Are we broken? (Voltooid)

Hoofdstuk 2

Hunter
Ik ren met mijn beta door het bos onderweg naar de volgende pack
'Zijn we er bijna' vraagt mijn beta en blijft staan
Ik zucht en blijf ook staan 'Andrew het duurt minstens nog twee dagen rennen'
Andrew laat zich tegen een boom vallen en kijkt me aan 'hunter we hebben genoeg gerend voor vandaag we rennen al zins 6 uur s'ochtend en het is nu al 7 uur s'avonds' zegt hij

'Goed we overnachten wel hier' zeg ik en laat me ook op de grond en pak mijn rugzak
Ik haal de water fles uit de tas en neem een slok maar stop als ik merk dat er niks meer in zit
Ik sta weer op en mompel tegen Andrew dat ik een meertje ga zoeken

Onder mijn voeten klinkt het gekraak van takjes en blaadjes
Even sluit ik mijn ogen en luister naar de geluiden van het bos
Ik hou ze niet te lang dicht want anders verlies je je zelf
De woorden van mijn moeder voor ze vertrok een paar jaar geleden
Ik was 17 en kon volgens mijn moeder de pack leiden maar met haar zou het niet lukken
Daarom vertrok ze en heb ik haar nooit meer terug gezien

Ze was een geweldige She alpha
De beste die onze pack ooit heb gekend en dat moest ik ook zijn
Ik moest sterk zijn en geen zwakte tonen
Zwaktes maken je een makkelijk doelwit zwaktes maken je kapot
Daarom moet je ze verbergen achter een masker
Dat is wat ik altijd heb gedaan

Het geluid van stromend water vult mijn oren
Ik duw wat bosjes opzij en kom op een open plek met een klein riviertje
Ik trek de kurk van mijn fles en vul hem met het doorzichtige vloeistof
Plots hoor ik geritsel in de struiken
Met een snelle beweging draai ik me om maar zie niks of iemand staan

De meeste mensen zouden nu hun schouders ophalen en weglopen
Maar ik niet
Ik moet weten waar dat geluid van dan kwam
Ik hou niet van mensen die mij volgen
Ik schuif de fles in mijn achterzak en kijk om me heen maar het enige wat ik zie is groen groen en nog is groen
Niks bijzonders voor een bos dus

Een zachte kraak vult mijn oren en gelijk draai ik me om
Het geluid word vervangen door bosjes die uit elkaar worden geduwd
Met weerwolven snelheid ren ik naar het geluid

Als ik dicht genoeg ben zie ik een meisje rennen
Haar bruine haar gaat alle kanten op en haar witte lange jurk word besmet met het bladeren en modder
Het meisje schakelt nog een standje harder waardoor ze net iets te hard voor me gaat

Zelf schakel ik ook om naar een noteren stand en probeer een van haar mauwen vast te grijpen
Helaas mislukt mijn plan door een boomstam waar ik tegen aanloop en het enige wat ik te pakken krijg is een klein stukje witte stof
Verbaasd kijk ik er naar

Wie was dat ? En waarom volgde ze me ?