Are we broken? (Voltooid)

Hoofdstuk 11

Chloe
Ik adem de frisse buiten lucht in
De koude lucht vult mijn longen en ik voel me al stukken beter

'Gaat het een beetje?' Ik draai me om en zie hunter bezorgt kijken
Ik knik en haal nog even een grootte tuig lucht
'Das niet waar' hunter pakt me vast en geeft me een knuffel
'Ik wil niet dat je verdrietig ben' zegt hunter en drukt een kus op me neus
Een lach verschijnt op me gezicht
'Nu ben ik niet meer verdrietig' ik hang me armen om ze nek en duw hem dicht tegen me aan

Ondanks dat ik hem net ken begin ik wel een band met hem te krijgen
Veel mensen denken nu dat ik me gelijk aan hem overgeef en dat het mate proces morgen wel voltooid zou zijn
Voor de tweede keer nee !
Ik wil niet door de mate band verliefd worden ik wil van mezelf verliefd op hem worden
Ik wil niet dat je alleen bij die gene blijft omdat het goed voelt
Ik wil er bij blijven omdat ik van hem hou

'Druifje ben je er nog?' Verbaasd kijk ik hunter aan en gelijk schiet ik in de lach 'druifje serieus?'
Hij haalt ze schouders op 'wat is hij niet goed' vraagt hij
Lachend schut ik me hoofd 'hij is echt heel slecht'
Hunter doet alsof hij heel diep nadenkt

'Snoepje?'

'Slecht'

'Baby'

'Te oud'

'Suiker'

Verbaasd kijk ik hem aan 'waarom suiker' vraag ik
'Omdat je zo lekker ben' zegt hij en knipoogt
Gelijk schiet ik in de lach
'Nee doe maar een andere' zeg ik als ik klaar ben

'Moppie'

'No go'

'Poekie'

'Dat is een katten naam!'

'Vlinder'

Ik kijk hem diep aan 'vlinder waarom vlinder?'
Hij pakt me hand vast en kijk me diep in me ogen aan
'Omdat vlinders mooi zijn maar als je ze te ruw behandelt ze zwak zijn maar als je ze goed behandelt zijn ze sterk net als jij'
Een eenzame traan rolt over me wang en ik zie hunter gelijk geschrokken kijken
'Ik bedoelde niet dat je zwak ben ik-' voor hij ze zin af kan maken druk ik mijn lippen op de zijne
Gelijk reageer hij op mijn lippen en zoent me terug
Ik maak mijn hand los uit de zijne en gooi mijn arm om zijn nek
Als hij om toestemming vraag trek ik me los

'Ik vind hem geweldig' zeg ik dan met een grijns
Hunter grijnst terug en drukt een kort kusje op mijn lippen
'We moeten weer naar binnen vlinder' hij vlecht onze vingers door elkaar en we lopen terug naar binnen

Nooit had ik gedacht dat mijn mate me zou accepteren
Dat hij het goed vond dat ik zwakker was dan andere
Dat ik niet sterk was
Maar toen was hunter daar hij accepteert me als hoe ik ben
Hij accepteert mijn zwakheid

Ik voel een gerustelend kneepjes in me hand als we voor de dinzrzaal staan
Oké en daar gaan we weer

Maar het belangrijkste is dat hij mijn gebrokenheid accepteert