Selam canlar; Uzun ve beklenen bir bölüm oldu. Umarım begenirsiniz. İçinde süprizlerde var💖😎 Teşekkür kısımlarını sona saklıyorum.
HATIRAN YETER 33
Hiç bir tesadüf yok ki, yaradanın yazmadığı. Anı yakaladığımız anlar, karşısında aciziz aslında. Bir dakika öncesi, bir dakika sonrası olsa, ne olacağını bilemediğimiz anlardan ibaret hayatimiz...
Kartal, yine duymak istediği cevapları alamamıştı hastanenin bilgi işlem kısmından. Bu kez Gül'ün odasına çıkmak için asansörü çağırma tuşuna bastı. Asansörün açılma sesi ile aynı anda, vücudunu bir elektrik kapladı... Başını ne göreceğini biliyormuş gibi kendini hazırlayarak kaldırdı. Gördü... Hasret kaldığı, derin simsiyah gözleri gördü. İlk bakışta solgunluğunu, dudaklarında ki morluğu, gözlerinin altına çöken hafif mor halkaları dahi görmüştü. Sağ eli asansörün aynasında, sol eli Alper'in kolunun üzerine tutunarak ayakta zorlukla duruyor gibiydi. Kartal, birden öne atıldı ve Alper'in koluna dayalı elini tutarak kendi avuçlarına hapsetti. Dilinden dua gibi tek kelime çıktı: "Zara!" Zara, şaşkınlıkla yeşil çam ormanlarına bakıyordu, asansör kapıları kapanmış, Alper ise Kartal'ın müdahalesi ile dışarıda kalmıştı. İki yaralı kalp, şifasını bulmuş gibi birbirinden başka yöne bakamıyorlardı. Zara, tüm gece dua etmişti. Bir kez daha görsem yüzünü... Dualarının kabulüydü, yanında ki adam. Hiç ummadığı anda, en ihtiyacı olduğu zamanda... Kartal'a her şeyi anlatmak kollarına saklanmak istiyordu. Sabahları mide bulantıları, gün boyu süren halsizlik, kokulara aşırı duyarlılık ve en endişeli olduğu kanamaları. 3 gündür anne olmadan, anne olabilmenin çok zor olduğu kanaatine varmıştı, Zara. Yanında istediği tek kişi Kartal'dı ve şuan yanındaydı. Asansör kapıları yine açıldı ve Alper sinirli bir tavırla, Kartal'a dönerek,
"Zara'nın işi var," dedi.
"Öyle mi? Nedense doktordan daha çok, hasta gibi görünüyor," dedi, kollarına aldığı kızı sahiplenici bir sarılma ile. Hoparlörlerden gelen çağrıya kayıtsız kalamadı artık, Alper. Ameliyathaneden çağırılıyordu. Zara'nın gözlerine baktı. Onay alan göz yumma hareketinden sonra, "Evde görüşürüz," diyerek uzaklaştı. Kartal'ın gerilen kollarının arasında, Zara ufacık kalmıştı.
Hastanenin girişinde ki bekleme salonunda, ikili bir koltuğa yan yana oturdular. Kartal, omuzları düşmüş, yanında ki kızın hasta görüntüsüne kıyamıyor, Alper ile aynı evde yaşıyor olabilme ihtimalini hazmedemiyordu. İçinde çatışan zehirli düşünceler ile Zara'yı yine yıkmamak için, sessiz kalıyordu. Zara ise, özlediği adamın kokusunu sıcaklığını hissettiği anların tadını çıkarıyordu. Diline birçok itiraf geliyor, gururu susturuyor, âşık kalbi teslim ol diye baskı yapıyordu. Kartal, geriye doğru yaslandı, başını Zara'ya çevirerek gözlerinin en derinine baktı. Kendini bulduğu yerlere... O adamın adını dahi ağzına almak istemediği için, " Onun yanında mısın? Onunla mı kalıyorsun?" dedi. Cevaplarından korktuğu çok belliydi. Kelimeler ile gelmemişti Zara'nın cevabı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
