The choice of my life #One Direction Story#

Part 0.9

Renesmee POV

Ik neem het blad dat ik van Louis heb gekregen. "Wat is dat?" Gwendolyn neemt het blad uit mijn handen." Geef terug, Gwen!" roep ik. Ze rent weg met het blad en ik ren achter haar aan. "Geef terug!" roep ik boos. Gwen stopt en geeft het terug. "Een tekst?" vraagt ze. "Een songtekst. Ik moet zingen vandaag." antwoord ik. "Nou sucses! Zingen en je kent het liedje niet eens!" "Louis en de rest zingt ook mee." Ik neem mijn jas en vertrek. Ik draai aan mijn horloge en even later ben ik in 2013. Al wandelend naar de jongens hun huis, neuriet ik Little Things. Gisteren heb ik het een paar keer gezongen. Ik bel aan. "Hey hey!" roept Niall blij. "Louis is met Liam boodschappen gaan doen." Leest Niall mijn gedachten. "Ik moet nog even iemand bellen. Ga anders maar naar Lou zijn kamer, hij is er zo!" Ik knik en ga naar boven. Louis zijn deur staat open. Voorzichtig ga ik binnen. Ik wandel naar het raam maar bij zijn tafel blijf ik staan. Er ligt een briefje op. Ik vouw hem open. Mijn naam staat erop geschreven. Het hele blad vol, wel 100 keer. Daar was het warme gevoel weer. Ik moest lachen. Het was best lief en schattig. Ik hoorde lawaai beneden. Louis en Liam waren vast terug. Ik vouw het briefje terug samen en leg het terug. Vlug ga ik op zijn bed zitten. "Hey." Louis komt binnen. Waw! Fatamorgana! Hij ziet er weer ongelooflijk knap uit! Nog een geluk dat ik op het bed zit, anders was ik door mijn benen gezakt. "Hey." lach ik verlegen. "Wil je weten wat we vandaag doen?" vraagt hij mysterieus. Hij zal me vast iets van de stad laten zien, en daar zeg ik geen nee tegen! "Verras me!" lach ik. "Oké! Vanmiddag met de jongens verse pizza eten, Liam en Niall maker die nu. Dan ga je zingen en daarna een wandeling door de mooiste bloementuin van Londen!" Waw! Hoe weet hij dati k van bloemen hou? "En?" vraagt hij afwachtend. "Echt leuk! Ik ben gek op bloemen!" roep ik enthousiast. "Al een geluk, anders zou het wel gênant zijn geweest!" lacht hij. "Klaar om te zingen?" vraagt hij na een korte stilte. "Ja! Alleen ben ik bang dat jullie me super slecht zullen vinden!" "Vast niet! Wacht, ik laat je het nummer horen." Hij neemt een cd en doet hem in de dc-speler. Na enkele seconden hoor ik de eerste noten. Als het gezang begint zingt Louis mee. Ik neuriet mee, maar stilaan zing ik. Steeds luider en luider, tot ik op dezelfde hoogte van Louis zit. Het klinkt zo geweldig. Zijn stem en die van mij. Het past gewoon. Ik droom helemaal weg, het is zo... romantisch. De laatste zinnen sluiten het betoverende duet af. Als we klaar zijn hoor ik geklap en gefluit. De rest van de jongens staat in de deuropening breedt te glimlachen. "Je kan echt mooi zingen." lacht Louis. Ik voelde dat ik rood werd. Aaaah! Nu ga ik nog blozen ook! "Je bent echt schattig als je bloost." knipoogt Harry. Ze gaan allemaal weer weg. "Nou, het zingen zit erop!" zeg ik. "Je zingt echt geweldig!" zegt Louis nogmaals. "Zonder jou zou het vast veel minder goed klinken!" lach ik. Louis komt op het bed naast me zitten en kijkt me doodserieus aan. "Renesmee, ik moet je iets vertellen." O nee! Nu komt het! Hij wil me vast zeggen dat ik verschrikkelijk zing en me weg wil! "Sinds de eerste keer dat ik je zag, voelde ik me... anders. Ik ging me anders voelen. Je liet me plezier beleven op een andere manier dan ik met de jongens heb. Je liet me pijn en verdriet voelen, maar ook steeds opnieuw dat gelukkig gevoel. Maar meestal was er een gevoel, dati k niet begreep. Het gevoel, dat je gelukkig maakt, maar ook bang en onzeker. En dat gevoel leidde me steeds naar jou. En ik weet ondertussen al wat het is. "Wow! Is dit een liefdesverklaring? Ik weet niet wat zeggen. Ik weet niet wat doen! Ik heb hier geen ervaring mee. "Louis, ik..." 

Klein stukje voor ik een weekje op reis vertrek. Ik schrijf daar wel verder. Jullie ook een leuke vakantie en hopelijk vinden jullie het stukje toch een beetje mooi! Bye bye!

xxxxxxxxxxxxxxxjs