Selam, hepinize hayırlı cumalar...
Bu bölümde karakterleri dostları ile tanıyalım. Ve ben başladığım bu yolda dostluğu ile yanımda olan güzel kadına ithaf ediyorum bu bölümü
ZeynepSarac_ teşekkür ederim. Önce kitaplarına hayran olmuştum, kim yazıyor bunları diyerek 2 yıl okudum. Tanışınca, bu duygular ancak böyle kalbi güzel insandan çıkar dedim. İyi ki hayatımdasın.. Cansın💖
HATIRAN YETER
3
Genç adam beyaz bez sargıyı itina ile parmaklarına doladı. Birazdan kan kırmızı olacağını biliyordu. Ne bir heyecan nede en ufak bir adrenalin hissetmiyordu. Kullandığı haplar onu iyice gerçeklikten uzaklaştırmış, hayal perdesinde mutlu bir filmin başrolü yapmıştı. Karısı yanında, elinde krep tavası, üzerinde ince gömleği, saçları tepesinde gelişi güzel toplu bir şekilde mutfakta koşuşturuyordu. Kartal gülümsedi, aklı bunlar hayal dese de, gerçeğe dönmek istemiyordu. Her dönüşü karısının yokluğunu tokat gibi yüzüne çarpıyordu.
"Kartal...Kartal...Kartaaaal oğlum ne yaptın lan sen. Yine mi hap aldın. Çıkma bu gece, iyi değilsin bak"
Kartal kendini sarsan dostuna zorlukla cevap verdi.
"iyiyim ben elleme belki sonum bugündür "
" İyi değilsin dünkü darbelerin izi hala kanıyor. Burnunun ucunu görmüyorsun. Gidelim Kartal lütfen"
Kartal başında ilah gibi dikilen arkadaşına baktı. Üzerinde ki "ben çok pahalıyım" diyen takım elbisesi, düzgün taranmış saçları ve kızların asla hayır diyemediği yakışıklı yüzü ile hiç buraya ait değildi. Ama son zamanlarda Kartal'ı buralardan toplamak zorunda kalıyordu. Dilinden kelimeleri zorlukla yuvarlayarak konuştu Kartal
"Burada olmaktan daha eğlenceli hobilerin vardı senin eskiden" dedi, elleri ile boşluğa kadın vücudunu çizer gibi yaptı.
"Vazgeç, benimle bu mezara girme Utku." dedi tüm soğuk ve ciddi ses tonu ile. Az önce ki ukala cümleler ondan çıkmamış gibi. Utku'nun çaresizce yükselen öfkesi uzun zamandır anmadığı ama hiç aklından çıkaramadığı zamanlara götürdü onu
"Vazgeçeyim öyle mi? Sen vazgeçmiş miydin benden? Annem terk edip gittiğinde, babam iflas ettiğinde, kardeşimin okul harçları için yaptığım işlerde kim vardı yanımda? Şimdi bana senden değil, geçmişimden vazgeçmemi söylüyorsun."
Kartal'ın kısık gözleri ile bakışına karşılık ayaklarını yere sağlam bastı, kararlı duruşu ile
"Bugün bizim en kötü günümüz değil Kartal" dedi.
Bir cümle Kartal'ın dumanlı başını bile ayıltmaya yetmişti. Onlar tüm zorluklardan omuz omuza çıkmışlardı. Şuan Kartal uçurumdan atlayacaksa, tereddütsüz yanında olacağını bildiği kardeşine bunu yapmak istemedi. Dudaklarına çok yakışan gülüşü, karanlıkta parlayan beyaz dişlerini göstererek ortaya çıktı.
"Çakalı çağır bana"
Adının anıldığını anlamış gibi, kapısı olmayan mağaraya benzeyen bölmeye Çakal geldi. Kartalın üzerinden iyi para kazanmıştı. Onu kaybetmek istemiyordu. Ama adam hem alkol alıyor hem hap kullanıyordu. En kötüsü de ringe ölmek için çıkıyordu. Dün gece nerdeyse başı belaya girecekti. Zaten son birkaç haftadır sıkı denetleniyorlar baskın yiyorlardı. İşlerine çomak sokulması Çakalın çok canını sıkmıştı. Eğer kendini öldürtmezse, onunla yurt dışına gitmeyi planlıyordu. Kafes dönüşünün daha rahat yapılacağı yerlere. Oralarda ölse de sorun olmazdı. Arkasına bakmaz dönerdi.
