Grauwolf

Engel

Roderick hastalığından yeni kurtulmuştu. Odasının camından dışarıya bakıp kalesini izliyordu. Gecenin karanlığı içerisinde ortalığı aydınlatan meşale ve mumlar, kaleyi koruyan askerler, rüzgarda dalgalanan Grauwolf sancağı ona manzara oluyordu.
Yatağına gittiğinde Liya nın orada olmadığını fark etti.

"Liya? Liya!"

Ses çıkmıyordu. Endişelenmişti. Kılıcını alıp odadan çıktı. O sırada arkadan bir ses

"Karına bir şey yapmayacağız."

"Sen kimsin? Sen nesin?" dedi Roderick

"Benim adım Mattheus. Ben bir urvayım."

"Urva.. Urva.. Duydum sanki bir yerden. Ama burada ne yapıyorsun?"

"Oğlun.."

"Hangisi?"

"Okgu.."

"Ne olmuş ona?"

"Bizim için önemli.. Ve gelişmesi lazım."

"Bunun benle ne alakası var?"

"Gelişmesi için.. Komuta uymak zorunda kalmamalı"

"Ne yapacaksın? Öldürecekmisin beni?"

"Ah hayır. Ben seni öldürmek için burda değilim."

"Anlayamadım"

"Seni ben öldürmeyeceğim merak etme.."

"İyi o halde" Roderick kılıcını indirdi.

"Ama o öldürecek."

Roderick arkasından darbe yedi. Heraklion onu sırtından bıçakladı.
Çok sinirlendi. Sanki hiç bıçaklanmamış gibi arkasını dönüp Heraklion un
suratına bir yumruk attı. Sonra kılıcını havaya kaldırdı ve

"Senin öbür kolunu da ben keseyim bari!" dedi

Kolunu tam kesecekken Mattheus bıkkın bir şekilde Roderick i alıp sanki bir sinekmiş gibi duvara yapıştırdı. Roderick in ağzı burnu dağılmış, her yeri kan doluydu.

"Ben yalancı değilim Hera.. Onu sen öldür." dedi Mattheus.

"Zevkle.."

"Dur.. Dur.." dedi Roderick

"Ne oldu? Yalvaracakmısın?"

"Hayır.. Sadece birşey söyleyeceğim.."

"Söyle hadi"

Roderick biraz güldü ve son sözleri "Dövüşmeyi öğrenmelisin evlat! Hah..
Sen.. Mattheus musun nesin.. Karıma dokunma.. Dokunurs..an..."

--- --- ---

Heraklion ile Mattheus birlikte giderken Okgu nun düğünündeki olaylar gerçekleşiyordu.

"Bunu hissettinmi sende Matt?"

"Evet.. Gücü kontrol edemiyor."

"O zaman yardımcı olmalıyız."

"Nasıl yani?"

"Anlatalım"

"Kafayı yemişsin sen."

"Neden?"

"En son görüşmemizde kolumu kesti, senin karnını deşti.."

"Eee?"