Depressief

Hoofdstuk 27 : Dief of een Hartendief?

Ja max, je moet eraan geloven. Je moet stelen. Een t-shirt van het merk Balr. Een is  €50. Jij moet er drie stelen.

Het voelde niet goed als hij moest gaan stelen, maar 5 glazen rum drinken was nog erger, dat zou zijn dood kunnen betekenen... 

Als je dood bent heb je eindelijk rust.

Max kneep zijn ogen dicht, dat verdomde stemmetje toch ook.. 

Stelen, hoe kon hij dat ooit durven? Maar hij moest alles doen om zijn dagboek terug te krijgen. Bovendien zou hij dan misschien eindelijk niet meer gepest worden. Daar had hij veel voor over, maar toch ging deze opdracht te ver. 

Max, dit is nog maar het begin. Je moet sterk zijn.

Ineens hoorde hij zijn ringtone. Uit zijn gedachten geschrokken nam hij op. Stotterend zei hij zijn naam.

'Met Max.'

'Ja , hoi Max, met Megan'

'Hoi, waarom bel je?'

'Nou, ik maakte me zorgen om je. En ik hoop dat ik bij je langs kan komen. Ik wil die hut van je wel eens zien.'

Ze wil zijn hut zien. Zijn hut! Het voelde alsof er vlinders, dolfijnen en blije hondjes in zijn maag aan het dansen waren. Hij was zo blij dat hij vergat te antwoorden. 

Hij beeldde zich Megan in aan het kampvuur, in het bos bij zonsondergang. Hij speelde zelf een liedje op zijn gitaar en hij zong een liedje voor haar.

  Megan, je bent zo lief.                                                                                                                                                                    Jij , oh ja, jij bent mijn hartendief.                                                                                                                                              Ik wil je knuffelen.                                                                                                                                                                            En aan je mooie haar snuffelen.                                                                                                                                                  Ik zoen je het liefst de hele nacht.                                                                                                                                             En ik smelt helemaal als je naar mij, ohja, naar mij lacht.

'Max? ben je er nog?' De stem van Megan maakte hem wakker uit zijn gedachten. 'Ik snap het al, je wilt niet dat ik kom.' 

Net voordat ze ophing kon Max haar nog tegenhouden. 'Wacht! Ik wil juist heel graag dat je komt. Zo graag dat ik vergat te antwoorden, sorry.' Hij hing snel op. Meteen had hij spijt dat hij dat had gezegd, nou klonk hij net verliefd. Of was hij dat ook? Zij gedachten sloegen op hol. Megan was zijn alles, en hij wilde op dit moment niets liever dan zijn lippen op die van haar drukken. Hij wilde haar zoenen. 

Shit Max, je bent verliefd op je beste vriendin. Smoorverliefd

Wat als ze jou niet wil? Wat als jullie vriendschap verdwijnt? Wat als ze je uitlacht? Ze vind je vast lelijk.

Met tranen in zijn ogen hoopte Max vurig dat het stemmetje ophield, maar dat deed hij niet.

Max, niemand wil zo'n vet kind als vriendje. Kim heeft het niet voor niets met je uitgemaakt.

'STOP!' Schreeuwde Max in paniek. Zijn benen werden slap en hij liet zich op de grond vallen.

'Mag ik vragen waarom ik moet stoppen?' de zachte stem van Megan vulde de stilte van het bos. Hij was even vergeten dat dit bos vlakbij haar huis was. 'Sorry Megan, ik had het niet tegen jou. Ik was even klaar met mezelf.' Hij zag de bezorgdheid in haar mooie blauw-groene ogen, maar ze vroeg niet verder. Dat vond hij fijn. 'Ik moet gaan stelen.' Begon hij huilend 'Maar ik durf het niet.' Ze aaide zijn rug, en het gaf een geruststellend gevoel. 'Je weet hoe ik hierover denk Max, ze gebruiken je gewoon. Ze martelen je net zo lang met opdrachten totdat jij helemaal instort. En waarschijnlijk geven ze je dagboek dan alsnog niet terug.' Ergens wist Max wel dat ze gelijk kon hebben, maar hij moest het toch proberen? als hij niks deed kreeg hij zijn dagboek zeker weten niet. Maar hij durfde ook niet te stelen.

