Are we broken? (Voltooid)

Hoofdstuk 33

Chloe
Ik kuch en doe me ogen open
Alles is zwart behalve de koude vloer waar ik op lig

Hoe kom ik hier?
En Hoelang lig ik al hier?
Ik ga wat recht op zitten en kruip naar de muur en laat me er tegen aanzakken
Lekker zit het niet maar alles is beter dan de koude grond
Niks kan ik me herinneren hoe ik hier gekomen ben en door wie ik hier gekomen ben
Eigelijk weet ik helemaal niks meer
Het enige wat telkens in mijn geheugen zit is een vaag beeld van een jongen met bruin haar
Hij is knap dat zeker maar wie is het en wat doet hij in mijn gedachten

Een koude rilling gaat door mijn rug en mijn hoofdpijn zakt langzaam weg
Ineens schieten er allemaal beelden door mijn neus

Eerst allemaal verdrietige momenten tot de jongen weer komt
Hij is mijn mate heb ik begrepen uit de eerste herinnering van hem
Ik voelde me bang maar ook gelukkig 
Ik was blij dat hij me niet had afgewezen maar bang voor zijn kracht
Een volgende herinnering volgt
Het was nacht en ik besloot even naar de wc te gaan
Toen ik er uit liep werd ik in de armen van de jongen genomen
Ik merkte dat hij geschrokken was aan zijn bezweten lichaam en zijn onregelmatige hartslag
Ik sloeg mijn armen om hem heen en wreef gerustelend over zijn rug
Toen wist ik dat hij van me hield ook al kon hij me pas net

De volgende herinnering kwam de jongen weer in voor maar niet zo lief als de andere
Hij pakte een andere jongen bij zijn kraag en begon hem te slaan
Ik voelde me angstig maar ook machteloos omdat ik tegen werd gehouden door
Ik voelde me zo bang te bang dat de andere jongen er niet levend vanaf kwam

Allemaal herinneringen vliegen voorbij maar stoppen weer op een moment
Gehaast kom ik bij een kamer aan
Ik doe de deur open en kijk naar binnen
Een zwaar gewone meisje ligt in bed en hunter staat er voor
Hij draait zich om en komt met grootte stappen naar me toe en geeft me een knuffel
Blijdschap vult mijn lichaam en het word nog beter als mijn lippen de zijne raken
Het meisje vraagt of ze een glas water mag
Hunter loopt er gelijk naar toe maar ik hou hem tegen
Ik loop naar het meisje en pak het glas van haar nachtkastje
Ik draai me om en kijk haar aan
Van schrik laat ik het glas vallen en het geluid van scherven klinkt in mijn oren
Het meisje ze lijkt zoveel op mij
Ze zou mijn tweeling kunnen zijn

Verder vliegen er nog meer herinneringen voor bij ze zijn vaag en meestal heb het meisje uit het ziekenhuis er mee te maken

Dan ben ik er klaar mee
Ik besluit te vertrekken met een brok in mijn maag
Ik neem afscheid van mijn vrienden en van de jongen die ik met tranen in zijn ogen achterlaat
Ik voel spijt maar ook gerustelend
En toen werd alles vaag..

{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}
Even een hoofdstuk tussen neus en lippen
Ik heb dit hoofdstuk geschreven om aan te geven hoe Chloe zich voelde op bepaald momenten
En ik merkte dat hoofdstuk 20 bij mij weg is ik weet niet of het bij jullie zo is maar in iedergeval dat stukje over het meisje die zwaar gewond is gaat over Sarah dat ze terug kwam

Xx anoniempy

Ps nu begint mijn break echt