T.13. BÖLÜM

551 26 18
                                    

Bazen hiç kalbinizin görevini yerine getirmediğini ya da beyninizdeki düşüncelerin bir girdap misali sizi içine çektiği oldumu.

Benim oldu...

Şu an sanki kalbim durmuşta nefes alamıyormuş gibi ya da beynimde ki düşünceler beni kendi karanlığına çekiyormuş gibi hissediyorum.

Belki de hissedmiyorumdur gerçekten öyledir.

Görüş alanım giddikçe kararırken dışarda ki sesler bir uğultu misali kulağıma geliyordu.

Şu an bana cazip gelen karanlık beni kendine çekmeden önce hatırladığım en son şey karşım da bana endişe ile bakan bir çift kahverengi göz oldu .

♦♦♦

"Şey... Eee . Ben bir lavoboya gidip gelsem senin için sorun olur mu?"

Beynim dışardan uğultu şeklinde gelen sesleri algılamaya çalışırken gözlerimi açmaya çalıştım. Fakat gözlerim bana isyan edercesine açılmayı reddediyordu.

Bir müddet bekleyip gözlerimi tekrar açmaya çalıştım. Bu sefer gözlerim inat etmeyip açıldı. Gözlerimi yavaşça açarken etrafa bakmaya başladım.

Karşımda küçük, duvara montelenmiş bir televizyon vardı. Hemen sağ tarafımda bir komidin ve tekli kahverengi bir koltuk vardı. Odanın duvarları ise beyazdı. Odanın içine ve kokusuna - çünkü tuhaf ağır bir ilaç kokusu vardı - bakılırsa bir hastahane odasındaydım.

Kısık açılmış gözlerimle tekrar odanın içinde gözümü gezdirdim.

Gözlerimin radarına sağ tarafım da kalan pencerenin önünde ki adama takıldı.

Bana yan dönüktü.

Buradan görüldüğüne gore yumuşak kahverengi saçlar , uzun boy ,yapılı bir vücut....

Buradan görüldüğüne gore yumuşak kahverengi saçlar , uzun boy ,yapılı bir vücut

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

- pencereinin önündeki adam ☺-

Bu adam kimdi ? Ve ben niye buradaydım ?

Son yaşanan anlar birer birer aklıma gelirken hızlıca üstümdeki örtüyü yere attım.

Neyseki üstüm de kendi kıyafetlerim vardı. Yataktan kalkmaya çalışırken kolumdaki sızı sayesinde acıyla inledim.

Pencerenin önündeki adam inleme mi duyup hemen bana taraf döndü.

Çikolata kahvesi gözler....

Şimdi yüz hatlarını daha iyi görebiliyordum . Gözleri direk gözlerimi bulurken ben bakışlarımı acıyan sağ koluma indirdim.

Kolum daki acıyı şimdi anlamışdım.

Koluma serum takılmışdı. Kolum daki serumu bir çırpıda çıkarıp attım. Hızlı bir şekilde yataktan çıkarken başımın dönmesiyle yanımdaki cisme tutundum.

TAKİPÇİ #wattys2016Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin