Hunters

VIER

Ik stap naar de haven waar het schip ligt dat de deelnemers naar het eiland brengt waar het examen door gaat. Ik knijp even in mijn boog en stap stevig door.
'Esrael! Kijk!' Hoor ik ineens achter mij. Ik draai me om en zie de twee jongens weer met hun twee oudere broers. Ik herken de jongen met het witte haar. Maar van waar? Ik denk er niet te veel meer over na en zwaai even.
'Dit is het meisje met de boog!' Zegt de andere kleine jongen. De jongen met het zilverwitte haar lacht naar me.
'Dankje dat je mijn broer en zijn maatje hebt geholpen. Het zijn echte lastposten soms.' Zegt hij terwijl hij zijn broer, die verdomt veel op hem lijkt, over zijn warrige haar vrijft. Ik lach even.
'Ach, is graag gedaan. Ik kon ze toch niet zomaar in de steek laten.' Zeg ik terwijl ik mijn achterhoofd krab. De grote broer van de andere jongen komt er ook bij staan. Hij pakt mijn schouder vast.
'Je hebt een goed hart, dankje.' Zegt hij met een zachte maar toch diepe stem. Ik lach een beetje zenuwachtig naar hun.
'Dus doen jullie ook mee aan het examen?' Vraag ik na een korte stilte.
'Oh, ja.' Zegt de zilverharige jongen. Hij kijkt even naar zijn zwartharige vriend. Ik besef me net dat ik hun namen nog niet eens weet. En zij zullen die van mij ook niet kennen.
'Ik heb me nog niet eens voorgesteld.' Zeg ik.
'Ik ben Akali, aangenaam.' Ik steek mijn hand uit en de zwartharige jongen schud hem als eerste. Zijn hand voelt warm en zacht aan.
'Mijn naam is Gin, en mijn kleine broer hier heet David. Aangename kennismaking.' Ik merk al direct dat hij de serieuze van de twee is. Hij lijkt me ook intelligenter. Zijn chocolade bruine ogen zijn diep en mysterieus wat zeker bij hem past. En zijn zwarte haren zit in een strak model. Hij is zeker de jongen waar elk meisje op valt. En ik moet toegeven, hij heeft zijn charmes.
'En ik ben Esrael, maar dat wist je denk ik al door mijn kleine broertje. Zeg eens hallo, Kyle.' Zegt hij lachend. Zijn lach is zo mooi, net als zijn ijsblauwe ogen die glinsteren vrolijk. Hij schud ook mijn hand. Zijn aanraking voelt warm maar ook koud aan tegelijk. En in tegenstelling tot die van Gin zijn Esrael zijn handen ruwer. Ik heb door dat ik in zijn ijsblauwe ogen staar en kijk naar de grond.
'We moeten maar beter doorgaan, anders zijn we laat.' Zegt Gin. Ik knik instemmend.
'We nemen hier beter al afscheid jongens. Dan moeten jullie niet ver terug lopen.' Zegt Esrael. Kyle kijkt hem aan met grote en droevige ogen. Hij geeft zijn grote broer een stevige knuffel.
'Ik ga je missen.' Zegt hij. Ik zie Gin zijn kleine broer ook een knuffel geven en daarna roefelt hij door David zijn donker bruin haar. Plots komen de twee kleine jongens ook op mij af. Ze geven mij ook een knuffel.
'Bye Akali!' Zeggen de twee in koor. Ik lach even en knuffel ze terug. Zo een warm afscheid heb ik niet gekregen van mijn familie. Ik knuffel ze stevig en sta dan weer op. Samen met de twee jongens loop ik naar de haven. Ik kijk nog even achterom en zie de jongetjes zwaaien. Ik zwaai even terug en focus me dan weer op de weg.

'Dus, waarom doe jij eigenlijk mee?' Vraagt Esrael plots aan mij. Ik kijk op en denk even na. Ik weet waarom ik mee wil doen, maar zouden ze weten over het bestaan van aura? Ik merk nu pas dat ik ze eigenlijk niet eens heb opgemerkt. Daarstraks werd ik ook verrast toen Kyle me zag en riep. Ik concentreer me even en voel hun krachtige aura's. Ze zijn zeer krachtig, maar ik voel dat ze nog niet getraind zijn.
'Ik wil meer leren over mijn aura.' Zeg ik kort. De twee kijken me niet begrijpend aan.
'Wat is een aura?' Vraagt Esrael. Ik kijk even naar Gin en zie dat hij het ook niet weet. Ik glimlach zachtjes en zucht.
'Wel, ik weet er niet veel over. Maar ik weet wel dat het een eeuwen oude techniek is. Je manipuleert je levensenergie in een grote krachtbron. Als je genoeg traint kan je het voor verschillende omstandigheden gebruiken en ieder heeft zijn unieke specialiteit.' Alles wat ik weet weten zij nu ook. Ik stop waardoor zij twee ook stoppen.
'Zo krachtig is mijn aura.' Ik sluit mijn ogen en voel mijn lichaam opwarmen. Voor ik het weet zweeft mijn energie rond me heen. Mijn haar zweeft lichtjes mee en mijn kleren zweven ook een beetje. Alsof er een sterke wind is. Ik ontspan weer en voel me helemaal uitgeput. De jongens kijken me met open mond aan.
'Meer kan ik nog niet, en dat hoop ik te leren.' Ik kijk naar de twee en ze kijken me met grote ogen aan.
'Ik wil dat ook kunnen!' Roept Esrael vrolijk. Ik en Gin lachen.
'Ja, hoe doe je dat?' Vraagt Gin nieuwsgierig. Ik haal mijn schouders op.
'Ik weet niet, ik gebruik het al sinds mijn geboorte.' Antwoord ik simpel.