Unexpectedly, you came to me

Chapter 2: I hate him

CHRISTINE'S POV

I walked towards them with so much confidence. Huh? Masyado nabang mataas ang tingin nila sa kanilang sarili para ibully ang kapwa nila? I pity them.A lot.

Nagmakaawa pa iyong lalake na binubully nila na wag akong lalapitan. Don't worry, kaya ko to!

"Inaano ba kita? Naaapektuhan kaba sa pagguhit ko kaya linukot mo iyon?!" panimula ko.

"Yes. Your presence makes me frustrated. " ani ng isa, na sa tingin ko ay lider nila.

"Oh, really?Then you may leave, hindi yung ako iyong mag-a-adjust!Jerk!" laban ko. I don't really care if someone's watching us. What cares me was this boy, standing in front of me.

" You make me turn on. I love those girl who fight against me" aniya sabay ngisi.

" I don't care. I'm not interested to you" ani ko sabay alis doon ngunit hinigit nya ako at sapilitang iniharap sa kanya.

Napakakitid naman ng utak nito. Kahit ata anong paliwanag ko, hindi nya maiintindihan. Hindi nya ba makuha na ayaw ko syang kausap?Nakakainis sya!

Napansin ko namang hinihila nung lalaking nerd ang paa nitong lalaking kaharap ko.

"Wag mo syang sasaktan! Bitawan mo sya!" galit nyang sigaw.

Nanlaki ang mga mata ko sa inasta nya. Hindi ko naman kasi inaasahan na pagtatanggol nya ako dito sa lalaking ito dahil hindi kanais nais ang kondisyon nya. Puno sya ng pasa at halatang nasasaktan sya.

"Ayos lang. Kaya ko ang sarili ko" sabi ko sa kanya upang ipaalala na sanay na ako sa mga ganitong sitwasyon.

"Hindi! Hindi mo sya kaya. Babae kalang. Umalis kana" aniya at nagmamaka awa pa.

What the? Sya na nga itong pinag tatanggol ko. Nakakainis sya! Porket babae ako, wala na akong karapatang ipaglaban ang sarili ko? I hate him! Binababa nya ang dignidad ko! Gosh! I really hate him!

Hindi maipinta ang itsura ko dahil sa inasta nya. Ang daming nanunuod ngayon. Pinahiya nya ako!

Lalakad nalang sana ako paalis doon sa lugar na iyon ng hatakin na ako mismo nina Aubrey papalayo doon.
Salamat naman! They saved me!

Nagpahatak lang ako sa kung saan hanggang sa makarating kami sa likod ng school.

"You girl! You said you won't be involved in anyone's business! You said you will behave! " ani Aubrey

Magpapaliwanag sana ako ng makita tumutulo na ang mga luha sa kanyang mga mata.

"Nakakainis ka! Akala namin napahamak kana!" pagpapatuloy nya habang pinupunasan ang kanyang mga luha.

"I-I'm sorry guys. I didn't expect this would happen" yuko kong sabi.

"Alam mo bang grabe yung kaba namin ng marinig naming may kaaway ka?" ani Samantha habang nagpupunas din ng luha.

Umiiyak nadin si Almira at yinakap ako ng mahigpit. Yumakap nadin sina Aubrey at Sam. Hinayaan ko lang sila hanggang sa tumigil na sila sa pag iyak.

Hindi ko inaasahan na ganito ang magiging reaksyon nila. I was so selfish. Hindi ko iniisip ang mga nararamdaman ng tao sa paligid ko. Naiyak nalang ako sa sariling desisyon ko. Kasalanan ito nung nerd na lalaking iyon!

"Hey. Bakit ka umiiyak?" alalang tanong ni Sam.

"I'm really sorry, Guys. I made the wrong choice." sabi ko.

"Sh. Okay lang yon. Atleast natututo ka sa pagkakamali mo" pagpapatahan ni Sam sa akin.

Ang sakit makita sila na nasasaktan dahil sa akin. Hindi ko ata mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring hindi maganda sa kanila. I loved them so much and I owe them a lot.

Pinilit nila akong ikwento ang nangyari kanina. Well, talaga namang ikwekwento ko sa kanila yon para naman malaman nila ang dahilan ko at maintindihan ang side ko. I don't want any misunderstanding.

Ng matapos akong magkwento ay napatango tango nalang sila. I hope they understand me.

