"Wakker worden, slaapkop", hoor ik iemand luisteren. Snel sla ik met mijn hand de kant op waar ik het hoor. "Slaan gaat niet helpen, sta op", zegt de stem weer. "Hmm, zwijg koe", zeg ik zonder na te denken en trek de deken stukje van me af aangezien het warm begint te worden. "Ik ga je slaan zo, wie noem je hier koe?? Ben vijf kilo afgevallen tijdens de ramadan", hoor ik de stem weer. Als ik mijn ogen open, verwacht ik Nora te zien maar het is Zain. "Wat moet je zo vroeg in de ochtend, man??"vraag ik geirriteerd. "Laten we naar de buren gaan", zegt hij. Ik geef hem een scheve blik. "Kom op, ik wil wahed ding doen daar", zegt hij. Mijn blik wordt nog schever. "Je zult wel zien, kom yah ezel", zegt hij en geergerd sta ik van mijn bed op.
Ik heb mijn pul aangedaan aangezien het kapot koud is in de ochtend. Of frisjes dan. In Marokko is het niet echt koud, ma je snapt wel. "En wat doen we nu hier?"vraag ik. Ik zie de hond van onze buren vastgeketend aan de boom. Het is een erg gevaarlijke hond, maar die hond is er alleen zodat er geen dieven komen. "Zie je die hond daar?"vraagt Zain. Ik knik en kijk om me heen. Het is hier verlaten. We wonen ook in een dorp met een paar winkeltjes hier en daar. Als ik terug naar de hond kijk, zie ik dat de hond wakker is geworden en naar ons kijkt. "Awilii mattie, die hond is wakker", zeg ik. "Ik meen het, ik ben weg", zeg iK. "Wees geen meisje, die hond is vastgeketend", hoor ik de stem van Zain. "Wat doen we zelfs hier?"vraag ik. "Ik wil dat je me helpt", zegt Zain. Ik kijk hem vragend aan. "Met wat?" "Met die hond te ontvoeren", antwoordt Zain. Ik begin te lachen, maar ik stop als ik zie dat hij serieus is. Op dat moment draai ik me om, om weg te rennen, maar Zain trekt me aan mijn arm terug. "Je bent gek, Zain!"zeg ik. "Honden en marokkanen gaan niet samen", ga ik door. Man, zo klink ik echt als een meisje, maar jullie kunnen die bek van die hond niet zien. Ik meen het, dit wordt mijn dood.
"Niet overdrijven, hij gaat ons niks doen als we hem iets te eten geven", zegt Zain. "Wat?? Onze benen of armen? Of mag de hond zelf kiezen?"vraag ik en Zain lacht. "Doe normaal, man! Ik heb eten mee", zegt Zain en haalt uit zijn rugzak een mooi stuk vlees. "Heb je die niet uit de koelkast van mijn moeder?"vraag ik en kijk er scheef naar. Zain lacht knikkend. "Wywww yemma gaat boos zijn, die gaat u laten afzien als ze erachter komt", zeg ik. "Kom, help me die hond te voeden", hoor ik Zain zeggen en weer wil ik wegrenne, maar hij trekt me terug. "Ik snap niet eens wat je met die hond wilt doen", zeg ik zeurend. Die hond is dichter gekomen en begint te blaffen. "Awilii", zeg ik en zet een stap naar achteren. "Hier hondje hondje", zegt Zain tegen de hond en als antwoord krijgt hij nog meer geblaf te horen. "Straks worden de buren wakker", fluister ik. En op dat moment gaat de deur open en zien we de typische marokkaanse man. Hij kijkt naar Zain en roept: "JIJ WEER?? AMSHOEM, WAT HEB IK JE DAARSTRAKS GEZEGD?? ! Mijn domein uit!!" Als de man zijn schoen uittrekt, roept Zain: "Rennen mattiee!!" En rennend lopen we terug naar huis. Dit voelt alsof we nog kleine kinderen zijn. Je zou denken dat we 24 zijn en verstandig, maar geloof me, we zijn nog steeds kinderen. Lachend laten we ons vallen op onze stoep. "Wyww, dat was gek a vriend", zeg ik lachend. "Ja man, die man kan hard slippers gooien", zegt Zain en ik geef hem lachend een klap op zijn achterhoofd. "Bouizan, laten we slapen", zeg ik.
