His Jealous Girlfriend

Jealousy 35

Rica's POV
Sobrang bigat ng puso ko dahil sa nalaman ko. Pagkatapos akong kausapin nina lolo ay hindi sila nakatanggap ng oo o hindi. I was not able to decide yet. Mabuti na lang ay binigyan nila ako ng oras para makapag-isip. What they want us to do is so hard.

"So what's your decision?"
Shiela silently asked. Nasa library kami ngayon at nag-aaral para sa finals. Binitiwan ko ang hawak kong libro at nangalumbaba sa lamesa.

"I don't know. Ano sa tingin mo? Papayag ba ako?"
Balik na tanong ko sa kaniya. Kahit ilang araw na ang nakalipas ay hindi pa buo ang desisyon ko.

"I know it's mahirap. I mean, kung yes ang sagot mo for the sake of your mom's recovery, that means you are going to leave everything and everyone here. Our school, kaming friends mo, and especially Marco. If no naman, we can't tell if tita will be able to regain her old self again kung nandito siya. If I were on your shoes, it will be a difficult decision to make rin."
She uttered with sad expression. Sumang-ayon ako sa sinabi niya.

"That's it. Wala rin kasing kasiguraduhan ang lahat. I don't know if how many months kaming mamalagi doon. Baka years pa nga. Hindi rin ako sigurado kung babalik pa ba kami or what. Pero si mommy kasi. I think maganda ang ideya nina lola. Mas mahihirapan siya kung lahat ng nakikita niya ay nagpapaalala kay daddy."
I hopelessly said. Sa sobrang pag-iisip ko ay nawawala na rin ang concentration ko sa aking pagre-review.

"Sinabi mo na ba sa kaniya?"
Aniya. Hindi ko agad na-gets kung sino iyon kaya tiningnan ko siya na parang nagtatanong kung sino.

"Marco, of course."
Sagot niya habang tinitingnan ako nang maigi. Umiling ako bilang sagot. It's only Shiela who knows everything as of now. Hindi ko pa kayang sabihin kay Marco ang tungkol dito.

"But, why?"
Tanong ulit niya at umayos ng pagkakaupo. Malungkot kong kinuha ulit ang libro binabasa ko kanina.

"Hindi pa ako handa."
Tipid na sagot ko habang tinititigan ang larawan sa aklat.

"If you'll decide to go abroad kasama ang mom mo, of course, that means mapapalayo kayo sa isa't isa."
She said as matter of fact.

"Are you ready to be in a 'long distance relationship' with him?"

Hindi ulit ako makatulog dahil sa huling tanong niya. Tapos na akong mag-aral para sa exams namin bukas pero hindi pa rin ako dinadalaw ng antok.

Ever since, I never imagined myself being in that kind of relationship. Ayoko. As much as possible, I don't want to be away with my boyfriend. Sa sobrang selosa at clingy ko, how will I be able to be at ease kung magkalayo kami? I've witnessed how many couples and relationships fail because of that set up.

Sa una okay pa. With the advanced technology that we have, it will be easy to connect with anyone no matter where you are. May Facebook, Skype, at kung anu-ano pa para kahit papaano ay makita at makausap pa rin nila ang isa't isa. Pero habang tumatagal, magsasawa rin sila sa ganung set up. Because seeing your loved ones on the screen will never be enough. You need and want their physical presence. 'Yong haplos nila kapag malungkot ka at yakap kapag hindi mo na kaya ang pangungulila. Maraming bagay ang hahanapin at mami-miss mo kapag magkalayo kayo.

That's why many people in a long distance relationship cheat. They will find another person to fill the longing they have for their partner. Kung hindi naman ay nagkakaroon ng problema dahil lamang sa hindi pagkaka-intindihan o maliliit na away. Some quarrels really need to be discussed in person. At dahil hanggang sa iPad o laptop na lamang sila nagkakausap, hindi naaayos kung ano man iyon and worse, mas lumalala pa ito. Marami talaga ang nasisirang relasyon. LDR has many flaws.