"Baka naman, nag aalala lang sa iyo iyong tao" ani Sam.

"Kahit na! Minaliit nya padin ang kaya kong gawin and you know, I hate it." ani ko sabay baling sa kanila.

Hindi namin namalayan na sa pagkwekwento pala ay hindi namin napasukan ang sumunod na asignatura. Masayang masaya nga si Aubrey dahil daw gusto na nya talagang mag skip ng classes, nakakaboring daw mag discuss ang mga guro namin ngayong taon.Wala daw thrill.

Hay. Si Aubrey talaga, alam ko namang nagbibiro lang sya, pero alam kong hindi madali ang maging guro. Hindi ko nalamang silang pinansin dahil kanya kanya na naman sila ng pinagkaka-abalahan. Mabuti nalang at madali nilang nakalimutan ang nangyari.

We headed to the cafeteria. Mag o order na sana sila, pero sinabi kong ililibre ko sila ngayong araw nato. Sobrang saya nila dahil daw minsan lang ako maglibre. Nakakatuwa silang tignan!

Nag-order ako ng 4 na carbonara, sandwich at iced tea. Pwede na iyon sa amin, pwera nalang kay Almira. Napakalakas kumain non! Napatawa nalang ako sa sariling naisip.

Sinabi ko sa waiter ihatid nya na lamang sa pwesto namin dahil masyadong marami iyon kung dadalhin ko at baka matapon lang.

Sinunod naman nya iyon at ng makarating sa aming pwesto ay hindi paman nailalagay lahat , nakakuha na agad ng sandwich si Almira.

"Napakatakaw mo talaga!" ani Aubrey.

"Hinde ah. Gutom lang talaga ako" pagdedepensa naman ni Almira.

Nakakatuwa silang tignan sa ganitong scenario. Nagsimula na kaming kumain ng walang kumikibo.

"Baka pagalitan tayo dahil hindi tayo pumasok sa mga subjects natin" pag aalala naman ni Sam.

"Wag kang mag alala. Last na natin to kaya naman sulitin na natin." ani Aubrey.

Napatigil kami sa pagkain at kunot noo syang tinignan. Sya pa nga itong masaya kanina dahil hindi kami papasok. Napaka moody talaga.

"Seryoso ka?" natatawang tanong ni Almira.

"Oo naman!Psh! Naimplewensyahan kasi ako netong si Samantha e." iling iling pa nyang sabi.

Kahit ganito sya umasta, alam kong napagtanto na nya ang mga kamalian nya kaya nagbabagong buhay na sya.
Gumanda tuloy bigla ang mood ko! Ang saya saya! Nakikita at ramdam ko din na maligaya ang lahat kaya naman nagpatuloy kami sa pagkain ng may ngiti sa aming mga labi. Sana ganito nalang lagi. Sana palagi nalang masaya.
~
Ng matapos kaming kumain ay pinanindigan talaga naming lahat na iyon na ang huli naming hindi pagpasok sa aming mga subjects. Kaya naman nagugulat ang aming mga guro sa tuwing nakakasagot kami sa mga recitation. Ang saya sa pakiramdam! Bakit ba hindi pa namin ginawa ito dati?

Sa mga sumunod pa na subjects ay halos kami lang ang nakakasagot sa mga tanong ng guro. Ng matapos ang klase ay napagdesisyonan naming lahat na magpahinga muna dahil masyado umanong nakakapagod itong araw nato.
~
Nandito ako ngayon sa parking lot. Nauna na kasi silang lahat na umuwi sa akin dahil daw gusto nilang magpahinga. Bubuksan ko na sana ang sasakyan ko ng maalalang nakalimutan ko iyong susi sa locker ko! Aish! Kailangan ko pa tuloy bumalik para lang don. Ang layo pa naman ng lalakari ko.

Imbes na magreklamo pa ay nagtungo na ako sa locker room. Wala na rin masyadong estudyante kaya tahimik sa paligid. Tanging ang paglakad ko lang ang naririnig kong tunog.

My heart almost skipped when someone hold my wrist. Napagtanto kong iyong lalaking nerd pala ito. Anong ginagawa nya dito? Hindi naman kami close! Galit padin ako sa kanya hanggang ngayon. I even considered him as a stranger.

"Pwede bang humingi ng pabor sayo?" nagmamakaawa nyang tanong.

Anong pabor ba ang pinagsasabi nito?