The girlfriend of a rapper?!

Excuseer?! Bedriegen?!

Het is ondertussen al een maand of 2 verder. In die maanden is er niet veel gebeurd. Ik had gigantische ruzie gemaakt met Rico waardoor hij een dag  vroeger is vertrokken dan hij eigenlijk moest. Ik vertelde Magalie alles toen. Bij haar had Sibe het na een maand uit gemaakt omdat het niet klikte. Maar ze stuurt met Charlie dus dat komt wel goed 😍. Maar ja. Het is volgende week zomervakantie dus dat betekent dat ik naar Leondre ga. Ik zit nu bij Frans en heb er totaal geen zin in. Ik geef Esra een blik en ze weet wat ik bedoel. Ze gooit haar pen naar mij en ik begin te roepen tegen haar. 'Dom kind ziet ge ni waar ge gooit?' En ik raap haar pen op. 'Euh zo ni beginnen he. Dan kan je maar op de gang gaan staan!' Zegt de leerkracht dan. Stiekem lachen we naar elkaar omdat we weten dat dit erg gaat worden. Esra roept terug naar me dat ik mijn bek moet houden omdat het perongeluk was. En daar gingen we. We gooiden met flesjes water, pennenzakken, uiteindelijk zelfs met onze agenda. De leerkracht werd zo kwaad dat ze zei dat we moesten stoppen of we kregen strafstudie. Dus dat deden we. Na ongeveer 10 minuten ging ik in het midden van de klas staan, bukte me en maakte een hoge paardenstaart. Of ja probeerde het. 'Wil je nu alsjeblief gaan zitten. Jullie zijn echt een rotklas weten jullie dat. Stel wilde dieren!' We schoten allemaal in de lach. Maar ze had gelijk. We zitten met 6 in de klas en we maken kabaal voor 20 mensen. 'Mevrouw dat mag u ni zegge. Ik ga dat melden op het secretariaat! Want wij zijn alleen zo'n "rotklas" bij u. In andere lessen zijn we superbraaf en lief.' Ze wandelde heel kwaad naar buite en ging op de trap zitten. Ze kwam pas terug toen de bel ging. 😂 Nog een uur les en dan pauze dacht ik. Ik stond in de gang en wou naar de volgende les wandelen. Esra stond naast me en begon te lachen over net. Ik begon mee te lachen tot ik telefoon kreeg. Ik neem op en begin met praten. 'Hallo met Mendy. Met wie spreek ik?' Ik hoorde een nogal zware mannenstem die me bekend voorkwam. Ik keek even snel op me telefoon wie het was en zag dat het Reid was. Die ene muziekproducer.  'Dus ik spreek met Mendy?' Vroeg hij. 'Jaa daar spreekt u mee.' Zei ik. Hij zei dat hij een liedje wou opnemen om te kijken hoe het zou klinken. 'Is goed maar waar en wanneer?' Vroeg ik. 'Dat stuur ik je nog wel!' Ik zei snel okee want hij hing al op. Ik trok me schouders op en wandelde verder. 'Wie was dat?' Vroeg nicky. 'Reid. LA Reid.' Zei ik. Direct keek me hele klas me aan met een je-maakt-een-grapje-zeker-blik. Ik knikte jaa. En zei dat het de echte was. Sindsdien bleven ze best stil.  Maar voor de rest was het een gewone schooldag. Stom en saai.

*tijdsprong*

Ik ben naar huis aan het wandelen met Magalie en Ziggy. Tot ik ineens iemand mijn naam hoor roepen. We kijken alle drie naar achter naar waar het geroep vandaan kwam. Het is Jannik. 'Je vergat dit op school!' Zei hij. Ik kijk en zie dat het mijn oortjes en portemonee zijn. 'Dank u wel maat' zei ik. En hij glimlacht naar me. Ik krijg ineens een heel ongemakkelijk gevoel. Waarom weet ik niet maar ik wil snel weg. 'Waar gaan jullie naartoe?' Vraagt Jannik na een tijdje. 'Naar de McDonalds. We gaan daar eten en dan gewoon rondhangen.' Zegt Ziggy. En Magalie en ik knikken te samen. 'Waarom? Wil je soms mee met ons ofzo?' Vraagt Magalie heel nieuwsgierig. 'Jaa. Als jullie dat niet erg vinden 😁' zegt hij. We kijken naar elkaar en ik geef hun een vernietigende, maar smekende blik om nee te zeggen. Maar toch zeiden ze jaa. Ik zet thuis me schooltas af, zeg gedag tegen me ouders en vertrek dan naar de McDo. Normaal gaan we dood van het lachen. En halen we grapjes uit enzo. Maar nu is het een normaal saai gesprek over examens en school. Ik loop er stil en sip bij. Als we eenmaal in de McDo zijn loop ik naar die grote borden waar je je eten op kan bestellen. Na een tijdje is iedereen klaar met bestellen en besluit ik maar om kinderachtig te doen. Ik zwier mijn schoenen uit en alle 3 kijken ze naar mij. 'Wat is er?' Vraag ik al lachend. 'Ga je serieus in die speeltuin? 😂' Zegt Magalie. Ik zet puppy ogen op en een pruil lipje en zeg dat ik een klein kindje van 5 ben. En ja ook met die hand. Ze lachen en doen uiteindelijk hetzelfde als ik. Alleen Jannik blijft aan onze tafel zitten voor als het eten klaar moest zijn. 'Waarom was je zo stil op de heenweg?' Vraagt Ziggy. Ik wil het eigenlijk niet zeggen en trek me schouders op. Ik wil verder kruipen naar de glijbaan maar dan houdt Magalie me tegen. 'Komaan. Vertel het ons gewoon. We zijn zusjes. We vertellen elkaar alles. Wat scheelt er nu?' Ik zucht en denk over wat ik ga zeggen. 'Het is moeilijk uit te leggen want ik begrijp het zelf ook maar een beetje. Het is gewoon. Ik voel me best ongemakkelijk bij hem. En het is niet omdat hij superknap is ofzo want dat is het niet. Ik weet gewoon niet waarom.' Net als ze iets willen zeggen staat Jannik er ineens. Hij kijkt me aan alsof die daar stond te luisteren. 'Het eten is klaar komen jullie?' Vraagt hij. Eerst gaat Ziggy naar beneden, dan Magalie en dan uiteindelijk ik. Ik had ineens het gevoel dat hij me aanstaarde. Alsof zijn ogen in mijn rug staken. Ik wandel snel door naar onze tafel en ga zitten. Aan tafel zeiden we niks. Wat me eigenlijk verbaast want ons 3 kennende, wij houden onze mond niet. Maar Jannik is er ook bij dus ja. Nadat we alles hadden opgegeten bleven we nog even zitten totdat Magalie en Ziggy naar huis moesten. Ik wou toen op dat moment ook vertrekken maar Jannik hield me tegen. 'Wil je nog even blijven? Alsjeblieft?' Vraagt hij heel lief. Okee hoe dat hij dat zei. En hoe hij erbij keek, dan weet je gewoon dat er wat scheelt. Ik knik en ga gedag zeggen, geef hen een knuffel, en ga dan weet terug bij Jannik zitten. Nu begin ik het pas ongemakkelijk te krijgen. 'Is er iets?' Vraag ik na ongeveer 10 minuten. 'Wat als je verliefd bent op een meisje. Maar ze heeft iemand. En je weet dat hij dat meisje pijn doet. Maar alleen dat meisje weet het niet?' Vraagt hij ineens heel paniekerig. Ik schuif een beetje op omdat ik bang word en denk na. 'Probeer heel close met dat meisje te worden en vertel het haar dan na een paar dagen. Maar op een zo min mogelijk pijnlijke manier.' Zeg ik hem. Maar nog steeds ben ik bang. Hij merkte dat ik van hem opzij schoof en zei 'Heb je zo'n bang van mij? Ik wil je en ga je geen pijn doen. Daarvoor beteken je te veel voor mij.' Zei hij met tranen in zijn ogen. Die laatste zin drong niet in me door tot ik nog een keer in men hoofd herhaalde wat hij zei. Ondertussen is zijn gezicht helemaal vertrokken naar zo een ik-had-dat-niet-moeten-zeggen-gezicht. 'Wacht wat zei je net?' Vroeg ik hem. Hij schoot recht en greep naar zijn fiets. Ik hield hem tegen en vroeg waarom hij dat zei. Hij zuchte. 'Dat meisje waar ik het over heb... Dat ben jij. Die Leo van je doet je pijn en je ziet het niet eens. Waarschijnlijk staat hij nu met een ander meisje te zoenen en wat kan jij er aan doen. Of wat wil je er aan doen? Je bent te bang om weg te gaan van hem. Omdat je anders te veel haat krijgt. Maar laat me een ding zeggen. Je verdient beter dan hem. Hij lijkt wel een surfplank!' En zo bleef hij maar gaan. Ik werd zo boos dat ik mijn cola in zijn gezicht smeet, mijn tas nam en huilend wegrende. Langs een kant was ik inderdaad bang om bij hem weg te gaan. Nee dat was het niet. Ik ben bang om hem kwijt te raken bij een knapper meisje! Ik ging op een bankje zitten en snel nam ik mijn telefoon en belde Leo. Hij ging over. Maar nam niet op. En zo deed ik het een paar keer. Ik begon te denken aan wat Jannik zei. Nee Mendy dat kan niet okee. Hij houd van je. Hij gaat je niet bedriegen. HIJ GAAT JE NIET BEDRIEGEN! Zei ik in mezelf de hele tijd. Stillaan begon ik te vloeken dat hij zijn telefoon moest opnemen. Ik zuchtte en er rolde een traan over mijn wang. Slenterent wandelde ik naar huis. Toen ik bijna thuis kwam belde Leo me. 'Babe alles oke? Je hebt me best vaak gebeld. Ik zat in de studio dus kon niet opnemen.' Zei hij. Waarom staat hij zo nerveus? Dacht ik weer. 'Een lang verhaal. Maar een ding. Je zou me toch nooit bedriegen he? Nee toch?' Zeg ik huilend. En het blijft stil aan de andere kant. 'Tuurlijk niet. Ik hou superveel van je. Waarom zou ik je dan bedriegen?' Ik twijfel of ik het zou zeggen tegen hem van Jannik. Maar besluit uiteindelijk om het te laten zinken. 'Laat maar schat. Weet gewoon dat ik van je hou en je niet kwijt wil!' Zeg ik tegen hem.  Ik heb geen zin meer om met hem te praten dus verzin een smoesje dat ik terug naar school moet en dat ik ga ophangen. Hij maakt een soort kusgeluidje en ik doe het terug. En dan hoor ik het geluid dat hij heeft opgehangen. Het enige dat nu door mijn hoofd spookt is dat ik bij Leondre  in zijn armen wil liggen en al die bullshit vergeet van wat Jannik zei. 'Nog een week examens en dan zomervakantie patatke!' Zeg ik tegen mezelf. Gewoon om een beetje moed in te spreken.