The choice of my life #One Direction Story#

Part 0.2

Renesmee POV

Ik trok de deur achter me toe en vertrok. Ik moet nu die plaats van daarnet zien terug te vinden. De deur gaat weer open. "Renesmee!" hoor ik Louis roepen.  Ik draai me om en zie hem naar me toe lopen. Hij is zoooooo knap! Hijgend komt hij bij me aan. "Wanneer zie ik je weer?" vraagt hij. Ik werd warm vanbinnen. Wou hij me terug zien? "Euh..." Ik wist niet wat zeggen. "Geef me dan tenminste je gsm-nummer." zegt hij. Wat is en hemelsnaam een gsm-nummer?! "Euh..." stammel ik. "Ik heb er geen." Hij trekt zijn wenkbrauwen op. Ik lach alleen maar. "Spreken we dan ergens af? Morgen? Bij Starbucks?" vraagt hij. Ik twijfel. Wat moet ik nu zeggen? Ik wil hem morgen doodgraag zien, maar... is dat wel mogelijk? "Euh... Ik ken mijn weg hier niet. Ben nog maar net verhuist." zeg ik dan maar. "Dan spreken we af op de plaats waar ik je omver liep rond 14uur?" lacht hij. En daar is zijn hemelse glimlach weer! Ik knik alleen maar dromerig. "Goed! Tot morgen!" Hij zwaait en gaat naar binnen. Morgen kom ik dus opnieuw naar het jaar 2013.

Louis POV

Ik sluit de deur achter me en laat me er tegen vallen. Wow! Ze is echt knap! Maar ook een beetje raar... Ze heeft geen gsm en van de modernste spullen heeft ze precies nog nooit gehoord. Niall komt me tegemoet. "En?" vraagt hij nieuwsgierig. Ik lach. "Morgen heb ik een date!" "Dus je hebt haar nummer te pakken gekregen?" grijnst hij. Ik schud mijn hoofd. "Nee, ze heeft geen gsm." Niall kijkt me aan zoals ik daarnet keek toen Renesmee zei dat ze geen gsm heeft, met opgetrokken wenkbrauwen dus! "Ze heeft geen phone?" vraagt Niall voor de zekerheid nog eens. Ik knik. "Toch een raar meisje." zegt hij terwijl hij naar de keuken gaat. Ik schud enkel mijn hoofd. Hij vergat een paar woorden: knap, lief, onweerstaanbaar,...

Renesmee POV

Ik was terug geland in mijn tijd. Ik ging ons huis binnen en liep naar de keuken. "Waar was je?" vraagt mam bezorgd. "Gaan tijdreizen." antwoord ik droog. Mam weet dat ik stapel ben op reizen. Elke dag ga ik minstens 1 keer in de tijd of vooruit. "Doe je voorzichtig? en naar welk jaar deze keer?" rateld ze verder. Dit is dus de zin die ik elke keer krijg als ik terugkom van een reis. "2013." "Wat?! Dat is super ver in de toekomst! Renesmee, ik heb liever dat je niet meer zo ver reist." antwoord mam geschrokken. "Wat zou er kunnen gebeuren? Er kan me ook iets overkomen als ik 5 jaar verder ga." Ik ga boos naar boven. Waar moeit zij zich toch telkens mee?! Ik ga mijn kamer binnen. Ik deel een kamer met mijn 4 jaar oudere zus. Ze is klaar met werken en ligt op haar matras wat te rusten. "Gaan tijdreizen?" vraagt ze ter informatie ook al weet ze het antwoord al. Ik knik. "Welk jaar?" "2O13." "Daar ben je toch nog nooit geweest of wel?" vraagt Gwendolyn. Ik schud mijn hoofd. "Maar het is er leuk en zo anders. Gaaf toch om in je eigen stad te zijn maar dan zoveel jaren later?!" "Vast wel. Je was nog lang weg." Nu was het precies een overhoring, en ik haatte dat dus! "Ja. Ik had het daar naar m'n zin." antwoord ik lachend. "Je kent er niemand." zegt ze droog.

"Jawel!" roep ik. "One Direction!" Gwendolyn trok haar wenkbrauwen op, ze deed me nu wat een Louis denken. "One wie?" "One Direction!" "En wie zijn of is dat?" vraagt ze nog steeds niet-begrijpend. "5 onweerstaanbaar knappe jongens die zingen in een groep." zeg ik fier omdat ik dde beroemdste hotties van 2013 heb ontmoet! "Leuk voor hen." zegt Gwendolyn zonder nog maar enige interesse. "Morgen ga ik terug naar hen toe." zg ik blij terwijl ik me op mijn matras laat vallen. MIjn zus haar ogen worden groot. "Is dat wel veilig, Renesmee?" "Je bent precies mam! Daar is het veel leuker dan hier!" antwoord ik boos. "Kan wel zijn... Is het door 1 van die 5 jongens?" vraagt ze nieuwsgierig. "Gaat je niets aan." Ze lacht. "Ja dus!" "Zwijg er gewoon over, Gwen!" Ik draai me om en sluit mijn ogen. Ik hoor ze nog een keer grinniken. Ik val in slaap. Dromend over morgen. Dromend over Louis. Over hoe hij me omver liep en me met zijn sterke armen rechttrok. Hoe hij zo vriendelijk was dat ik mijn jurk bij hen mocht komen schoonmaken en over ons gesprek buiten, hoe graag hij me terug wou zijn. Mijn buik kriebelde. Was ik verliefd? Dat kan toch niet? Hij leeft in het jaar 2013 en ik in het jaar 1602. Dat is echt onmogelijk! Heel de nacht dacht ik aan hem, aan zijn mooie ogen, hemelse glimlach,... . Morgen zou ik hem terugzien. En niemand houdt me tegen!

Nieuw deeltje! Helemaal niet wat ik er van verwachte eerlijk waar. Het is een grote mislukking eerlijk gezegd. Maar het volgende word weer spannender en leuker als Renesmee naar het jaar 2013 opnieuw reist. Hopelijk toch een paar stemmen dat ik verder kan doen. Misschien komt dit verhaal dan toch nog goed :).

Please veel Votes, ik heb dit stuk helemaal met de hand in de studie geschreven!

Verder bij 3 Votes.

xxxxxxxxxxxxxxjs

(Ik had nog geen 3 votes bij het vorige maar had echt mega kriebels om te posten en ik werd zowat gedwongen door Axelle :P)