Zıt Kutuplar

2.Bölüm

İnanmıyorum.Bu çocuk Eymen mi?Ne çocuğu be koskoca adam olmuş.Aramızda iki yaş vardı.E şimdi ben 24 yaşında olduğuma göre o da 26 yaşında.Oha çok zekiyim!

Eymenle hemen hemen bir dakikadır bakışıyoduk.En sonunda beni baştan aşağı süzüp tekrar gözlerini gözlerime çevirdi.

"Sen kimsin?" Bi insan bu kadar ters olamazdı.

"Cidden tanıyamadın mı? O kadar değişmiş olamam.Hatta tipimde küçücük bi farklılık yok"

"Tanımadım işte bunda bu kadar uzatılcak ne var?" dövseydin abi!?

"Tamam o zaman aşağıda tanırsın"diyip çıktığım merdivenlerden geri havalı havalı inmeye başladım.

Son basamağa kadar cool cool yürüdüm.Buna bende şaşırdım ama başarmışt- Ah! hayır. Ayağımı yere bastığım anda bileğim burkuldu.

Biraz sendeledim ama bozuntuya vermeden yoluma devam ettim.Gören olmuş mu diye etrafıma baktığımda Canın olmayan bıyıklarının altından güldüğünü gördüm.

Hani bıyık altından gülme varya oda bıyıksız.Ahahaha anlamadınız mı?

Tamam sustum -_-

Ben içeri geçince annemler sofra kurmaya kalktı.Ben de Canla sefgülü abimin! arasına oturup Begümle Canın bakışmalarını izlemeye başladım.

Abi bunlar çok datlu yaa.Ama şimdi piçlik zamanı nihahaha!

"Naber Begüm?"
"İyi Hazal Abla senden naber?"
"Benden de iyi hadi gel annemlere yardım edelim"

Begüm beni onaylayıp peşimden mutfağa geldi.Böylelikle bakışmalarını bölmüş oldum.Yaşasın kötülük.

Masanın üstünde salata yapan anneme arkadan sarılıp "yardım edecek bişey var mı?" Diye sordum.

"Siz bunları masaya taşıyın biz gerisini hallederiz"

Annemi onaylayıp elimize tabakları aldık.Bizim de Zeliha teyzelerin de durumu eve yardımcı alabilecek düzeydeydi.Ama annemler 'biz evimizde yabancı istemeyiz' diyip her seferinde benle Begüm ün bu fikrini reddediyodu.Olanda biz kızlara oluyo.

Her şeyi yavaş yavaş masaya taşıdık. Zeliha teyze kafasını salonun kapısından çıkardı.

"Hadi beyler bayanlar yemeğe. "

Babamlar kalkıp sofraya oturdu. Abim de onların arkasından geldi. Begümle Can arkadan yavaş yavaş geldiler. Ben de hemen bi yer bulup oraya oturdum.

Annemler bi kaç şeyi daha sofraya koyduktan sonra onlarda masaya oturdu. Zeliha teyze izin isteyip kalktı. Sonra da merdivenlerin başından bağırmaya başladı.

"Eymen. Oğlum gelsene artık sofraya"

Zeliha teyze homurdanarak masaya oturdu.

"Neyse biz başlıyakoyalım. O gelir. "

Hiç bi şey demeden önümdeki çorbaya kaşık daldırdım. Yanımda abim ve Can oturuyodu. Karşımda da annem.

Çorbaya bi iki kaşık daha daldırdım. Ve bitirdim sonunda. Zeliha teyzeye tabağı uzattım.

"Zeliha teyzecim bana yemek koyar mısın?"

Yağcılık mod: on

"Tabi kızım koyarım. " diyip tabağı elimden aldı. Annem çorbasından bi kaşık aldı.

"Kızım biraz yavaş yesene"

Zeliha teyze yemek olan tabağı bana uzatırken "Ne karışıyosun sen? Ben balık etli kızları severim"dedi. Bende gülümseyip yemeye başladım. Sonra Zeliha teyze bana döndü.