Ik maak me in de avond mooi op. Mijn haren zitten goed en mijn pak kon niet mooier. Beetje een geurtje en dan ben ik de deur uit. Als ik geluk heb, zie ik Rahaf en lijkt het alsof ik haar echt zie zitten. Mijn gedachten gaan naar Imane en aan haar schattige lach. Die lach maakt elke man gek. Ik ga zitten in mijn auto en start de auto aan. Na een kwartier rijden kom ik eindelijk aan. Binnen is het mooi versierd. In de verte zie ik wat collega's met champagne. Als ze me zien, glimlachen ze en ik steek mijn hand in de lucht als teken van begroeting. Ik zoek een groep waar ik me het beste bij voel en ga bij hun staan. Ze bieden me wat te drinken, maar ik sla hun aanbod af. Mijn aandacht gaat opeens naar één punt. Daar in de verte zie ik Rahaf met een lange elegante jurk. Ze ziet er echt goed uit. Had ik eigenlijk niet verwacht. Ik excuseer me en loop naar haar toe.
"Jij ziet er mooi uit", zeg ik. Ze bloost en kijkt naar de grond. "Dankje, ik wou dat ik hetzelfde kon zeggen", hoor ik haar ondeugend zeggen en zogezegd beledigd kijk ik haar aan. "En ik heb nog zo mijn best gedaan." Lachend voegen we ons bij een andere groep, maar mijn ogen gaan automatisch naar Rahaf. Ik heb een goede meisje gekozen. Als Imane nu niet jaloers op haar word, dan weet ik het ook niet. Als mijn telefoon afgaat, vind ik het onbeleefd om op te nemen, maar als ik zie dat het een onbekende nummer is, neem ik toch op en ga ik een eindje verderop staan. "Hallo? Met wie spreek ik?"vraag ik. "Imane", hoor ik na een lange stilte. "Imane? Gaat alles wel goed?"vraag ik bezorgd. "Ik stoor je vast, sorry, ik had niet moeten bellen", zegt ze. Als ik naar Rahaf kijk, zie ik haar lachen om wat iemand heeft gezegd. "Nee, je stoort niet. Wat hoor ik daar?Waar ben je?"vraag ik en het is toch logisch dat ik bezorgd ben. Vooral als ik aan Imane's stem hoor dat ze huilt. "Zain zou me komen ophalen, maar er kwam iets tussen en..", legt Imane uit, maar ik onderbreek haar. "Ik kom je wel halen, sms me het adres", zeg ik. Wat bezielt Zain nu??? Ik loop naar Rahaf. "Ik moet gaan, maar het was leuk", zeg ik. "Wat?Zo vroeg al?"vraagt ze, maar Imane is nu te belangrijk en zonder nog wat te zeggen, loop ik de deur uit.
Met Imane in de auto rijd ik naar haar huis. Ik schenk haar een geruststellende glimlach en ze glimlacht terug. Meskienaa. "We zijn er en als er nog iets iets. Gewoon bellen", zeg ik. Ze bedankt me en stapt uit.
Thuis zie ik Zain en Nora tv kijken. "Wat is jouw probleem man??"roep ik opeens. Zain kijkt me vreemd aan. "Hoe durf je je vriendin zomaar in de steek te laten?"vraag ik. Mijn woede wordt groter. HIJ VERDIENT IMANE NIET!! IK VERDIEN HAAR! ALLEEN IK... "Doe rustig, er kwam wat tussen", zegt Zain. "Wat voor een vriend ben je?? Ik heb voor jouw vriendin moeten zorgen!! Wat voor vriend ben je??"roep ik. "Zain kwam me ophalen", zegt Nora opeens. Ik kijk naar mijn zus. "En het was te veel gevraagd om een extra persoon mee te nemen?"vraag ik. Zain staat opeens op en komt voor me staan. "Wat gaat jou dat zelfs maar aan hoe ik mijn vriendin behandel?"vraagt hij met een uitdagende toon. Ik spuug op de grond (ja, ik ga dat weer moeten opkuisen). "Tfoee, ik walg gewoon van je", zijn mijn laatste woorden die avond.
