PRINCESS OF ZHEPRIA #Wattys2016 [ Published Under Pop Fiction #CLOAK]

Kabanata 39: Over

Halos di na makagalaw si Titus.

Bugbog-sarado na rin ang katawan ko ngunit dahil sa spell na meron ako ngayon, ni hindi ko maramdaman ang sakit nito.

Matalim kong tiningnan si Titus. He's drained, too. Mukhang nailabas na nito ang halos lahat ng attribute na mayroon siya. At kung maubos ito, mamamatay na siya. This will be the end for you, Titus.

Napaubo ako bigla at agad kong inalagay ang kamay ko sa bibig ko. Hindi na ako nagulat pa noong makakita ako ng dugo rito. This must be the result of my reckless attacks.

I sighed.

Tiningnan kong muli si Titus. Nakahandusay na to sa sahig. Ni hindi na ito gumagalaw ngayon. Lumapit ako at lumuhod sa tabi niya.

"F-finish me, A-althea. Do it," mariing utos niya sa akin. Tila naghahamon kung kaya ko bang tapusin siya o hindi.

"You wan't the Destruction, right?" I asked him. This will be the end. "I'll give it to you, Titus," mariing wika ko.

Tumayo ako at itinutok ang dalawang kamay ko sa nakahandusay na si Titus.

I'll do it. For the first and last time. Gagamitin ko ang cursed magic na ito. Destruction. Dito nagsimula ang lahat. Dahil dito nagkagulo ang lahat. Dahil dito kailangan kong mawalay sa magulang ko. At dahil dito nawala ang memorya ko!

I don't want this cursed magic. Hindi ko inasam ang magkaroon nito!

I closed my eyes.

Destruction will only happened if the user itself wanted it to happened. I wanted it! I'll used it! Now!

Pagkabukas ko ng mga mata ko ay nasilaw ako sa tindi ng liwanag na nanggagaling sa dalawang kamay ko. This is it. The cursed magic. Destruction.

Narinig ko ang malakas na sigaw ni Titus.

"S-stop!" he shouted with pain but I ignored him.

"You want this right! Now take it, Titus! Suffer the pain that this cursed magic will give you!" I shouted back at him.

"No!" Iyon ang huling sigaw na narinig ko mula sa kanya.

Unti-unti na rin akong nanghina. I've already used too much attribute. Napaluhod muli ako sa tabi ng wala nang buhay na si Titus. I looked at his body. Unti-unti itong nagiging abo.

I win. I win a fight against him. Against Eiwerds.

I took a deep breathe and calm myself. Unti-unting nanlalabo ang paningin ko. Shit! I need to get out of here. I need to find Lolo Carlos.

Akmang tatayo na ako nang makaramdam ako ng matinding pagkahilo. Damn this! Bumibigay na ang katawan ko! Unti-unti na ring nawawala ang spell na inalagay ko sa katawan ko kanina. Pain. Nararamdaman ko na ito ngayon.

I closed my eyes intently. Hinayaan ko na lang mahiga ang katawan ko sa malamig na sahig nang silid na ito. I'm tired and I don't know if I can move a muscle now.

A small smile escape from my lips. It's done. It's over now.

"Dad?"

"Hmmm?"

"I want to be strong, dad."

"You are strong princess."

"No, I'm not! My friends are stronger than me."

"Listen, princess. You are strong. Extraordinary powerful. One day, you'll be one of the best Zheprian."

"Am I?"