Unexpectedly, you came to me

Chapter 4: New environment

CHRISTINE'S POV

I woke up with a tired eyes. I can feel that my whole body was weak and I don't want to force myself on getting up. Nasapo ko nalamang ang aking noo ng mapagtantong halos magtatanghali na at hindi man lang ako nakapasok sa morning subjects ko.

Napansin kong may nakahanda ng breakfast dito. Malamig nangalang dahil siguro kanina pa nila ako hinihintay magising. Nakita ko din ang sticky notes na nakalagay sa plato.

"You're excuse on your morning subjects. I explained to your teachers and they said it was fine. Don't forget to eat your breakfast and drink your medicine! And oh, if you still don't feel fine, you don't need to attend your remaining subjects"-Mom.

I know that they were all worried about me so I followed what Mom said. I'm trying to remember what happen last night but it just makes me dizzy.

After eating and drinking the medicine. I only have 30 minutes before my afternoon subjects. Hindi ko naman ugali ang magmadali lalo na't mabagal talaga akong kumilos, so I decided to just stay here at home.

My phone vibrates and I recieved many SMS from my friends and relatives. I sigh and reply to them that I was okay now and I just need some rest to finally recover.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko matapos iyon. I just stretched my body and exercise. I looked at the mirror in front of me and I noticed the eyebags under my eyes. Mukha akong pinagsuklaban ng langit at lupa. I lose weight and my lips are now dry.

Masyado akong abala sa ibang bagay kaya naman hindi ko na nabibigyang pansin ang aking sarili. Maybe, I need new environment.

I began to exercise more, then after that, I go to the bathroom and started to feel the cold water in my whole body. The flow of the water makes me feel relaxed and calm.

After refreshing myself, I dressed myself formally and do my routine. That was blowing my hair, curling it, doing make up's, putting lotion etc.

Pagkatapos makapag muni -muni ay bumaba na ako at doon ay nadatnan ko si Manang Rosie na naghahanda ng lunch.

"Bakit ba bumaba?Ayos kanaba?Ang bilin panaman ng iyong Mama ay iakyat ko na lamang daw sa taas ang iyong pagkain" paliwanag nya.

"There's no need for that, Manang. Okay na po ako at bumaba po ako dahil masyadong nakakabagot doon, lalo na't mag isa lang naman ako." sabi ko sabay ngiti ng tipid.

Inilapag na nya sa aking harapan ang mga nagsasarapang putahe. I missed Manang Rosie's dishes! Matagal tagal na din kasi magmula ng matikman ko ito. Usually, sa restaurant kami kumakain kaya naman ngayon ko lang napagtanto na mas masarap pala talaga kapag lutong-bahay.

I'm planning to gain weight. Kaya naman ang pagkain ko ay parang wala ng bukas. Ginugutom pa din ako kahit pa kakakain ko lang kanina.

"Dahan dahan lang Iha, Baka mabulunan ka" paalala ni Manang.

"Masyado po kasing masarap ang luto nyo,Manang" papuri ko.

She just smiled at me before leaving. Nakakabinging katahimikan ang bumalot sa bahay. I'm sure, Mom and Dad was on their business. Sometimes, I wish I have a sibling. Yeah, I'm just their child but despite of that, they're not being over protective.  Namiss ko tuloy sila bigla.

Minsan nga napapaisip nalang ako kung bakit kailangan pa nilang magtrabaho pareho.

I just finished my food and decided to watch movies. Ang genreng gusto ko ay iyong may kinalaman sa Laws. I'm also interested in Laws and Rights of every person. Hindi ko alam pero nakikita ko ang sarili ko bilang isang lawyer or prosecutor.

Before the movie starts, I got distracted when unknown number was calling me. Pinilit kong balewalain iyon pero nagpapatuloy pa din ito. Sino ba to?

Sinagot ko iyon ngunit hindi ako nagsasalita. Hinihintay ko lamang ang kabilang linya.

"How are you?"

Napairap ako sa kawalan ng marinig ang boses na iyon. That jerk guy! Paano nya nakuha ang number ko?! Stalker ko ata ito e!

And the way he asked me if I was okay seems to be uncomfortable. Basta, naiilang ako sakanya. Kung makaasta sya, para syang boyfriend ko!

Inend ko nalamang ang call at denelete iyon sa recent calls ko.
I'm trying to have new environment. Nagsisimula nanga akong kalimutan amg lahat at mamuhay ng tahimik pero bakit hindi parin ako tinatantanan non?

Ano bang kailangan nya sakin?
~
"Hey,Christine, wake up." I heard someone's calling me so I open my eyes slowly.

Bumungad sa akin ang mukha ni Aubrey na alang alala. Nandito din sina Sam at Almira. I sigh before hugging them tight.

Ilang oras lang ang nakalipas, namiss ko na agad sila. Pag wala sila, ang tahimik ng buhay ko. Mas gusto ko ns iyong magulo, atleast kasama ko sila.

I smiled at them and they were all smiled back. Linapitan nila ako at umupo sa aking tabi.

"Ayos kana?" tanong ni Sam habang inoobserbahan kung may natamo ba akong mga galos at sugat. I giggled.

"Yes. I'm just gaining energy. Baka bukas ay makakapasok na ulit ako. " paliwanag ko upang maibsan ang pag-aalala nila kahit papaano.

Napansin kong hindi pa sila nakakauwi sa kani kanilang bahay ay dumiretso na agad sila dito. I appreciated their effort. A lot.

I asked Manang Rosie for desserts at tuwang tuwa naman si Almira. Nagrequest pa sya na sa susunod daw ay ipagluto kame ng carbonara dahil miss na nya daw ang luto ni Manang.

Natuwa nalang kame dahil sa labis nyang katakawan. Sya lang ang matakaw na hindi tumataba, hahaha!

Ikwenento nila sa akin ang nangyari sa school ngayon araw, kung paano daw sila ipagmalaki ng mga guro namin dahil halos maperfect na nila yung quiz kanina.

"Sabi ko kasi kay Almira, double L yon e." iling iling na sabi ni Sam.

"FYI. Pinakopya ko lang kayo magmula number 1 hanggang 5" pagmamalaki naman ni Aubrey

"Tumigil na nga kayo. Para kayong mga bata" natatawang suway ni Sam sa kanila

Hanggang sa makaalis sila ay nagbabangayan pa din sila. Para ngang sila lang ang nagkwekwentuhan at nakikinig lamang ako. Nakakatuwa silang tignan.

~
Gabi na ng umakyat ako sa kwarto upang mag-open ng Social Account. Halos 500+ ang messages, notifications at friend request ko, pero hindi ko na iyon binuksan pa dahil karamihan naman doon ay hindi ko naman kilala.

Nagbihis ako ng pantulog at bumaba na para mag dinner. Wala pa sina Mama at Papa hanggang ngayon.

"Manang Rosie, nasan sina Mama? Akala ko ba uuwi din sila ngayon?" taka kong tanong.

"Eh, yun na nga e. Kakatawag lang at sinabing may urgent meeting daw at importante daw iyon dahil ngayon lang naging available iyong client." paliwanag nya.

Tumango nalamang ako at binilisan na lamang ang pagkain. Akala ko pa naman darating sila ngayon. I feel disappointed, but I need to think positive. Ginagawa nila ito para sa future ko.

Yeah, that's right.

That was the last word I said in my head before going to bed and fall asleep.