Unexpectedly, you came to me

Chapter 10: Fake boyfriend

Christine's POV

The class ended with so much excitement. Sinabi ng isa naming guro na magkakaroon kami ng activity ngayong month na ito. It was an unusual event in our school. Sa pagkaka-alam ko noong mga nakaraang taon, wala namang ganito.

Our teacher informed us that there will be a booth for each classroom. Our teacher decide that ours will be a  Dedication Booth. Para daw iyon sa mga taong gustong magpamensahe sa mga crush ,bf/gf, or special someone nila. Hindi ako makarelate. I mean, kami dahil wala naman kaming "special someone" but I find it really exciting.

Pano ba naman kasi, kami ang incharge sa booth namin, kaya malalaman namin kung sino ang mga special someone ng lahat ng magpapa dedicate. But ofcourse, that will remained our secrets. At hindi ko iyon sasabihin sainyo. Hahaha!

~
Nagkagulo ang lahat ng mga kaklase ko ng marinig nila ang pagtunog ng bell. I suddenly felt nervous. I am aware that anytime, Harry will show up in front of our door to pick me up. Iyon ang napag usapan namin.

"What are your plans?" Aubrey asked.

I just shrugged my shoulder while avoiding her gaze. Alam kong sinusuri nya ako. Pero,totoo ang sinabi ko. Hindi ko talaga alam kung anong gagawin ko ngayon. Besides, kung ano man ang magiging desisyon ko, kailangan ko iyong panindigan.

Kapag linayuan ko si Harry, sigurado akong babalikan sya ng mga humahabol sa kanya at hindi sya titigilan. But, what should I do? Is it bad to think of myself first?

Also, hindi naman makitid ang pag iisip ni Harry.Alam kong mali ang first impression ko sakanya. I can see that he thinks matured so I'm expecting that he will understand me.

Natigil ako sa pag iisip ng tawagin ako ni Almira at itinuro ang naghihintay na si Harry sa tapat ng aming pintuan. His expression was blank, hindi ko mabasa kung anong iniisip nya.

Sumenyas sya sa akin na lumabas kaya agad agad akong tumayo sa aking upuan at sumunod sa kanya.

"Make sure you will not regret your decisions."  Almira said.

I nodded as a response before finally going out.

I followed Harry's direction. Hindi sya pumunta sa cafeteria kaya't batid kong sa likod ng school ang pupuntahan namin. Maybe, his also thinking that his suggestion was not right.

He stopped when we reached our destination.

Diretso ko syang tinignan sa mata. He bited his lips before before turning his gazed at me. Hindi ko gusto ang naging ekspresyon nya. Para bang may binabalak syang hindi maganda, and I hate that.

Inikot ikot nya ang kanyang ulo na para bang sumasakit ng sobra ang kanyang ulo sa sitwasyon ito. Pano pa ako?!

He sighed before finally speaking.
"I want you to have a boyfriend" he said direcly into my face.

"What? A-re you crazy?" nauutal kong tanong dahil sa labis na galit. I don't get him! Sino sya para magdesisyon sa buhay ko?!

"I know. I just---" I cut him off. "What?! Who are you to make decisions to my life?"  I asked loudly. I don't care if others will see us. Wala na akong pake sa inaasta ko, nangangalati ang dila ko. Pakiramdam ko sasabog ako anumang oras.

"Look, Christine. Calmed down first, hindi mo ako maiintindihan kung puno ng  galit ang nararamdam mo." he said calmy.