Selam dostlar💖 💖
Hatıran yeter 24
Zara, elinde tuttuğu kâğıdın pozitif dışında ki hiç bir kelimesini okuyamamıştı. Gözyaşları buna engeldi. Karsısında oturan hastane müdürü genç adam alışkın olduğu bu sahneyi anlayışla karşıladı. Tekerlekli sandalyesinde başını öne eğmiş, elleri ile yüzünü gizleyen Gül Hanımında şuan ağladığında emindi Zara. Günlerdir dilinden düşmeyen dua, bu kez yüreğinden aktı gökyüzüne,
“Rabbim, lütfen bizimle kalsın.”
Karşısında ki kadının ellerini yüzünden çekerken diğer eli kendi karnına gitti.
“Mutluluktan ağlamanın ne demek olduğunu ilk kez anladım Gül anne. Üzüntüden akan damlalar zehir ise, mutluluk gözyaşları nur olur. Benim zehre bağışıklık kazanmış bedenim, bu nura hasretmiş. Bugünden sonra üzülmek yok.”
“Kızım... gönlü güzel kızım. Ağlamak yok artık. Çok güzel günlerimiz olacak… Benim odamda avukatım bekliyor burada işin bitince birlikte yemek yiyelim.” Eliyle Burcu’ya işaret edip kendine yardım etmesini istedi. Odasında ki avukatın, vasiyetnamesi için beklediğini kendisi ve Burcu’dan başka hiç kimse bilmiyordu.
Gül Hanımın odadan çıkması ile karşı karsıya kalan jinekolog Alper Bey ve Zara sürecin nasıl devam edeceği üzerine konuştular. Alper Bey bir kaç haftadır tedavisini üstlendiği meslektaşına her anlamda hayran kalmıştı. Doğal güzelliği, mesleki bilgisi, sabrı ve güçlü karakteri ile bulunduğu ortama enerjisini dalga dalga yayıyordu. Alper profesyonel olmak için insanüstü güç sarf etmek zorunda kalmıştı.
“Zara, kendine nasıl dikkat ettiğini görüyorum. Bu tarz uyarılara hiç gerek yok. Bir gün ara ile kan değerlerini takip edeceğiz. Keseyi ve kalp atışını yakaladıktan sonra normal gebelik seyrinde devam edeceğiz. Yani özgürsün. Çoğul gebelik olursa sınırlı olarak özgürsün” diyerek Zara’ya gülümsedi.
“Bu ihtimalin farkındayım, Alper Bey.”
“Biz meslektaşız Zara, lütfen Alper demen yeterli.” Zara, bu koşullarda ona her daim destek olan adamı gülümseyerek başı ile onayladı.
“Alper, kalp atışlarını göreceğimiz haftaya kadar bekleyeceğim. Ama sonra çalışmaya devam etmek istiyorum.”
“Eski şartlarında uygun değil, Zara. Senin için çok zor biliyorum ama normal doktorlar gibi hastane binasında çalışmana izin verebilirim. Hatta bu isteğinden o kadar emindi ki Gül Hanim, bu hastanede kalmanı teklif edecekti sana.”
“Burası olmaz, belki Türkiye’de merkezlerden uzak bir şube olabilir. Ama Hekimoğlu bünyesinde kalmam daha doğru, Gül annemi merakta bırakmak istemem. Belki onu da yanımda götürürüm.”
Alper, Zara’nın başka bir hastanede çalışmak istediğini duyunca içini garip bir telaş aldı. Zara’ya telaşlandığını hissettirmemeye çalışarak ,“ buradaki düzenini bozma Zara, sende kal. İstediğin pozisyonu ayarlarım sana,” diyerek karşısındaki kadının yüzüne baktı istekle.
“Hayır, gerçekten faydamın dokunacağı bir yer olsun istiyorum. Gül annemle de konuşacağım.”
Alper, aklından geçen yüzlerce fikri bir anda sildi attı. Karşısında ki kadın zordu, çok zor. Görev aşkı onu hayata bağlayan kuvvetli bir damardı. Ve karnında ki bebek başkasının bir hücresi olsa da bu kadının hayat damarlarıyla besleniyordu. Birden aklına gelenler diline döküldü:
“ O çocuk senin Zara. Gül Hanım bunun çok farkında, şu hayatta o çocukla bir başına kalabilirsin. İstersen burada kalmayı tekrar düşün ben...”
