p o v. selcan
het was rond 5:00 s'ochtends toen hunter me wakker maakte " babe wordt wakker, ik wil je wat laten zien."
alleen al door die stem wordt ik al wakker.
" supp?" vroeg ik met een slaaphoofd.
"kleed je aan, ik wil je buiten wat laten zien." zek hunter terwijl die door het raam baar huiten keek.
" maar het is nog licht" zei ik
" jaa maar niet voor lang meer dus schiet op!" zei hunter hyper.
" jaja ik kom aalll" zei ik en ik stapte het bed uit om m' schoenen en een joggingbroek aan te doen.
3 minuten later liepen we buiten hand in hand. volgens mij liepen we naar het strand.
we liepen op een heuvel waar je prachtig uitzicht had op de oceaan. hunter ging zitten en trok mij ook naar beneden. we zaten met z'n tweeen naar een donkere lucht te kijken.
hunter keek op z'n telefoon en zei " oke nog 1 minuut." " wat duurt nog 1 minuut?" vroeg ik. " de zonsopgang" zei hunter lachend. " ohw, wist ik wel" zei ik met een glimlachje. het was inmiddels een minuut verder en de zon was langzaam aan het opkomen. de lucht was oranje met roze. " mooi he?" zei hunter. " het is prachtig" zei ik. ik legde mijn hoofd op hunter zijn schouder, hunter sloeg z'n arm om me heen. zo keken we nog 5 minuten naar de zonsopgang. toen de zon op was begonnen we terug te lopen naar huis. toen we thuis aankwamen stonden naomi en mario in de keuken..
