31

130 14 3
                                    

(Öncelikle uzunca bir süre ara verdiğim kitabıma devam etmeye karar verdim umarım beni tekrardan keyifle okursunuz.~~)

... Yutgundum. Kapımı kitledim ve pencereye doğru birkaç adım attım. Kalbim hızla çarpıyordu ama bir yerden konuşmaya başlamalıydım. Boğazımı temizledim..

-Sanırım bir ev arkadaşı arıyorsunuz. Ev sahibi bu numarayı verdi, sizinle en kısa zamanda görüşmek isterim.

Lafı uzatmaya gerek yoktu ve içeriden gürültüler gelmeye başlamıştı dikkat çekmek istemiyordum. Telefondaki yabancının sesini duymamla irkildim.

-Pekala bu hafta sonu evin arkasındaki kafe de buluşabiliriz. Uygun mu?

-Fazlasıyla.. Im iyi günler.

Telefonu kapayip arka cebime sıkıştırdım ve kapıyı yavaşça açtım. Jimin karşı duvara yaşlanmış bana bakıyordu yerimden sıçradım.

-Neden kitli..

-İşim vardı içeride ah sen neden bekliyorsun.

-Yemek hazır.
Cümlesini bitirip beklemeden gitmişti. Yoksa duymuşmuydu pek umursamadım. İştahımda yoktu ama onlarla aynı masada oturmayı özleyecektim birşeyler atıştırdım ve odama geçtim. Kendimi suçlu hissediyordum ama bir evde 7 erkekle yaşamak çok zordu. Özelikle biri üvey kardeşiniz diğeri de sevgilinizse..

Bana hak vereceklerini düşündüm. En kötü ihtimal Busan'da ki evi satıp burdan kendime yeni bir ev alırdım.

Telefonumu yatağa atıp üstümü değiştirmeye başladım. Tişörtümü başımdan sıyırken kapı gıcırdamıştı. Gülümsedim ve hareket etmeden bekledim. En azından belime dolanan soğuk eller yabancı değildim. Dudağımı dişledim.
Parmakları göğüslerime ilerlerken uyuşuyordum. Kısık bir sesle kulağıma fısıldadı.
-Sevişmeyeli uzun zaman oldu..
Gözlerim kısılıyor, bütün kanım nerdeyse kızlığıma toplanmış gibi acı çekiyordum. Anlıyor gibiydi. Elini pantolonumdan içeri sızdırdı ve dokunmaya başladı. Yavaştı bu sefer tekmişiz, acelemiz yokmuş, kimse bizi duymayacak gibiydi. Dokunuşları ise cüretkardı. Hırıltılı bir şekilde inlemiştim. Elini geri çekti.

-Shh sadece biraz bekle..

Elimi enseme uzatıp durakladım. Beni kendine çevirip birkaç küçük öpücük bırakıp odadan çıkmıştı. Ama bu yeterli değildi. Neyse ki o eve taşındığımda daha rahat olacaktım. Bunu düşünerek kendimi sakinlestirdim ve yatağıma girdim. Güzelce uyumalıydım yarın yeni bir hayat başlıyacaktı.

No Dream - BTSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin