Christine's POV
It's already 12pm in the evening. I've been forcing myself to sleep but I still couldn't make it. Desperada na talaga akong makatulog dahil gaya nga ng sinabi ko, maaga pa ako bukas pero sadyang hindi talaga nakikipag-cooperate ang isip ko. I repeatedly roll over on my bed and I just suddenly screamed with so much frustration. Hindi ko maikakaila na dahil sa mga katagang bitiwan ni Mama kaya ako nagkakaganito.
I have no idea how did she know my feelings. Masyado ba akong halata kung kumilos?
---
I woke up with a tiring eyes. Hindi ko pa maimulat ng maayos ang aking mga mata dahil inaantok pa ako. Pinilit kong tumayo sa higaan ko kahit nanghihina ang katawan ko.I looked up to see what's time is it. I confirmed that it's still 5am in the morning. Kagabi bago ako makatulog ay sinet ko na ang alarm ko ng ganitong oras dahil sigurado akong hindi ako magigising ng maaga. Paano ba naman kase, 1am na ng makatulog ako. Unfortunately, 4 hours lang ang naging tulog ko. Which is unusual.
I have no idea if Manang Rosie was still sleeping or she's already awake. Nakalimutan kong ipaalala sakanya kagabi na maaga nga pala akong papasok ngayong araw. But despite of that, wala namang problema sa akin iyon. Maybe, I'll just cooked by myself or just order on the neareast fast-foods.
I streached my arms and legs to minimize the lethargy that I've been feeling. When I gain some energy, I fixed my bed before proceeding to the bathroom.
I began splashing my feets. I started to clean myself fastly. The flow of the water that began to drip on my whole body made me feel relaxed. Pakiramdam ko, ang pagod at antok na nararamdam ko kanina ay biglang nawala. My mind feel calm and my body was like being massage.
Matapos kong maligo, nagpasya akong bumaba na.
Ng makarating ako, kinapa ko ang switch at binuksan ang ilaw. Wala akong nakikita ni isang tao man lang.Our house was filled by defeaning silence. Doon ko nakumpirmang tulog pa silang lahat.
Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga bago umupo sa silya na nasa harapan ko. I opened my bag and took some sticky notes and ballpen.
"Good morning, Manang Rosie! I just want to informed you that I already go to school. I forgot to tell you yesterday that I have plans today. Don't worry, I will eat on some fast food near our house. And please tell Mom and Dad also."- Christine.
That's what I wrote before finally leaving.
Pagkalabas ko ay kaagad akong sinalubong ng malamig na klima. I was too pre-occupied so I forgot my jacket inside but I was also too tired to come back just to get that. Tiniis ko na lamang ang lamig habang naglalakad tungo sa garahe.
Ng makarating ako ay kaagad kong sinara ang pinto ng aking sasakyan.
Linagay ko ang aking seatbelt at binuhay na ang engine ng aking sasakyan. My eyes was still a bit sleepy until now. Pinanlalakihan ko na nga ang aking mga mga ngunit wala parin itong epekto. Maybe, I need some coffee.Napagpasyahan kong pumunta tungo sa isang pinakamalapit na coffee shop. Nagpakawala muna ako ng malalim na buntong hininga bago bumaba.
Mula dito sa kinatatayuan ko,tanaw na tanaw ko ang kagandahan ng papasikat na araw. The view became my calmness. Inilibot ko ang aking paningin sa kabuuan ng paligid. My eyes suddenly widened when I noticed the back of a boy who's been familiar with me in a span of time. Likod palang nya,alam ko na.
I decided to sit beside him. Wala naman sigurong masama diba? Besides, sabay narin siguro kaming papasok dahil kasama naman namin sya sa pag-aasikaso para sa booth. I really assumed that his not with someone else but that idea of me faded when I saw him with another person or should I say women who sat infront of him.

YOU ARE READING
Unexpectedly, you came to me
Novela JuvenilChristine and her friends was very popular in their school. Hinahangaan sya dahil sa kanyang itsura,talento at kung ano pang magagandang katangian mayroon sya. But on the other hand, Christine didn't asked for that popularity. She just wants to live...