The choice of my life #One Direction Story#

Part 0.4

Renesmee POV

Dagen gingen voorbij. Elke dag ging ik naar het jaar 2013 om iets met Louis te doen. Zwemmen, kajakken, mini-golven, schaatsen,... tot ik tot het besef kom, dat ik stapel ben op Louis en hem elke dag MOET zien! Thuis hebben we boeken liggen die de gevaren van het tijdreizen vertellen. Over tijdreisliefde staat er veel. 'Verliefd zijn op ieman din een ander jaar'; lees ik. 'Kans op tijd uit het oog verliezen - langer dan 12 uur - nooit meer terug naar eigen tijd.' Dat is al eens bijna gebeurd. Vorige week donderdag.

#Flashback#

Ik keek op de klok in het café. Ik schrok. Ik had nog 10 min! "Ik moet door." Ik sta recht en wil weggaan. "Wacht! Nu? We moeten nog eten." We waren een hele dag naar de Zoo geweest en gingen hier iets komen eten. Maar ik was de tijd helemaal uit het oog verloren! "Ik mag echt niet langer. Mijn ouders weet je..." Hij knikt. "Morgen?" vraagt hij. "Zelfde uur, plaats van 'botsing'?" Zeg ik vlug. Hij knikt. Ik geef hem een kus op zijn wang en loop naar de plaats van terugreis. Dit was nipt!

#Einde flashback#

"Waar was je?" vraagt mam boos als ik thuis kom. "Ander tijd." zeg ik niet geïnteresseerd. Dit gesprek heb ik al duizenden keren gehad. "Andere tijd! Alweer?! Je bent meer dan 12 uur weg geweest! Je zat er bijna voor de rest van je leven!" Ik zuchte. "Ik doe voorzichtig. Ik heb het gewoon nodig om even de deur uit te zijn. Tijdreizen is het enige wat ik nog heb. Dat kan je me echt niet afnemen. Vertrouw me gewoon. Ik doe voorzichtig." stel ik mam gerust. Ik zeg maar niet dat ik al weken naar dezelfde tijd ga.... "Doe echt voorzichtig, Renesmee." Mam gaat naar de keuken. Ik begrijp haar bezorgdheid wel. Ik ga elke dag naar een andere tijd. De ene keer al langer dan de andere. Ik zou als meoder ook bezorgd en bang zijn. en voor mezelf is het ook niet veilig. Andere tijd, ik ken er niets. Vooral niet als het super ver in de toekomst is. En dat ik het geheim moet houden. Het grootste geheim dat iemand maar kan hebben, volgens mij. Andere gewoontes, dat heb ik al ondervonden. En iedereen vindt me raar, Louis, de jongens en vast nog veel meer mensen. Volgens mij blijf ik beter vanaf nu in mijn eigen tijd. Het zal moeilijk zijn, maar moeilijk gaat ook. Het is veiliger voor mij, en vast ook wel voor Louis. Ik doe hem nu misschien veel pijn, maar ik kan mijn leven niet langer op het spel zetten. Hij zal vast boos zijn, maar moest hij mijn geheim weten, zou hij het vast begrijpen. Morgen zal ik dus niet op onze afspraak zijn en zal Louis me wel vergeten. En hopelijk ook vergeven...

Louis POV

Het is al kwart voor 2. Renesmee is er nog steeds niet. Soms is ze wel later, dus ik wacht nog even. Ik kijk op mijn gsm. 3 uur. Ze komt vast niet meer. Teleurgesteld ga ik naar huis. Ik slenter door de straten. Hoe kan het ook anders? Waarom zou zo een knap en lief meisje iets in mij zien. Ik dacht dat het deze keer goed zat. Dat ik de liefde van mijn leven had gevonden. Omdat ze van me houdt, niet omdat ik beroemd ben. Kan ook niet, ze kent me niet. Ze had zelfs nog nooit van One Direction gehoord. Mijn perfecte droom, mijn perfect meisje... Ze laat me gewoon staan, zonder iets te zeggen of iets te laten weten... Mijn wereld stort in elkaar...

Ik laat me op mijn bed vallen. Ik blijf maar aan Renesmee denken. Ik nog geen seconde vanaf onze eerste ontmoeting NIET meer aan haar gedacht. Zelfs toen was ze al speciaal voor mij... En dat ging ik haar vandaag zeggen... Maar ik ben te laat... Er word op mijn deur geklopt. "Binnen." zeg ik zuchtend. Niall komt binnen. "Hye makker! Had je geen afspraakje met ons mooi mysterieus meisje?" Zo noemt Niall Renesmee. Hij vindt haar knap maar is er niet verliefd op. Hij vindt ze nog steeds wat raar. Ik kreun en leg een kussen tegen mijn gezicht. "Lou, wat is er?" vraagt Niall bezorgd en komt naast me op bed zitten. Ik gooi het kussen een paar meter verder. "Ze is niet komen opdagen." Niall zijn gezicht betrekt. "Oh! Wat rot voor je!" "Rot? Het voelt meer dan rot, Niall. Ik ben gek op haar, ik kan haar niet zomaar vergeten." Ik draai me om op mijn buik en begraaf mijn gezicht in mijn armen. Niall moet niet zien dat ik op het punt sta te huilen. Als het over liefde en gevoelens gaat, ben ik een echte duts! "Ga je nou 'blijten'?" vraagt Niall die me een schouderklop geeft. Ik kijk hem aan. "Wat?" vraag ik. "Je gaat nu toch niet schreien voor een meisje? Je bent haar niet waard Louis als ze niet inziet wat voor een fantastische jongen je bent. Elk meisje valt in zwijm voor je." Ik haal mijn schouders op. "Omdat ik beroemd ben. Zo zijn ze allemaa, maar zo was Renemsee niet." Ik ga terug liggen, mijn gezicht verstopt. Niall zucht. "Ga je nu zo heel de dag blijven zitten?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Je doet maar, maar dit lost echt niets op. Je duwt jezelf alleen maar meer die put in." Niall staat recht en gaat weg. Ik voel een traan over mijn wang glijden. Ik heb liefdesverdriet. Ik hou ECHT van Renesmee...

Nieuw deeltje. Weet je, ik ga niet meer zeggen "Na zoveel votes verder." want ik weet dat ik toch nooit aan de gevraagde votes ga, en ik ben verslaafd aan schrijven dus ik breng mezelf er alleen maar in moeilijkheden mee. Dus, lees aub verder en laat reacties na! Votes ook natuurlijk! Ik heb nieuwe ideeën dus hopelijk word het iets beter! Nog tips? Altijd welkom! LYAll! xxxxxxxxxxxxxjs