Are we broken? (Voltooid)

Hoofdstuk 18

Chloe
Ik lig op de bank met een zak chips naast me mijn nieuwe serie te kijken
Het heet teen wolf en het gaat over weerwolven enzo
Het is heel leuk en ook grappig

'verassingen aanval' hoor ik ineens en voor ik het weet donder er een Sophie op de bank op mijn benen
'Je bent wel raar he' zeg ik en trek een wenkbrauw op
Ze lacht en knikt en kijkt dan naar het scherm 'wat kijk je?' Vraagt ze en pakt de chips af
'Teen wolf' ze knikt en stopt een paar chipjes in haar mond
'Zullen we anders naar de stad gaan' vraagt Sophie met volle mond
'Wil je eerst je mond leeg eten voordat je praat het lijkt wel een mixer'
Ze lacht en kauwt door
Ze slikt even en kijkt me aan 'ik vroeg of je mee naar de stad ging'
Ik knik en zet de tv uit 'Lets go' zeg ik en loop de alpha verdieping uit

We lopen door de pack en allemaal mensen begroeten ons
inmiddels ken ik iedereen hier en hun mij
Ik had nooit gedacht dat contact met andere mensen zo fijn kon zijn

'Hey Chloe' ik draai me om en zie Carter staan 'het je bent uit het ziekenhuis zie ik?'
Hij knikt en haalt een hand door ze haar 'ja en ik hoop dat je mate me vergeven heb'
Ik lach en knik
'Gelukkig anders was ik me leven niet zeker maar wat gaan jullie doen?' Vraagt hij en kijkt van Sophie naar mij
'We gaan naar de stad' zegt Sophie en steekt haar arm door de mijne 'wil je me uhm'
'Carter' zegt hij en steekt ze hand uit Sophie neemt ze hand uit en schud hem 'Sophie'
'Maar goed ik ga me' zegt Carter

We lopen tot het de gens maar blijft daar staan 'jongens hoe gaan we eigelijk?' Vraag ik dan
Sophie en Carter stoppen 'ik dacht als wolf hoezo?' Vraagt Sophie
Zachtjes bijt ik op me lip ik moet het ze vertellen
'Jongens ik heb geen wolf' verbaasd kijken ze me aan
'Ben je een mens' vraagt Carter verbaasd ik schud me hoofd 'na het overlijden van mijn ouders en oma was ik zo in schok dat mijn wolf zich niet kon vertonen'
Ze knikken 'je mag wel mee liften op mijn rug' zegt Carter en gaat achter een boom staan
Scheurend geluid vult mijn oren en even later komt een grootte bruine wolf aanlopen
Sophie doet het zelfde en zij heb een grootte bruin rode wolf

Ik klim op carters rug en ga liggen
Haren kriebelen in me nek maar het ligt wel lekker
Ineens komt Carter in beweging en ik zie allemaal bomen langs me heen komen
Ik schrik en pak ze vacht vast
Na een tijdje laat ik me los en draai me op me rug
Ik weet niet waarom maar dit voelt goed
Het voelt vrij

'Zo kan jij je ook voelen' zegt een stem in me hoofd
Geschrokken draai ik me om
Was dat? Nee dat kan niet ik verbeelde me het vast