BANA GEÇMİŞTEN BAHSET#WATTYS 2016

BÖLÜM 17

Demir Karahanın fotoğrafı

DEMİRDEN;

Nerden bilebilirdimki??? Ben planlar kurarken geçmişiminde bana planlar hazırlayacağını tam çözdüm derken tekrar düğümleneceğini hatta bana kesinlikle hediye edilmemesi gereken şeyin hediye edilmesini yani senin...
Sen bana geçmişimin hediye ettiği en güzel şeysin...

Ben SELİM KARAHAN evet yalnış duymadınız ismim Demir değil... Sizinde bilmediğiniz çok şey var...

Babam iyi bir doktordu herşey yolunda ve güzel ilerliyordu yada ben çocuk aklımla öyle sanıyordum. Çünkü bir çocuğun sahip olması gereken herşeye sahiptim babam annemin bazı nedenlerden dolayı bizden uzak olduğunu söylüyordu ama neden uzak olması gerektiğini söylemiyordu annem hakkında bildiğim tek şey bu bide unutmadığım birşey varki SAVAŞ DİNÇER...

O günleri hiç unutmayacağım SAVAŞ DİNÇER...

Babamla birlikte oturuyorduk birden babama bi telefon geldi telefondaki adamın sesi çok boğuk geliyordu babam telefondaki adama düşün artık yakamızdan ne istediseniz yaptım diyerek bağırdı telefonsa yüzüne kapanmıştı ve o gün kötü şeyler olacağını anlamıştım babam beni alarak müştemilata ğötürüp iyice tembihledi Barış abinleri aradım onlar gelene kadar müştemilattan ayrılmayacaksın diyerek bana sıkıca sarıldı nerden bilebilirdimki baba bana son sarılışın olacağını bilseydim bırakırmıydım seni hiç; boynundan çıkardığı muskayıda benim boynuma taktı ve kulağıma eğilerek emanetime iyi bak dedi ve gitti...ogünden beri hep boynumda ...

Ve evimize 2 tane siyah araba girdi içinden siyah takımlı adamlar indi adamlardan biri babama doğru silahını doğrultarak

-SAVAŞ DİNÇERİN selamı var

Silah babamın anlının ortasında patlamıştı ve acı tarafı ise ben buna kendi gözlerimle şahit olmuştum...Adamlar gittikten sonra koşarak babamın yanına gittim uyanması için yalvardım fakat uyanmadı o sırada Barış abi arabasıyla içeri girdi ve babamı o halde görünce gözlerinden yaşlar akmaya başladı erkekler ağlamaz demeyin yeri gelince öyle bir ağlar ki... Ve bana sıkıca sarıldı korkma dedi sen bana babanın emanetisin sana zarar vermelerine izin vermeyeceğim...

Barış Abi Derya Ablayla evliydi ve birbirlerini çok seviyolardı onların arasındaki sevgiyi ben hiçkimsede görmedim... Hayata dönmemi tekrar sağlamıştı bu iki insan beni doğumda ölen çocuklarının yerine koymuşlardı... Belki hala canım yanıyordu belki babamı çok özlüyordum ama bu insanlar bana güç kuvvet veriyorlardı baya bi toparlanmıştım derken bir darbe daha yedim daha doğrusu yedik...

Savaş Dinçer hıncını alamamış olmaliki bizle tekrar uğraşmaya başlamıştı sıkça Barış Abiyi arayıp tehditler savuruyordu galiba bu mesele bizim meselemizde değildi başka meselelerde vardı... Barış Abi bigün çok sinirlendi ve Savaş Dinçerle yüzleşmeye karar verdi. Derya Abla ne kadar gitme desede olan olmuştu. Ondan o günden sonra bidaha haber alamadık...

Artık şu koskoca dünyada ikimiz kalmıştık onun tek tesellisi bendim benimde tek tesellim o...
Derya Abla Barış Abiden sonra eskisi gibi hiçbirzaman olmadı o hayat dolu kadın gitti yerine sanki başkası geldi...

2 ay sonra anneme(Derya) bir mektup gelmiş ben bu mektubu çok sonra öğrendim...Benim üzülmemi istemediği için benden gizlemiş...

Bu hayatta ne istediysem elde ettim bunu en iyi sen biliyorsun...Kocanada gelince merak etme öldürürken çok canını yakmadım...Sesini kesmessen senin sonunda yanındaki veledin sonuda onun gibi olur...

SAVAŞ DİNÇER

Ben seni nasıl sevebilirim sevmeye nasıl tenezzül edebilirimki keşke seni hiç tanımamış olsaydım...

Seni senden vazgeçmeyecek kadar çok seviyorum HANDE DİNÇER ama belki ben senden vaz geçmeden sen benden vazgeçersin çünkü SAVAŞ DİNÇERİN ölümü benim elimden olacak...

Bana bize yaşattıklarının bir bedeli olmalı SAVAŞ DİNÇER bir zamanlar bize ödettiğin bedeller gibi elbette bununda bir bedeli var ve o bedeli ancak canınla ödeyebilirsin...