Depressief

Hoofdstuk 18 : wakker worden!

"Max , Max!" De geluiden die hij hoorde leken van ver te komen. "Max word wakker gaat het wel?" Langzaam begon hij de stem van Megan te herkennen. Toen hoorde hij de stem van Art. "Misschien helpt dit......" Met een plas ijskoud water dat in zijn gezicht gegooit werd opende Max zijn ogen. Dit is niet bepaald de leukste wekker dacht hij.

Ondanks dat het niet mocht van zijn moeder was hij toch gaan logeren met Megan Art en Rolf. Een golf van paniek begon bij Max binnen te stromen. Was het echt ? Of gewoon een nachtmerrie? Hij liet zijn vingers langs zijn hoofd glijden en Megan keek hem bezorgd aan. Geen kogel, geen wond voelde hij. Maar waar was Sammie dan? Hij keek door de kamer, maar zag niks. Hij besloot te praten 'Waar is Sammie?' Rolf deed zijn hoofd scheef, ' Die is gewoon buiten aan het spelen, hoezo?' Vroeg hij er plagerig achteraan. Ik ga hem echt niet over mijn droom vertellen, je bent een watje Max. Neee..,niks .. er is niks. Rolf en Art keken elkaar grinnekend aan. ' Sammiee! Neeeeee!' schreeuwden ze heel overdreven. 'Ik ga dooooood!' Riep Rolf nog met een jankerige stem. De beide jongens vonden zichzelf hilarisch. Megan keek daarintegen woest 'alsof jullie nooit in je slaap praten als je een nachtmerrie hebt... . Laat max even met rust, hij is van streek.'

De vlinders schoten enthousiast door zijn buik. Nee, je kan niet verliefd zijn op Megan.. ze is je vriendin ... gewoon een goede vriendin.. deze vlinders komen gewoon doordat ze zo aardig is en het voor je opnam. Ze is zó aardig.. herhaalde hij in zijn hoofd. Enigzins verward nam hij een slok uit zijn beker met water, die nog op zijn nachtkastje stond. Op dat moment trilde zijn telefoon.

'Hallo met Max Visser'

'Hallo!! Ooo halloooo! Ik heb je zo gemist snoepje'

Mevrouw Kreeks , dacht Max lachend.

'Ik mis jullie ook echt heel erg!' Begon hij
'Mijn moeder haat me , en ik haar!'
Hij wist niet waarom hij dit allemaal tegen de moeder van Niels zei, maar het moest er gewoon even uit.

'Max! Riep ze verontwaardigd. Zeg niet dat soort dingen!'

'Maar......'

'Nee geen gemaar , ik weet hoe je situatie is liefje, maar met haten schiet je niks op.' 'Daar heb je alleen jezelf maar mee.' Los van hoe gemeen je moeder ook kan zijn,.. wanneer voel jij jezelf beter, als je vol zit met woede en je iemand haat of als je denkt : ik laat mijn dag niet verpesten ik ben vrolijk!'

'Natuurlijk als ik vrolijk ben.' Mompelde Max. Mevrouw Kreeks voelde veel meer als een echte moeder voor hem. Daarom was hij ook zo blij met dit telefoontje. Precies wanneer hij haar nodig had. Zou ze dat hebben aangevoeld?
'Maar ik moet nu eigenlijk echt gaan... ik moet over een kwartier op mijn werk zijn, heel erg bedankt voor het bellen. Ik hou van je.' Zijn stem trilde bij die laatste zin, hij had nog nooit ik hou van je tegen haar gezegd. Het was ook even stil aan de andere kant van de lijn, maar toen kwam ook daar een reactie vandaan.

'Oooooo Maxie ! Ik hou ook van jou schat ! Ik ook van jou.' En het telefoongesprek werd beïndigd door een reeks kusgeluiden.

A/N : ik schrijf nu steeds korte stukjes, dan kan ik vaker updaten. :-)