσα και βγήκα πυροβολόντας από τον θάμνο. Μόλις σήκωσα το κεφάλι μου κάνεις δεν ήταν γύρω μου, εκτός από αυτόν που φοβόμουν. Ήταν ο πατέρας μου απέναντι μου. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και προσπάθησα να μην πανικοβληθώ, όμως δεν τα κατάφερα. Το άγχος μου με κατέβαλε.

"Τι έγινε Justin? Δεν περιμέναμε αυτήν την εξέλιξη; Αχ συγνώμη ήθελες να το παίξεις πρίγκιπας και στο χάλασα;"  με ειρονεύεται και το μυαλό μου θολώνει από εκνευρισμό. Δύο δυνατοί ήχου ακούγονται και μετά βλέπω τον πατέρα μου να πέφτει στο πάτωμα. Τρομαγμένος πατάω το όπλο μου στο πάτωμα και τρέχω προς το μέρος του. Βλέπω μια σκιά προς τα δέντρα και αρχίζω να τρέχω προς εκείνο το μέρος. Δεν πάτησα την σκανδάλη εγώ, αλλά αυτός που κρύβεται. Βλέπω μια αντρική μορφή να τρέχει στο δρόμο και αρχίζω να τρέχω από πίσω του. Είναι πολύ γρήγορος για να τον προλάβω. Σιγά σιγά τον πλησιάζω και την στιγμή που έχουμε μόνο ελάχιστα μέτρα απόσταση, αλλά εκείνος στρίβει σε ένα στενό. Τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ και φτάνω στο στενό όμως δεν τον βλέπω πουθενά. Ξαφνικά μια σφαίρα με χτυπάει στο χέρι και φωνάζω από τον πόνο. Βγάζω γρήγορα την ζακέτα μου και την τυλίγω πρόχειρα γύρω από την πληγή και αρχίζω να τρέχω προς την πλατεία. Καλώ το ασθενοφόρο και τους λέω που βρίσκεται η πλατεία. Ευτυχώς φτάνω πάνω στην ώρα για να μαζέψω και να κρύψω το όπλο μου. Παίρνω σφιγμό από τον πατέρα μου όμως είναι πολύ αργός. Το ασθενοφόρο έφτασε. Δεν πήγα μαζί με τον πατέρα μου. Πρέπει να βρω την Στέλλα και τον Harry.

Παίρνω τηλέφωνο την Στέλλα και για καλή μου τύχη του σηκώνει. " Στέλλα πες μου όχι είσαι καλά" λέω λαχανιασνένος "Ήμαστε μια χαρά J. Έλα στο ξενοδοχείο εκεί ήμαστε." μου λέει ήρεμα "Έρχομαι"  λέω γρήγορα και μπαίνω στο αμάξι μου. Σε όλη τη διαδρομή το χέρι μου με πονούσε αφάνταστα. Μπαίνω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και τρέχω στην αγκαλιά της Στέλλας. "Δόξα τον Θεό είσαι καλά" λέω και της χαϊδεύω τα μαλλιά. "Στέλλα πυροβόλησαν τον πατέρα μου" λέω και εκείνη μαζί με τον Harry με κοιτούν σοκαρισμένοι "Και έκανα μια μεγάλη βλακεια. Καλεσα το ασθενοφόρο και τώρα φοβάμαι πως θα πουν ότι εγώ τον σκότωσα" λέω και η Στέλλα με αγκαλιάζει σφιχτά, ενώ ο Harry με κοιτάξει θανατηφόρα.

"Δεν νομίζω να σε υποψιαστούν όμως ότι και αν συμβεί θα είμαστε στο πλευρό. Σωστά Harry;" μου λέει και κοιτάει τον Harry ο οποίος γνέφει καταφατικά.

*Πλευρά Στέλλας*

Βγάζω την ζακέτα από το χέρι του καθ του λέω να πάει να βγάλει την σφαίρα από το δέρμα του. Την ώρα είναι στα μπάνιο και προσπαθεί να βγάλει την σφαίρα από το μπράτσο του εγώ βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω με τον Harry. "Harry φοβάμαι. Η κατάσταση με τον Justin γίνεται όλο και χειρότερη. Ξέρω πως ο Justin έχει απομακρυνθεί από την όλη κατάσταση αλλά ακόμα τον κυνηγούν και φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ." του λέω και εκείνος με παίρνει αγκαλιά. "Είναι λογικό να φοβάσαι και εγώ τρόμαξα όταν μας επιτέθηκαν, αλλά είμαι σίγουρος πως ο Justin θα σε προστατέψει με κάθε κόστος. Εντάξει;" λέει και μου σκουπίζει τα δάκρυα και με φυλάει απαλά στο στόμα. "Εντάξει" λέω ήρεμα και ο Justin βγαίνει από το μπάνιο. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω προς το μέρος του και του βάζω γαζα στο χέρι του. "Harry μπορείς να μας αφήσεις λίγο μόνους;" τον ρωτάω και εκείνος ευτυχώς δεν μου φέρνει καμία αντίρρηση και απλά έφυγε. "Πάμε στο νοσοκομείο" του δηλώνω και αλλάζουμε ρούχα. Μόλις φτάνουμε στο νοσοκομείο ο Justin πηγαίνει προς τη ρεσεψιόν.

"Ο Jeremy Bieber σε ποιο δωμάτιο είναι;" ρωτάει όσο ήρεμα μπορεί "Είστε συγγενείς;"  ρωτάει ευγενικά η κοπέλα "Μάλιστα. Είμαι ο γιος του." Λέει και μου σφίγγει το χέρι. Κατάλαβα πως απλά το είχε ανάγκη και δεν είπα τίποτα απλά αναταπέδωσα. "Είναι στον δεύτερο όμορφο στο δωμάτιο 126" {stefyns τι σου θυμίζει;;;;}

Μπαίνουμε στο δωμάτιο και είναι μια νοσοκόμα από πάνω του να τον εξετάζει. Μόλις μας βλέπει σηκώνεται. "Είστε συγγενείς;" Γιατί το ρωτάνε συνέχεια αυτό; Με νευριαζει αφάνταστα!!! "Είμαι ο γιος του" λέω κι εκείνη γνεφει "Η σφαίρα τον πέτυχε στον πνεύμονα και έχασε μεγάλο ποσοστό οξυγόνου. Δυστυχώς όταν καλέσετε το ασθενοφόρο δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Αυτή τη στιγμή είναι σε κόμμα και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τον βοηθήσουμε. Λυπάμαι"  λέει ήρεμα και ο Justin σφίγγει τις γροθιες του. Λέει ένα ξερό εντάξει και φεύγει γρήγορα από το δωμάτιο....

Άπειρα συγνώμη που δεν ανέβαζα τόσο καιρό αλλά δεν είχα ούτε χρόνο ούτε έμπνευση!! Ελπίζω να τα πούμε πιο σύντομα τώρα.

Το τραγούδι πάνω Heathens - Twenty Øne Pilots

Peace out