Selam canlar;
Bu bölüm yaş hanesi +1 olduğu halde yıllara meydan okuyan, genç enerji dolu, romantik arkadasım seda için... Sayfasında tamamlanmış bir hikaye var ki💖💖💖 benim için çok özel yeri var. Vee şu an Kaşıbeyaz'ı yazıyor. Her eve lazım bir Ateşdağlı...
sedaozerbay iyi ki doğdun canım.
Zara, muayene masasında sırt üstü yatıyor ve ultrasondan kalp atışlarını dinliyordu. Dilindeki bildiği tesirli dualar ve şükürler ile...
Gül, son günlerde artan kalp sıkıntısı yüzünden gelememişti bu doktor randevusuna.
Burcu ise, endişe ile Gül Hanım’ın başında bekliyordu. Gül Hanım’ın son günlerde daha ağır hareket ettiğini, solunum sıkıntısı çektiğini, eskiye oranla daha çabuk yorulduğunu görüyordu. Kulağında ki telefonu Gül’ün başucunda ki sehpaya koyarak hoparlörü açtı. Odaya yarı İngiliz yarı Türkçe, akıcı ve tıbbi terimler ile dolu bir sürü cümle sıralayan, dünyanın en ünlü kalp cerrahının sesi doldu. Gül, onun cümlelerinin arasına Türklere özgü argo kelimeler kullanmasına gülümsemeden edemedi. Hafif bir öksürük ile boğazını temizleyerek konuştu:
“ Yaşlanıyorsunuz Profesör Vefa Yaman... Yoksa hanımınızdan izin kâğıdınıza imza mı alamadınız? Bir mesajım ile burada olacağınıza emindim oysaki...”
Karşı taraftaki homurdanmaların arasına, İngiliz aksanlı eğlenceli bir kadın sesinin karışması ile konferans bir görüşme yaptığını anladı Gül... Dr. Vefa’nın güzeller güzeli eşi, eski dostların arasına latife yaparak girdi:
“Kocam hala genç ve dinamik Gul, ben de onu ilk askinin yanina yollayacak kadar bunamadim... Tanriim, senin imzaladığın voleybol forman hala yatak odamizda duruyor, belki de ben oraya gelmeli ve kalbine ben bakmaliyim.”
Üç arkadaş keyifle güldü.
“Biliyorsun Nadya, o formanın üzerinde Fikri ve Vefa’nın da imzası var. O yılları hatırlatacak bir çok şeyden sadece biri...”
Bir kaç saniye süren sessizliği Vefa’nın ciddi sesi böldü:
“Gül, yarın sabah oradayım ve bir zamanlar benim yerime Fikri’yi seçen o kalbine söyle bu kez beni beklesin. Fikri hortlayıp, yine burnuma yumruğunu çakacak dahi olsa, seni iyileştirmek boynumun borcu... Dostum için... Eskimeyen dostluğumuz için...”
Vefa’nın dediğini yapacağını, yarın muhakkak yanında olacağını biliyordu. Kısa bir vedalaşmanın ardından aklı yıllar öncesine giden Gül, yanağından süzülen yaşı sildi, Burcu’ya işaret ederek telefonu kapattırdı.
Zara’dan güzel haber almanın, eskimeyen dostları ile yaptığı konuşmanın rehaveti ve son zamanlarda dozu artan ilaçların etkisi ile gözlerini kapadı...
$$$
Kartal, geçen 3 günde çıkardıkları iş ile gurur duydu. Ekip son derece çalışkan ve başarılıydı. Ateş, Kartal’ın yanında iş arkadaşından öte dost olmuştu. Ateş, arada saatlerce telefon görüşmeleri yapıyor, sıkıntı ile sağa sola yürüyor ama Kartal’ın yanına gelince hiçbir şey olmamış gibi, son derece profesyonel davranıyordu. Onun canını sıkan her ne ise Kartal’ın konsantrasyonunu bozmamak adına anlatmadığını anladı, Kartal. Ya da konu İlknur ile ilgiliydi ve Ateş’in İlknur’u şikâyet edeceği son insan Kartal’dı...
Özel şoförlerinin kullandığı araba otelin girişine yaklaşır yaklaşmaz, Dubai’de görmeye alışık olduğu giysiler içinde ki adamlar Ateş’in kapısını açtı. Ona Arapça bir şeyler söyleyerek elleri ile onu bir yere yönlendirmeye çalışıyorlardı. Ateş, o guruptaki adamların lideri olduğunu tahmin edilen kişiye öyle bir öfke ile baktı ki; Kartal, Ateş’in bu yüzünü ilk kez o an görmüştü. Ateş, omzuna değen eli savurarak adamların arasından kalabalığı yararak geçti. Kartal ne olduğunu anlamadığı için yavaşça arkasından gitti. Özel bir yemek bölümü gibi döşenmiş odanın kapısını çalmadan açarak girdiler.
