The choice of my life #One Direction Story#

Part 0.3

Renesmee POV

Ik werd wakker met dat kriebelende gevoel in je buik. Dat gevoel van opwinding. Vandaag ging ik Louis terugzien. Ik ging naar de keuken en nam iets luchtigs om te eten. Gwendolyn komt de keuken binnen. "Zo vroeg wakker?" vraagt ze als ze me ziet. Normaal, als ik geen vervelende klusjes hoef te doen, slaap ik tot 10 uur of later. Maar vandaag, door dat kriebelende gevoel, was het nauwelijks 7 uur gepasseerd. "Nee, ik slaap nog." antwoord ik droog. "Ha ha ha." lacht ze nep. "Wat doe je vandaag?" vraag Gwendolyn als ze naast mij aan tafel komt zitten. "Niets speciaals. Waarom?" Ik zeg beter maar niets over mijn bezoekje aan 2013. Zoals Gwen gisteren reageerde... "Omdat er een hele lijst klusje aan de deur hing." Met andere woorden, alle klusjes zijn vandaag alweer voor mij. "Geen sprake van! Ik doe ze niet meer! Ik ben dat beu! Ben ik hier de meid of zo?! Jij kan toch ook iets doen?! Of wacht, je moet zo nodig "werken"!" Ik schuif woedend mijn stoel naar achteren die met een luide knal achteruit valt. Gwendolyn kijkt me geschrokken aan. "Renesmee! Doe eens rustig! Wat is er?" Ik ga boos terug zitten. Ik zucht. "Ik ben mijn leven gewoon zat, het leven dat ik hier lijdt. Als ik kijk naar hoe de mensen en kinderen het hebben in de toekomst, wil ik doodgraag daar leven. Daar hoeven kinderen de vervelendste en domste klusjes niet te doen. Daar leven ze niet in een huis dat bijna op instorten staan. Daar zijn ze gelukkig." Gwen zegt even niets. "Wij zijn toch ook gelukkig? Iedereen gaat mindere dagen hebben, ook de mensen in de toekomst. Wat wil je doen? In een ander jaar gaan wonen? Je weet dat dat niet mogelijk is." Ze heeft het fout. Dat is wel mogelijk. Maar dan geraak is nooit meer terug in mijn eigen tijd. "Ga je terug vandaag?" Ze heeft het over mijn uitstap naar Louis. Ik knik. "Doe voorzichtig. Jij kent hem niet en hij jou niet. En denk aan die 12 uur. Het is belangrijk, Renesmee." Gwen staat op om haar klaar te maken om te gaan werken. Ik laat mijn hoofd op tafel vallen en blijf zo even zitten. Zou ik wel gaan?

Louis POV

Zenuwachtig sta ik te wachten op Renesmee. Hopelijk komt ze. Het is al kwart na 2. Ze komt vast niet meer. Hoe zou het ook? Zo een knap meisje heeft waarschijnlijk duizenden aanbidders! Als ik me omdraai bots ik op iemand. "Renesmee!" zegt ik blij. "Dit is precies onze manier van hallo zeggen." lach ik. Ze lacht. Maar ze ziet er ook wat triest uit. "Waar wou je heen?" vraagt ze. "Starbucks?" Ze knikt. We wandelen in stilte verder. "Ik dacht dat je niet meer zou komen." zeg ik. Ze kijkt me aan. "Ik... ik werd opgehouden." zegt ze zenuwachtig. Ik knik alleen maar. We gaan Starbucks binnen. "Wil je aan het raam?" vraag ik haar. "Is goed." We gaan bij een gezellig tafeltje zitten bij het raam. "Ze hebben hier heerlijke koffie's." zeg ik. Ze fronst haar voorhoofd. Weet ze ook al niet wat een koffie is? "Euh... Ik heb dat nog nooit gedronken. Is dat lekker?" vraagt ze. Ik weet even niet wat antwoorden. Ze heeft ook nog nooit van koffie gehoord... "Ja. Je moet deze proeven." Ik duid haar mijn lievelingssmaak aan. Ze knikt. "Dan neem ik dat. Ik vertrouw op je smaak." zegt ze al iets enthousiaster. Ik lach en ga de bestelling gaan vragen. Na een aantal minuutjes ben ik terug. Ik geef haar de koffie. Ze ruikt er aan en proeft dan voorzichtig. "En?" vraag ik afwachtend. "Mmm... lekker." lacht ze. We zwijgen even. "Is er iets?" vraag ik voorzichtig. Ze kijkt me terug aan zoals daarnet, triestig. "Nee." zegt ze stil. "Volgens mij wel." dring ik aan. Ze zucht diep. "Het... het is nogal ingewikkeld... Het... het is moeilijk om je te zien en naar je toe te komen." Ik begrijp het niet. "Mijn ouders vertrouwen het gewoon niet. En het is ingewikkeld voor mij..." Ik begreep het nog steeds niet, maar volgens mij mag ze gewoon niet met me afspreken van haar ouders. "Ik wil je niet in moeilijkheden brengen." zeg ik twijfelend. "Doe je niet. Ik wil naar je toe komen. Ik breng me er alleen zelf mee in moeilijkheden." zegt ze met een kleine glimlach op haar gezicht. Het voelde... leuk om te horen dat ze naar me toe wil komen. Ik kreeg het er zelfs warm van! Dit meisje is zoveel meer dan... ja, dan een gewoon meisje!

Renesmee POV

Nog een beetje en ik had er alles uitgefloept! Dat ik kan tijdreizen! Bij Louis voelt hij zo vertrouwd en veilig dat ik hem alles zou vertellen, zelfs mijn allergrootste geheim dat niemand behalve mijn ouders en mijn zus weten. Als we buitenkomen stelt Louis me de vraag waar ik al bang voor was. "Spreken we nog eens af?" Ik wil doodgraag, maar is dat wel mogelijk? Is dat wel veilig? Vandaag was echt leuk. Ik heb koffie leren kennen en drinken, we hebben veel gelachen en gepraat en hij heeft me een cd van One Direction gegeven. Het was echt super vandaag! En ik wil hem echt graag beter leren kennen en hem elke dag zien! "Renesmee?" haalt Louis me uit zijn gedachten. "Euh...ja! Sorry!" stammel ik. "Dus? Ben je morgen vrij?" Ik twijfel nog steeds. "Uh... ja, geen probleem." lach ik. "Weet je het park zijn?" glimlacht hij. O nee! Hemelse glimlach! Ik knik, alweer, dromend. Hij lach en geef me een knuffel. "Tot morgen! Zelfde uur!" Hij draaid zich om en weg is hij. Ik sta versteend aan de grond genageld. Ik kreeg een knuffel! Ik voelde me rood worden en ik was waarschijnlijk een hete oven! Waar is in hemelsnaam het park? Bedenk ik me als ik terug ga naar de plaats waar ik daarnet ben geland. Ik zal het morgen wel vinden. Ik draai aan mijn horloge en kom terug terecht in mijn tijd. Als ons huis binnen ga is het verdacht stil. In de woonkamer is Gwendolyn aan het vegen. "Waar zijn mam en pap?" vraag ik terwijl ik ook een borstel neem om te helpen vegen. "Ze moeten overwerken. De baas is niet tevreden. Ik kook dus vanavond." Ik trek al meteen mijn neus op. Dat word vast niet te vreten! "Waar was jij de hele namiddag?" vraagt Gwen als we klaar zijn. "In 2013." Ze schudt haar hoofd. "Je weet wat ik heb gezegd." zegt Gwendolyn streng. "En dat kan mij dus niets schelen." Ik draai me om en loop de trap op. Ik ga boos voor mijn raam zitten. Misschien heeft Gwendolyn wel gelijk. Is het inderdaad niet veilig. Maar ik wil Louis zo graag zien! Het is nu misschien 2 uur geleden en ik mis hem nu al! Volgens mij ben ik verliefd op hem aan het worden...

Nieuw deeltje. Ook een zeer slecht zoals het vorige. Maar Axelle stond erop dat ik verder schrijf. Ik heb ideeën om het verhaal iets leuker of spannender te maken, maar daarvoor moet je verder lezen. Dus nog even geduld en lees het aub verder. Laat zeke reacties na goed of slecht, en zeker ook tips om het te verbeteren, heb ik zeker en vast nodig! Goed, leuk dat je het gelezen hebt en tt de volgende!

Ik had wss nog geen 3 Votes bij het vorige, maar nu dus weer verder bij 3 Votes!

Stem aub!

xxxxxxxxxxxxxxjs