Het konijn rolde aan het spit. Sammie zat verlekkerd er naar te staren. Ondertussen plukten Megan en Max samen besjes. 'Lekker romantisch dit he?' begon Megan voor de grap. Maar Max werd zo rood als een tomaat. Vurig hoopte hij dat ze het niet had gezien. Zacht gooide Megan een paar blaadjes naar Max. 'Jij wilt een blader gevecht?' begon Max en hij legde de verzamelde besjes even op de grond. 'Dan kun je het krijgen ook, pak aan!' schreeuwde hij vrolijk. Megan giechelde en ook Max schoot in een lachbui. Na een kwartier staakten ze de strijd. 'Vrede?' vroeg Megan en hij schudde lachend haar hand. Max keek even naar het konijn, hij zag er al aardig bruin uit. 'Ik denk dat ons eten klaar is mevrouw.' zei hij zo netjes mogelijk. Megan keek hem weer even lachend aan. Max voelde de kriebels in zijn buik weer omhoog komen. 'Niets is zo mooi als de momenten wanneer jij zo schattig lacht.' mompelde Max zachtjes in haar oor. Hij deed een lok van haar paarse haren achter haar oor. Ze gaf even een kort glimlachje en concentreerde zich daarna weer op het konijn. Max begreep niet waar hij het lef vandaan had gehaald, en hij vroeg zich af wat Megan nu dacht. Meteen kwamen allemaal paniek gevoelens boven. Hij keek ook maar snel naar konijn, want anders zou hij zich rot blijven piekeren over Megan. 'Ik zal het eten klaarmaken.' zei hij en hij begon het konijn van het spit te trekken. Hij legde de helft op Megans bord, gaf een kwart aan Sammie en hij hield zelf ook nog een kwart over. Het was niet veel en dat voelde goed, het voelde goed dat hij toe kon geven aan het stemmetje. De besjes deed hij in een mooi groen blaadje en legde het op het houten bordje van Megan. 'Jij hebt weinig zeg.' begon Megan. Natuurlijk, het moest haar weer opvallen. Dacht Max geërgerd. 'Ja, ik heb last van mijn maag.' gaf hij als smoes, maar hij wist dat ze hem niet geloofde.

Na het eten zaten ze bij een meertje in het bos. De zonsondergang was prachtig. Maar niet zo mooi als het meisje die naast me zit dacht Max. 'Weetje Max, je bent echt mijn beste vriend. Vroeger voelde ik me een buitenbeentje, totdat ik Art en Rolf ontmoette dan.. Maar ook toen hoorde ik er niet helemaal tussen weetje.. Zij waren al beste vrienden sinds de basisschool. Maar nu heb ik jou, en daar ben ik echt heel blij mee.' Ze gaf hem een kus op zijn wang. Meteen tintelde de plek waar haar zachte lippen zijn huid hadden geraakt. Hun hoofden waren erg dicht bij elkaar. Max draaide zijn hoofd een kwartslag, zodat hij recht in haar ogen keek. Hij zag verlangen, lust en liefde. Of wilde hij dat alleen maar zien? Ze beet op haar lip. Het scheelde nog maar een paar millimeter voor hun lippen elkaar raakten. Net op het moment dat hij haar wilde kussen draaide ze haar hoofd weg. 'Misschien moeten we nu maar naar bed gaan.' ze keek Max aan . Hij keek haar ook terug aan en probeerde haar blik te lezen 'Ik heb maar een bed, maar hij is groot genoeg voor ons allebei.' Ze knikte 

'Aan welke helft wil jij?' vroeg Max vriendelijk. 'Links.' zei Megan grinnikend. Hij tilde haar op en deed of hij haar hard liet vallen, maar legde haar daarna voorzichtig neer op het bed. Max kreeg allemaal kriebels in zijn buik, maar hij wist niet of Megan hem leuk vond. 'Flauwerd.' lachte Megan. Max kietelde haar nog even en trok toen de dekens over hen heen. Hij draaide zich om zodat hij Megan kon zien en perrongeluk lagen ze tegen elkaar aan. Voordat Max ook nog maar iets kon zeggen zoende Megan hem. Het voelde ongelofelijk, veel beter dan hij had kunnen dromen. Kim was niks hierbij. Hij zoende haar terug. 

'Ik hou van je.'