Here comes forever

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 13 - Το παρελθόν που τον στοιχειώνει

Ακούστε το τραγούδι βοηθήσει στην αφήγηση. Όταν τελειώσει βάλτε το ξανά αν θέλετε. Είναι το Little things των One direction🆔🆔🆔!! Χαχα καλή ανάγνωση!!!

Πήγαμε στο δωμάτιο μου και κλειδωσα την πόρτα, έτσι ώστε να μην μας ενοχλήσει κάνεις.
《Δεν είμαι αυτός που νομίζεις.》 μουρμουρίζει και κατεβάζει το βλέμμα του στα παπούτσια του. Πηγαίνω μπροστά του και κάθομαι στα γόνατα, ενώ σηκώνω το πιγούνι του για να με κοιτάει.
《Αυτό άσε να το κρίνω μόνη μου Jus.》 του χαρίζω ένα χαμόγελο παροτρίνοντας τον να μου πει τι συμβαίνει.
《Λοιπόν όταν ήμουν ακόμα μωρό ο πατέρας μου με παράτησε και η μαμά μου με μεγάλωσε μόνη. Αυτό έγινε όταν ήμουν μόλις 10 μηνών. Η μητέρα προσπαθούσε να κάνει τα αδύνατα δυνατά για με μεγαλώσει, διότι εκείνη δεν δούλευε και τα μόνα χρήματα που είχε ήταν αυτά που της άφησε ο Jeremy όταν έφυγε. Ήταν λίγα. Πολύ λίγα. Ψίχουλα για να είμαι ακριβής. Δεν μας έφτασαν ούτε για μια εβδομάδα. Ο Jeremy πριν 15 περίπου χρόνια, δηλαδή όταν ήμουν τεσσάρων χρονών ήρθε ξανά στο σπίτι. Ήμουν εγώ μαζί με την μητέρα μου εκείνη την μέρα και επειδή εκείνη ήταν στη κουζίνα άνοιξα εγώ. Μόλις με είδε έμεινε. Ακόμα την θυμάμαι αυτή τη στιγμή και δεν πιστεύω ότι θα την ξεχάσω και ποτέ.》
Δάγκωσε το χείλος του για να μην κλαψει και συνέχισε. Δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι, για αυτό του κράτησα το χέρι και τον κοίταξα γλυκά στα μάτια.

*Πλευρά Justin *

Νιώθω πολύ καλύτερα που τα λέω αυτά σε κάποιον και μάλιστα στην καλύτερη μου φίλη, όμως είμαστε ακόμα στην αρχή. Φοβάμαι. Φοβάμαι ότι μόλις μάθει τα πάντα θα με παρατήσει και δε θα την ξαναδώ ποτέ. Θα με μισεί και εγώ θα φταίω για αυτό.
《Justin δεν θα σε αφήσω το υπόσχομαι. Μπορεί να στεναχωρηθω, αλλά δεν θα σε αφήσω.》 μου λέει σαν να διάβασε την σκέψη μου. Δάγκωσα ξανά το χείλος μου και συνέχισα
《Μόλις με είδε λοιπόν γουρλωσε τα μάτια του.》

《Ανοίγω εγω μαμααα.》 λέω και πάω να ανοίξω την πόρτα. Μόλις το κάνω αντικρίζω έναν πολύ ψηλό άντρα με αρκετά τατουάζ και επιθετικό βλέμμα
《Ποιος είστε;》 ρωτάω με φόβο.
《Εμ... Είμαι... είμαι.... Είμαι ο Jeremy.》 λέγει τελικά. Η μητέρα μου πλησιάζει.
《Ποιος είναι Justin...》σταματάει ενώ σηκώνει το κεφάλι της και κοιτάει τον Jeremy.
《Jeremy? Τι κάνεις εδώ; Φύγε!!! Φύγε τώρα.》φωνάζει η μαμά μου και εγώ πηγαίνω και κουλουριάζω στην γωνία, καθώς ποτέ δεν την είχα δει να φωνάζει. Το ύφος της ήταν τόσο σκοτεινό και έδειχνε μίσος προς αυτόν τον Jeremy. Οι φλέβες της είχαν βγει ελαφρά έξω, και το σώμα της ήταν τεντωμένο μη θέλοντας να δείξει αδυναμία.
《Pattie εγώ》 πάει να πει αλλά η μητέρα μου τον κόβει.
《Φύγε!!!》 του λέει με πιο έντονο τρόπο από πριν.
《Μα σε αγαπάω ακόμα Pattie. Έκανα μια τεράστια βλακεία που παράτησα εσένα και τον Justin. Το κατάλαβα τώρα και είμαι σίγουρος ότι σας αγαπώ και τους δύο και δεν μπορ-》 Τον κόβει ξανά και παίρνει το λόγο. 《Χα μας δουλεύεις κύριε Jeremy? Αυτό το θυμήθηκες τώρα; Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια Jeremy. Τεσσάρα χρόνια και ξέρεις κάτι; Δεν νοιάστηκες να στείλεις έστω 1€. Δεν νοιάστηκες να πληρώσεις δέκα λεπτά για να πάρεις ένα ηλίθιο τηλέφωνο να δεις αν ζούμε ή αν έχουμε πεθάνει και τώρα έρχεσαι και μας λες ότι μας αγαπάς ακόμα; Αλλού τα ψέματα σου Jeremy. Αντίο.》 λέει και τον σπρώχνει έξω από το σπίτι.
《Συγνώμη για αυτό μωρό μου.》 μου λέει η μαμά μου και με βάζει στην ζέστη αγκαλιά της.
《Μαμά με τρόμαξε.》της λέω και σφίγγω πιο πολύ την αγκαλιά μας.
《Το ξέρω ψυχή μου δεν θα έρθει ποτέ ξανα εδώ αυτός στο υπόσχομαι" λέει και με φυλάει στον κρόταφο.