Türkiye’nin önde gelen magazin gazetesinin verdiği manşet ile tüm Türkiye o gece yaşanılanları öğrendi…
“Black Eyes gecesinde ödülleri gölgede bırakan aşk oyunları!”
Ateş Desmal, sabah şiddetle çalan kapı sesini duymazlıktan gelmiş ama açılan kapının ardından odasının ortasına gelerek "uyandığını biliyorum, aşağıdayım,” diyen otoriter sese kayıtsız kalamamıştı. Odanın her yerine dağılmış giysilerine şöyle bir baktı, asla dağınık bir adam olmamıştı. Her şeyin bir yeri olduğuna inanıp uygulayan Ateş, sabaha karşı geldiği evinde yaptığı çizimleri dâhil her şey yerlerdeydi. Sadece, gece gelen ilhamı yansıttığı çizginin olduğu kâğıt yanında ki yastığın üzerinde duruyordu...
Şimdi kahvaltı sofrasında günlük gazeteleri gözüne sokan, bakımlı tırnakları ile Ateş ve İlknur’un birbirlerine baktığı fotoğrafa dikkat çekmek ister gibi parmağını o fotoğrafın üzerine tık tık tık vuran annesin karşısında oturuyordu.
“Günaydın, Güneş Sultanım. Sabahıma aydınlık oldun.”
Güneş Hanım adı gibi sarı saçlarını ve Ateş’e genetiğini verdiği mavi gözleri ile biricik oğluna baktı. Bu cevaplarını hemen alamayacağının işaretiydi. Güneş Hanım’da sormayacaktı. Bu onun otoriter karakterinden sonra ki en baskın özelliğiydi.
Ateş, gazetenin magazin ekini eline alarak fotoğrafı inceledi. Başlığında yazanlar ve alt metninde yazan onca senaryoyu görmüyordu. Tam koluna girmesine yardımcı olmak için İlknur’un elini tuttuğu anda çekilmişti. Açısı, mesafesi bakımından çok net bir fotoğraftı. İlknur’un gözünde parıldayan yıldızları bile şuan net olarak görebiliyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gerçi fotoğrafa bakmasına gerek yoktu çünkü İlknur bütün gece kendisine o parlayan gözler ile bakmıştı, bunu düşününce dudağının kenar hafifçe yukarı kalktı. Tekrar düşünceleri annesine kaydı. Annesi de bir şeyler görmüş olmalıydı ki şuan buradaydı.
Tabağı ile meşgul gibi görünse de Ateş çok iyi biliyordu ki; birazdan fincanı sağ eline alacak, sol eliyle tüm gece hiç yastığa değmemiş gibi görünen saçlarının ucuna dokunacak, dimdik sırtını kadife sandalyeye yaslayacak ve asıl konudan uzak bir mevzu ile konuşmaya başlayacaktı. Bu annesinin en etkili taktiğiydi. Ateş’in anlatması için verdiği zamandı bu. Aynen de Ateş’in tahmin ettiği gibi oldu…
“ Buraya gelirken arabada bir sıkıntı oldu. Şoför şuan servise bırakmaya gidiyor, bu konu ile ilgileneceğine eminim. Şu gazetelerde boy boy reklamı verilen araçlardan bir tane temin edebilirsin benim için. Biliyorsun bu şart, yani güvenli olması... Ve vitrini kadar iç tasarımının da güzel olması lazım.”
Ateş, gazeteye tekrar bakarak, annesinin vermek istediği mesajı anladığını belli ederek yüzündeki tebessümle annesine cevap verdi:
“Arabanı değiştireceğim, o konu bende. Ama bu sorun yolda meydana geldiğine göre, yola çıkma sebebine gelelim Güneş’im. Hakkımda çıkan diğer haberlerden farklı ne görerek buraya bu saatte geldin, senin ağzından duymak istiyorum.”
