The Dangerous Boy|| Ft. Zayn Malik

•Chapter Six•

Zuchtend keek ik om me heen. Mijn blik viel op een bos. Zal ik daar naartoe gaan? Ja? Uhm... Nee toch niet... Of euh... Arrgg ik moet serieus stoppen om in mezelf te praten. Ach ja... Het is dag. Dus er kan heus niks gevaarlijks gebeuren.

Ik keek weer om me heen of niemand me in de gaten houd. Niemand. Waarom heb ik het gevoel dat ik bekeken word?! "I see you, Hailey." Die zin herhaalt in mijn hoofd. Houd The Bradford Bad Boy me in de gaten? Ik schudde mijn hoofd. Hailey! Laat je niet zo bang maken. Ik liep naar het bos toe. Hopen dat ik op tijd thuis ben...

Toen ik het bos in ben en wat minuutjes verder liep viel mijn mond nog net niet open. Alles was mooi groen en de zon scheen mooi over de bomen. Links waren allemaal mooie bloemen en rechts een helder blauw meertje met water lelies.

Ik liep naar het meertje en deed mijn witte Allstars uit plus mijn sokken. Ik rol mijn broekspijpen op. Zuchtend ging ik aan het randje zitten en zak mijn voeten in het warme heldere water. Aan de over kant staat opeens een bruin harige jongen die zijn trui uit doet. Mijn oogbollen vallen nog net niet uit toen ik zijn strakke buik zag. De jongen sprong in het water en zwem naar me toe. Toen die jongen bij de rand aan kwam klom hij erop en deed een flick met zijn natte haren. De jongen draaide zijn hoofd om en keek me aan met zijn bruine ogen. Zijn voorkant van zijn haar is blauw en stukjes blond.

'Een nieuweling?' Vroeg hij. In zijn onderlip zit een piercing. Ik knikte lichtjes. De jongen gleed met zijn tong over zijn lip piercing.

'Waarom woon je hier nu?' Vroeg de jongen.

'Ik wil niet meer alleen in mijn huis wonen dus nu woon ik bij een paar jongens.' Mompel ik. De jongen glimlachte zijn spierwitte tanden bloot en wiebelde met zijn wenkbrauwen.

'Waarom niet?' Wow... De jongen heeft veel vragen. Mijn ogen gleden naar zijn buik. Daar zit net boven zijn broek rand een hoekig varkentjes tatoeage.

'TBBB houd me in de gaten.' Zei ik zacht. De jongen verstijfde even maar keek me doordringend aan.

'Uhm... Wie?'

'The Bradford Bad Boy.' De jongen knikte.

'Ooh! Die meisjes moordenaar!' Riep de jongen vrolijk maar met een korte piep. Ik grinnikte en knikte toen. Baard in de keel.

'Kom je mee naar de overkant?' Vroeg de jongen opeens. Ik keek verbaasd op.

'Erm... Oké.' De jongen stond op en trok me overeind. Hij liep naar een struik en trok daar een houten boot vanonder vandaan. De jongen gooide het in het water en stapte in. Hij keek me aan met een Kom-Je-Nog?-Blik. Ik liep voorzichtig naar de jongen toe en stap ik. De boot wiebelde gevaarlijk maar ik viel nog net niet om.

Na een tijdje zijn we aangekomen aan de overkant. De jongen keek me aan met een vrolijke twinkel in zijn ogen.

'Hoeveel jaar ben je eigenlijk?' Vroeg hij terwijl hij zijn t-shirt in zijn tas deed.

'16.' Mompel ik. De jongen knikte.

'Ik ben 18.' Zei de jongen en zonder schaamte deed hij zijn broek uit en deed die ook in zijn rugzak.

'Maarre... Wie uhm... Wie ben jij eigenlijk?' Vroeg ik. De jongen grijnste.

'Luke. Luke Brooks.' Zei hij glimlachend. Luke gaf me een knipoog en trok me mee verder het bos in.

Na een tijdje waren we aangekomen bij een groot donker huis. Ik keek om me heen. Hoe zou ik eigenlijk thuis komen? Luke deed de voordeur open en duw me toen naar binnen. Een jongen kwam naar beneden rennen. Wow! Die jongen lijkt echt sprekend op Luke. De jongen glimlachte en keur me. Hij stak zijn hand uit.