"Ben weg!!"schreeuwt Zain. "Vergeet niet dat ze een afspraak heeft om twee uur." Ik zit in de keuken en met een volle mond knik ik. Als Zain zich wilt omdraaien om de keuken te verlaten, komt Nora net binnen. "Ik hoop dat je het leuk krijgt, dit weekend", zegt Zain alsof hij verraaden is. "Zain, doe normaal! Zet je eroverheen, vriend", hoor ik Nora met rollende ogen zeggen. Na mijn ontbijt zie ik dat ik nog vijf uren te gaan heb. Vijf uren en dan zie ik Imane weer. Omdat ik niks te doen heb die twee uren, wil ik tv kijken. Ik pak de afstandsbediening en zap door alle kanalen.
"LUIE BROERRRRRR!!!"schreeuwt er iemand in mijn oor. Automatisch sta ik op. "Nora, doe normaal! Wat is jouw pprobleem??"vraag ik geirriteerd. "Moet je niet naar het ziekenhuis met Imane?"vraagt Nora. Geschrokken kijk ik naar de klok. Oh gelukkig! Nog een paar minuten. Ik pak mijn sleutels en rijd naar het huis van Nora. Daar zie ik haar bij de bushalte staan. Ik rijd ernaartoe en doe het raam omlaag. "Imane? Stap in, ik brenk je wel", zeg ik. Imane schudt haar hoofd. "Ik ga met de bus, als je meewilt, zou ik zeggen: uitstappen", hoor ik haar zeggen. Even ben ik stil, maar als ik haar schattige glimlach zie, parkeer ik de auto en ga bij haar staan aan de bushalte. Niet veel later komen we aan in het ziekenhuis. Imane moet gewoon wat onderzoekjes doen en omdat ik moet wachten tot ze klaar zijn, besluit ik om beneden een bloem voor haar te kopen. Ik koop de mooiste bloem (wel een kleine) en steek die in mijn jaszak. Kom op, de bloem gaat heus niet kapot. Als ik terug boven ben, zie ik dat Imane klaar is. "Klaar?"vraag ik en Imane knikt.
We staan nu aan het station en ik moet lachen om wat Imane zegt. Ik wist niet dat ze als klein kind een duiveltje was. Voor ik het vergeet! Ik pak de bloem uit mijn jaszak en geef die aan haar. "Een mooie bloem voor een mooie meid", zeg ik. Imane klinkt verrast. "Oh das lief, dankje. Dus je hebt een hart", zegt en lachend kijk ik haar aan. Als ik voel dat iemand kijkt, kijk ik recht voor me waar ik tot mijn grootste schrik Zain zie. Uit zijn blik kan ik niks opmaken, maar we blijven elkaar een tijd zo aankijken.. Het enige wat ik wil zeggen is: sorry, ben van plan om de enige meid te stelen die jou oprecht gelukkig maakt. Als ik Imane kijk, zie ik dat ze Zain nog niet heeft gezien. "Daar is onze bus", zegt ze en in stilte volg ik haar naar haar bus. Imane gaat naar huis en ik zoek mijn auto. Ook al was dit een geweldige dag met Imane, ik meen het gasten, ik zal nooit de blik van Zain vergeten. De blik die zonder woorden kan zeggen: "Ik dacht dat we broers waren, Brahim."
