Hoofdstuk 35: Het dagboek is uit

152 12 5
                                    


Lieve lezers, ik bereid jullie voor op het einde. Voor mij was het soms heel moeilijk om dit boek te schrijven, om gevoelens goed over te brengen. Zelf vind ik het ook jammer dat het boek uit is, maar Max'  verhaal is toch echt af. Veel plezier met het lezen van het laatste deel!!!!!! Alle feedback is welkom, spelfouten komen doordat ik op mijn tablet typ =)

Lief dagboek ,

Sinds het terugkrijgen van mijn dagboek is er vier jaar verstrekenIk heb spijt, van de tijd dat ik mijn vrienden negeerde. Ik was zo druk bezig met mezelf, mijn dagboek en het pesten, dat ik ze niet eens zag staan. Eigenlijk is het wel gekdat een mens zich zo alleen kan voelen in een ruimte vol mensen, gewone mensen en vrienden, vrienden en geliefden.
Ja geliefden, ik was en ben smoorverliefd op Megan. Maar ik verdiende haar niet. Zij stond altijd voor me klaar, en ik gaf haar maar weinig aandacht. Natuurlijk vertelde ik haar dat ik mijn dagboek terug had, maar door haar blik voelde het toch niet als een "overwinning".  Ze was teleurgesteld , en ik, domme Max snapte niet waarom. Het liep uit op een grote ruzie, en uiteindelijk kwam ik erachter waarom ze teleurgesteld was.
'Max, je negeert mij, Rolf en Art nu al minstens een half jaar! En nu wil je ineens wel weer praten?'
Waarom begreep ik niet meteen wat ze bedoelde, toen ze zei dat ze teleurgesteld was..... Dan had ik nu misschien nog een relatie met haar. Waarom liet ik mezelf verdrinken in het zelfmedelijden, mijn depressie? Laten we het zo zeggen, ik heb vanaf mijn zestiende een heleboel tijd verspild, ik was helemaal niet dik, hoe kon ik dat denken. Als ik nu foto's terug zie verklaar ik mezelf voor gek, 47 kilo, 16 jaar. Ik was gestoord.

Depressief Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu