Herkese merhaba👋
Medyada tanıtım demiyelim de hikâyeyle ilgili bir video var .
Bu bölümü Meg &Dia monster (acoustic ) şarkısıyla dinleyin.
İyi okumalar ...
Hani bazen doğru bildiğiniz yol hatanın takendisidirde , siz bunu bildiğiniz halde yolunuza devam edersiniz .
He! İşe benim durumum da aynen böyle. Seçtiğim yol ne kadar doğru olsada bi o kadar da hata .
Telefonumun ekranına bakmayı bir son verip yeşil tuşa sağa doğru kaydırdım.
" Sonunda !! Bir telefon açmak bu kadar mı zor lan !! " Karşı taraftan psikopatın bağırışını duymamla yeniden ağlamaya başladım.
Ah ! Tutamıyorum göz yaşlarımı. Uzayın o halini gördükten sonra ....
Ya da acaba regl donemim mi yaklaşıyor. Neyse konuya dönelim .
Psikopat ağladığımı duyunca bağırışlarını kesti.
"Siktir! Sen ağlıyor musun " dedi yumuşamış sesiyle.
Sesini duyduğum da hıçkırıklarımı serbest bıraktım. Neden ağladığımı şuan ben bile bilmiyordum. Evet uzayın ve ne kadar umursamasam da yağızı öldüreceğini söylüyordu . Hatta uzayı oldüresine dövüp fotoğrafıno atmıştı. Bunlar geçerli sebeplerdi
Ama... Sanki başka şeyler de vardı. Bilmiyorum.
" Ağlama !" Bağırışıyla daha çok ağlamaya başladım
"Siktir! Ağlama diyorum. Ağlama lan dayanamam . Ah! Ağlama . "
Bu cümlede sadece dayanamam kısmına takılmıştım. Yanlış anlamadım dimi dayanamam dedi.
" Ağlama mı ?! Ağlama he . - delice gülmeye başladım - ağlama . Lan beni ağlatan sensin. Kuzenimi ve arkadaşımı kaçırıyorsun lan. Ah !
Onları öldüreceğini söylüyorsun. Napıyım ! He ! Napıyım! Kalkıp göbek mi atıyım . Sen hayatına girdim gireli başıma gelmeyen kalmadı. Sen bana seni seviyorum demiştin dimi. Bu bana yaptıkların sevgin yüzünden mi?"
Konuşamıyorum. Ah ! Hem delice gulerken hemde hıçkırırak ağlıyordum.
Bir sinirle telefonu duvara doğru fırlattım . Telefon duvara çarpıp parçalara ayrılırken. İrem bir çığlık attı.
İremin çığlıyla birlikte kapının açılması bir oldu .
Kapıya dahi bakmadım. Ellerimi saçlarıma daldırıp çekiştirdim . Yere sürünerek oturdum. Dizlerimi kendime çekip Kafamı dizlerime koyup bağırarak ağlamaya başladım.
İrem endişeli sesiyle " Defne , defne bana bak .Lütfen ." O da ağlamaya başlamıştı.
Ben ne yapacaktım . Lanet olsun !
Bir hışımla yerinden kalkıp kapıya doğru koştum. Kapıyı açıp koşmaya başladım.
Arkamdan geldiğine emin olduğum irem " Defne!! Dur ! " Diye bağırdı.
Sonra bir ara tunanın sesini duydum sanki " İrem. Sen sur ben giderim " . Ama tam algılayamamıştım.
Hiç birini takmayıp hastaneden çıktım. Ama koşmaya devam ettim. Nereye koştuğumu bilmiyordum. Sadece nefesim kesilene kadar koşmak istiyordum.
Sağa dön..... Sola dön....
Ve bir ara sokak. Durup ellerimi dizlerime koydum. Derin nefesler alıp veeiyordum . Ağlamam hala durmamıştı.
Sokağa dikkatli bakınca onunla ilk karşılaştığım yer olduğunu anladım.
Saçlarımı çekiştirip duruyordum. Acaba deliriyormuydum . Keşke...
Belki ondan kurturdum.
Ellerimi duvara dayayıp sürünerek yere oturdum ve hıçkırırak ağlamaya devam ettim.
Ta ki biri beni kollarının arasına alana kadar . Beni alıp kucağına yatırdı . Kafamı kaldırıp kim olduğuna baktım .
Tuna....
Kafamı hemen boyun girintisine sokup ağlamaya devam ettim.
Bir yabancının kollarında ağlıyordum. Hem de o psikopat ı umursamadan....
**********
Biliyorum çok kısa ama geçiş bölümü olarak okuyun .
Bu bölümü böyle duygusal bitirmek istedim. Bir dahaki bölüm daha olaylı olacak.
