The choice of my life #One Direction Story#

Part 0.7

Renesmee POV

"Dus je wilt dat ik mee ga?" vraagt Gwendolyn voor de 1000ste keer. "Dan voel ik me veiliger. Misschien heeft Niall wel verteld tegen Louis da tik vandaag terugkom en is Louis er in de plaats van Niall." Gwen zucht. "Bang voor de liefde, hé?! Is al goed, ik ga wel mee!" Ik lach en geef haar een knuffel. "Geweldig! Kan je Niall ontmoeten! Wil hij vast ook wel!" Gwen lacht. "Wanneer heb je afgesproken?" vraagt ze kijkend naar de klok. "Over een half uurtje." Gwen knikt. "Zullen we al rustig vertrekken?" Ik knik.

We zitten op de grond in het steegje te wachten op Niall. "Hallo." hij komt opgewekt het steegje binnen gewandeld. we staan recht en ik geef hem een knuffel. "Niall, dit is mijn zus Gwendolyn." stel ik Gwen aan hem voor. "Hye! Renesmee heeft al veel over je verteldt." knipoogt Niall. "Zij ook over jou." lacht Gwen. We gaan terug op de grond zitten. "Hoe is het met Louis?" vraag ik aan Niall. Zijn gezicht betrekt. "Hij houdt zicht sterk, maar is het totaal niet. Hij maakt terug lol, maar je ziet dat zijn glimlach fake is." Fake? Geen hemelse glimlach meer?! O nee...! "Je mist hem ook, hé?" vraagt Niall. Ik kijk naar de grond en knik lichtjes. "Kunnen we niets doen?" vraagt Gwen aan Niall. "Ze lopen allebei zo ongelukkige." Ze kijkt bezorgd naar mij. Niall denkt na. "Is het echt zo gevraarlijk om telkesn naar hier te reizen?" vraagt Niall. "In principe niet, maar er kan altijd iets gebeuren. En mam en pap hebben het zowiezo al niet te graag. Als ze horen over hun liefde voor elkaar..." zegt Gwen. Niall knikt. "Het is ingewikkeld." zucht hij. Gwen en ik knikken. "Wil je hem zien?" vraagt Niall plotseling. Ik schrok. "Ik... ik weet het niet." stotter ik. "Toe, Renesmee! Je zult zelf veel blijer zijn! Kom gewoon mee!" Gwen staat recht en steekt haar hand naar me uit. Ik zucht en neem haar hand beet. Ze trekt me recht. "Follow me!" lacht Niall enthousisast. 

"Hier is het." zegt Niall tegen Gwen, wan tik ben heir al geweest dus ik herken het nog. Als ik de oprit oploop zie ik iets wat ik niet wil zien. Louis die met een ander meisje knuffeld. "Foute boel." zucht Niall. Ik sta versteend aan de grond genageld. Ik voelde me verslagen en gebroken, maar ook woedend. Waarom zei Niall dat Louis me mistte?! Hij staat hier toch met een ander te knuffelen! Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken. Ik draaide me om en rende weg. Niets meer horen en zien. Ik was helemaal gebroken.

Louis POV

Ik geef Emma een knuffel en zeg gedag. Ze gaat weg. Ik zie Niall op de oprit staan met een meisje naast hem. Ze kijken... geschrokken. Wie is dat meisje? Niall komt op me afgelopen maar dat meisje blijft staan. "Slechte timing." zegt Nial tegen me en gaat naar binnen. "Wat?" vraag ik maar NIall hoort me niet meer. Verward wandel ik naar dat meisje die nog steeds geen centimeter verplaatst is. "Ben jij Louis?" vraagt ze me als ik bij haar ben. "Ja. Wie ben jij?" Vraag ik haar. Ze zucht. "Gwendolyn, de zus van Renesmee." Mijn ogen worden groot. Renesmee! "Is... is Renemsee hier ook?" vraag ik. "Ja, tot ze je zag knuffelen met je vriendin." antwoord Gwendolyn boos. "Mijn vriendin?" vraag ik niet-begrijpend. "Dat meisje van daarnet."antwoord Gwendolyn. Ik lach. "Dat is mijn nicht! Ze kwam me helpen om... om Renesmee te vergeten..." Gwendolyn zegt niets. "Waar is Renesmee?" vraag ik. "Ze wil je waarschijnlijk niet zien." Ik zucht. "Ik kan het haar alleen maar uitleggen! Ik wil haar niet opnieuw verliezen." Die laatste woorden fluisterde ik. Gwendolyn twijfelde. "Volgens mij is ze in het steegje." Ze draaidt haar om en wandel weg. Ik loop haar achterna. Haar achterna, naar Renesmee...

Renesmee POV

Ik liet me op de grond tegen de muur vallen. Ik had het nooit mogen geloven. Ik had nooit mogen geloven dat Louis me mistte, of nog maar een moment denken dat hij... van me houdt... Hoe meer ike r aan denk, hoe slechter ik me ging voelen. Hoe kan ik zou stom zijn om nog maar te denken, hopen, dat Louis me werkelijk mistte en van me houdt?! "Renesmee." Ik kijk op. Het is Gwen! Ik spring recht en vlieg haar in de armen. Ik huil nu dubbel zo hard. "Ssst...." troost Gwen me. Achter de hoek verschijnt Louis. Hij ziet er...; verdrietig uit. "Louis, laat je ons even alleen?" vraagt Gwen. Hij knikt en verdwijnt weer achter de hoek. Hij ziet er zo breekbaar uit. Hij is zo knap.... "Gaat het?" vraagt Gwen na een tijdje. Ik knik. "Louis wil het uitleggen." Ik schrok. "Er valt niet veel uit te leggen." zeg ik. "Toch wel. Luister..." Ik onderbreek haar. "Ik wil het niet horen, Gwen! Ik weet wat ik heb gezien!" Gwen zucht. "Het is helemaal anders dan wat je zeg. Luister gewoon." Ik schud mijn hoofd. "Ik ga naar huis." Ik draai aan mijn horloge en alles vervaagd. Ik zie nog niet dat Gwen hetzelfde doet.

Louis POV

Hoelang moet ik wegblijven? Ik wil het uitleggen, maar zo te zien wil ze er inderdaad niets van weten. Ik kijk voorzichtig om de hoek. Er is niemand meer! Ze kunnen toch niet in rook zijn opgegaan?! Of toch...? Het enige wat ik nog zie zijn een paar vonkjes. Waar zijn ze heen? Ik begrijp er niets van, maar het word steeds vreemder. En ik heb het nog steeds niet aan Renesmee kunnen uitleggen. Toen ik ze daarnet zag, gebroken en huilend, wou ik haar het liefst stevig vastnemen en zeggen dat het allemaal maar een vergissing was, maar... ik kon het niet. Ik kon en mocht het ook niet doen. Ik ben gewoon een eikel. En Renesmee ben ik nu wel kwijt...

Nieuw deel! Weer HELEMAAL met de hand geschreven! Hopelijk goed! 

Votes en reacties ajb!

xxxxxxxxxxxxxjs

ps. Love jullie!!!