Ik neem afscheid van Imane en loop met een grote glimlach de deur uit. Geloof me, breder dan deze glimlach vind je niet. Bij het bedrijf aangekomen, loop ik direct naar Rahaf toe die me met een glimlach aankijkt. "We zijn vrij!! We hebben het gehaald", zegt ze. Eerst kijk ik haar niet-begrijpend aan, maar dan merk ik dat ze het over het bedrijf heeft. Alle schulden, alle problemen hebben we opgelost. "Goed nieuws! Hoe zulle we dit vieren?"vraag ik. Rahaf pakt haar jasje en zegt: "Ik in ieder geval niet, moet nog ergens heen." Wantrouwend kijk ik haar aan. Denk je dat ze een vriend heeft? Of verloofde? Dit mag niet gebeuren, anders klink ik niet meer geloofwaardig. "Ga je naar je vriend?"vraag ik. Rahaf geeft me een boze blik. "Ik ben geen hoer!" zegt ze boos en loopt de deur uit. Wyww, vrouwen hé!
Als ik terug thuis ben, zie ik Zain druk met Nora praten. "Heb je het gegeven aan Imane?"vraagt Zain als hij me direct ziet. Ik knik. "Waar hebben jullie het over?"vraag ik en kijk naar Nora. "Volgens Zain mag geen weekend naar mijn vriendin's huis", hoor ik Nora zeggen. "Zain, waarom niet? Laat haar toch", zeg ik. Wooww, dit klinkt alsof ik met Zain getrouwd ben. "Ze is mijn zusje en ze mag gaan", herstel ik me snel. Ik pak een appel en bijt er in. "Kan de dag nog mooier?"vraag ik. "Ff serieus, wat heeft jouw broer ingeslikt vandaag?"vraagt Zain waardoor ik harder lach. Opeens heb ik zo'n geweldig idee. Rahaf is mijn crush. Klinkt dat niet als een geweldig idee??? FANTASTISCH ZELFS!!! Zo maak ik Imane jaloers tot ze inziet dat ik bij haar hoor. Ergens voelt het alsof ik Zain verraad, maar als Imane mij wilt, dan kan hij er moeilijk iets aan doen. Ik pak mijn telefoon en stuur een bericht naar Rahaf.
Ik: ik voel me geweldig, jij?
Rahaf heeft mijn bericht gelezen en even ben ik bang dat ze niet gaat antwoorden, maar dan zie ik dat ze aan het typen is.
Rahaf: jaa, logisch ook, we hebben het bedrijf gered!
Ik: We zijn een topteam! Jij en ik, Rahaf
Rahaf: hahaah nu niet overdrijven...
Meer weet ik niet te zeggen en dus zet ik mijn telefoon uit. Mijn gedachten gaan automatisch naar Imane en als ik Zain met een glimlach naar zijn telefoon zie kijken, komt het schuldgevoel naar boven. Wat ben ik een vreselijke vriend. "Binnenkort trouw ik gewoon", hoor ik Zain opeens zeggen. "Wacht, ga je haar vragen?"vraag ik. Zain schudt zijn hoofd. "Ik wil eerst zeker weten dat zij het is, maar ik heb gewoon zo'n gevoel, broer", zegt Zain. Het woordje 'broer' galmt nog na in mijn hoofd. Sprakeloos staar ik naar de grond. "Morgen begin ik trouwens met werken, ik heb Imane beloofd om met haar naar het ziekenhuis te gaan, maar ik kan niet. Zou jij met haar meewillen?"vraagt Zain ernstig. "Het ziekenhuis? Tuurlijk, erg als ze alleen gaat", zeg ik. Dit kan haast geen toeval zijn. Toeval bestaat niet. Het is het lot om telkens bij haar te zijn. En ik zie dit als een teken, als een kans...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik wilde even zeggen dat dit een kort verhaal is, met maar 20 delen. Alle delen zijn nu af, dus ik zal ze er zo op plaatsen. Veel liefde! X
