Hunters

ACHT

Ik sta samen met Riven op de plek waar ik heb afgesproken met Gin. Er zijn veel mensen waardoor ik hem niet vind tussen de menigte.
'Akali!' Roept een jongensstem mij. Ik kijk naar waar het geluid vandaan komt. Ik zie Gin naar me toe lopen maar ik zie nergens de zilverharige vriend van ons.
'Gin! Esrael niet gevonden?' Vraag ik wanneer ik bij hem sta. Hij schud zijn hoofd. Ik zucht even en kijk toch nog even rond. Waar kan hij toch zijn?
'Wie is dit?' Vraagt Gin kijkend naar Riven. Ze glimlacht verlegen.
'Gin, dit is Riven. Ik heb haar net leren kennen. Riven, Dit is Gin. Samen met Esrael doen we mee aan het examen.' Riven glimlacht even naar hem.
'Wie is die Esrael eigenlijk? Waarom is hij weg?' Ik weet niet wat ik moet antwoorden en kijk naar Gin. Hij kijkt me ook even aan.
'Esrael is een vriend van ons die ook mee doet aan het examen maar we hebben hem niet gezien sinds we bijna op het eiland waren.' Zegt Gin tegen haar. Ze knikt begrijpend.

'Welkom bij het jaarlijkse Hunter Examen!' Roept de vrouw plots. We draaien ons om naar waar de vrouw staat.
'Jullie eerste proef is overleven.' Zegt ze enthousiast. Veel mensen beginnen stil te praten.
'Het woud hier achter mij is speciaal ontworpen voor het examen. Jullie enteren een voor een. Jullie mogen in groep samenwerken maar dan moeten jullie elkaar vinden. Doden is toegestaan. Het doel is dat jullie een week hier in kunnen overleven. En het enige wat jullie nu mogen bij hebben om te beginnen is jullie wapen. Ik roep nu jullie namen af.' Ze stapt van het verhoog af  en sta bij een paar bewakers. Een voor een roept ze de namen af. Ik en Riven hebben besloten om al wat dichterbij te gaan staan.
'Akali, kan ik je even iets vragen?' Vraagt Gin. Ik gebaar naar Riven dat we zo af komen en loop terug naar Gin.
'Wat is er?' Vraag ik. Hij kijkt naar mijn arm en daarna in mijn ogen.
'Waarom rende hij weg?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd.
'Ik heb geen idee.' Zeg ik naar de waarheid.
'Hij wou toch je tattoo zien, mag ik die ook zien?' Vraagt hij terwijl hij mijn arm optilt. Ik trek mijn arm weg en kijk hem aan. Even doe ik niks maar dan trek ik toch mijn mouw naar boven waardoor mijn tattoo zichtbaar wordt. Ik kijk weg van hem. Ik hoor hem zachtjes schrikken.
'Ben je-?' Hij maakt zijn zin niet af.
'Esrael Hime!' Hoor ik. Ik kijk naar de vrouw en zie Esrael. Ik wil hem roepen en naar hem toe gaan maar ik kan niet. Ik moet wachten tot ik wordt geroepen.
'Akali? Ben je een Assasin?' Vraagt Gin. Ik kijk hem met grote ogen aan. Ik weet niet wat te zeggen. Hij gaat me nooit meer willen spreken laat staan zien. We horen vijanden te zijn. Geen vrienden.
'Je hebt geen vrienden nodig, je hebt ons.' Mijn moeder haar woorden herhalen zich in mijn hoofd.'Je hebt ons.' Haar rode ogen doorboren mijn ziel. Ik trek mijn mouw naar beneden en stap naar achteren. Ik val bijna over een losse steen. Ik kijk naar de grond en bijt op mijn lip. 
'J-ja.' Stamel ik. Ik smaak bloed in mijn mond. Ik heb waarschijnlijk iets te hard op mijn lip gebeten.
'kan ik je vertrouwen?' Vraagt hij. Hij komt dichterbij.
'Akali Kodojo!' Ik hoor mijn naam en valse achternaam. Ik ren naar de vrouw. Ze overhandigd me een batch en zegt dat ik door mag.

Ik ren zo hard ik kan door het bos. Ik blijf maar lopen en lopen tot ik aan het einde ben van het donkere bos. Ik loop door een muur van bomen en kom uit op een open veld met hoog gras. Ik haal diep adem en loop door het gras. Ik let goed op en zorg dat niemand me kan verassen en doden. Het examen is begonnen.