Zıt Kutuplar

11.Bölüm

Merhaba canımcımlar😂  Özür dileriz bölüm geç geldi hatta baya geç geldi ama okullar başladı, biz liseye başladık birde Meloş -diğer yazar, ben Gülo biliyorsunuz iki yazar var dkdk- yatılı okulda kalınca falan filan uzadı süreç iyi okumalar uzadı baya bu konuşma😂  Yazım hataları olabilir hadi kib bayys dkkdkddk

#####

Ben birden olayları sorgulayarak bağırınca ikiside durup bana baktı.. Eymen tam ağzını açtı konuşacaktı ki Serkana ters bir bakış atıp "Boşver sene" dedi ve arkasını dönüp gitti.

Neler oluyor bilmiyordum ama Eymenin bana böyle davranması kalbime bi filin oturmasına sebep olmuştu. Serkanı orda öylece bırakıp içeri girdim.

Gözyaşlarımı zor tutuyordum ve şuan dışarıdan ağladı ağlayacak bi şekilde göründüğüme emindim. Umursamadan bizim masaya gittim. Abimle Gökçe abla dans etmek için kalkmıştı ve o kalabalıkta beni görmeleri imkansız gibi bişeydi.

Masada da Canla Begüm sarılarak oturup etrafı izliyordu.

"Ablacım ben eve gidiyorum tamam mı?," Diye sorup beni anlamasını bekledim ve çantamı alıp çıkışa yöneldim.

Arkamdan Can gelmeye çalışmıştı ama Begüm"Bence biraz yanlız kalmaya ihtiyacı var" diyip onu durdurmuştu. Tamda öyleydi. Eve gitmek istemiyordum da.

Bardan çıkınca kapının önünde bıraktığım Serkanın hâlâ orda olduğunu gördüm.

Onu görünce tam tersi yönde yürümeye başladım. Birkaç adım attım ki beni kolumdan tutup durdurdu.

"Hazal bekler misin bi?"
"Serkan şuan değil lütfen biraz yanlız kalmaya ihtiyacım var"

Beni onaylayıp eliyle bir dakika işareti yaptı ve cebinden bir kart çıkarıp bana uzattı.

"Ne zaman istersen ara beni bu numaradan" dedi ve arkasını dönüp gitti. Bende buraya çok uzak olmayan sahile doğru yürüdüm.

Neden Eymenin bana sert davranması beni bu kadar üzmüştü ve neden Eymen bana bu kadar tepki göstermişti?

Kafamda deli sorular...

Cidden tamam biraz çocukça davranmış olabilirim. Ama ne biliyim içimden ağlamak geliyodu.

Bende göz yaşlarımı serbest bırakıp akmalarına izin verdim.

Bi iki saniye gözlerimi kapatıp denizin kokusunu içime çektim.

Gözlerimi silip etrafima baktım. Hiç kimsenin beni ağlarken görmesini istemiyodum.

Eymene benzettiğim bi adam sigarayı iyice içine çekip dumanı üfledi. Sonra da... Dur dur. Bu Eymen zaten.

O sigara mı içiyodu?

O da kafasını benim olduğum yere çevirince hemen kafamı çevirdim. Yüzümü göre görmesin diye de alnımı kaşıyomuş gibi yaptım.

Yanımda bi kıpırtı hissedince kafamı oraya çevirdim.

Eymen.

Onu görünce gözlerimi hemen ondan kaçırdım.

"Ağladın mı?" diyince omuz silktim.

"Yoo"

"Ağlama zaten" diyip sigarayı dudaklarının arasına aldı. Bu sefer ben ona bakıyodum o da karşıya bakıyordu.

Eymen kafasını bana çevirdi.

"Bak. Eskiden olmuş bitmiş bi şeydi. Bunu kafana takma. Ama onla da takılma"